Mondmaskers

Ik heb ze toch maar gekocht, mondmaskers. Niet dat ik van plan ben ze te dragen. Maar voor de kinderen, als ze reizen met het OV, of in noodgeval tijdens onze vakantie in Frankrijk. Wie weet kom ik er een keer toch niet onderuit.

Vóór de coronacrisis verkocht ik in de apotheek wegwerpmaskers voor 10 cent per stuk, nu zie ik ze in de meeste winkels te koop voor meer dan het tienvoudige! Het ziet er niet uit en ik ben nog liever kaal zei ik laatst. Al was dat toch ook niet erg leuk, maar dit vind ik toch wel een idioot iets.

Naast dat het er niet uit ziet, geeft het mijns inziens vooral schijnveiligheid. Door de prijs van gemiddeld een euro per masker geloof ik niet dat de wegwerpmaskers ook echt weggegooid worden na gebruik. Mét masker vergeet men vaak de anderhalve meter, terwijl zo’n ding het virus gewoon doorlaat. Ook zie ik zelden iemand het masker op de juiste manier dragen, maar onder de neus bijvoorbeeld. Klanten in onze apotheek doen hem soms af als ze binnen komen. Waarbij ze het masker dan niet beetpakken aan het elastiekje, maar aan het masker zelf en met het eventuele virus aan de handen mij hun papieren recept geven. Laatst legde iemand het masker voor zich op de balie. Gelukkig zit er bij ons glas tussen, maar toch niet fris voor de volgende klant.

Als ik dan toch een masker zou moeten dragen, zou ik een toepasselijke van ‘Slappe Was’ kopen. Maar omdat ik het nut er dus niet van in zie, houd ik het maar bij een Slappe Was shirt.