Wereldkankerdag

4 jaar geleden

Het is bijna 4 februari, wereldkankerdag. Op Twitter is al genoeg te lezen #wereldkankerdag. Ik schreef er niet eerder over, want ik heb niet veel met speciale dagen, maar dit jaar heb ik de behoefte erover te schrijven.

Mijn eerste bezoekjes bij de gynaecoloog zijn 4 jaar geleden. De twijfel bij de gynaecoloog, omdat hij iets zag waarvan hij niet wist wat het was en later de uitslag van de ct-scan. Uiteindelijk hoorde ik pas in juni 2015 dat het uitgezaaide baarmoederkanker stadium 4a was.

In april 2015 ben ik geopereerd, 4 weken later begonnen de 6 chemokuren en daarna nog 23 bestralingen. En toen dat allemaal achter de rug was leek het voor anderen ‘over’, ‘beter’ of ‘weer gezond’…

Late gevolgen van kanker

De NFK deed een onderzoek naar de late gevolgen van kanker. Hiermee wordt bedoelt de langdurige veranderingen die je ervaart op psychisch, lichamelijk, of cognitief gebied waardoor je dagelijks functioneren wordt belemmerd. Zie bovenstaand plaatje met de meest voorkomende late gevolgen. Ik heb ze allemaal, ook nu nog. Al moet ik eerlijk zeggen dat mijn korte termijngeheugen nooit heel best is geweest. De beperkingen die genoemd worden zijn ook herkenbaar.

Onbegrip

Waarom deel ik dit? Omdat onbegrip heel moeilijk is en blijft. Niet alleen voor mij, maar voor alle kankerpatiënten. Ik merk nu tijdens de oncologische fitness weer hoe fijn het is om even met lotgenoten contact te hebben. Niet om het steeds over kanker te hebben. Juist niet, want we hoeven elkaar niets uit te leggen en begrijpen elkaar.

Natuurlijk is het logisch dat mensen zonder kanker niet kunnen begrijpen of weten hoe het voelt. Maar opmerkingen als “ik ben ook weleens moe” of “we worden allemaal een dagje ouder” zijn heel rot. Ik wil er niet over klagen, maar voor wereldkankerdag moet het een keer kunnen vind ik. Want ik ben áltijd moe en vaak ben ik heel érg moe en mijn man en kinderen worden dáár soms weer  moe van.

En nee, dit is niet hetzelfde als moe zijn zonder kanker en twee keer per week fitnessen neemt ook de moeheid niet weg. Hier kun je een ervaring van een lotgenoot lezen en je zult zien dat veel van haar ervaringen hetzelfde zijn als die van mij.

‘Gevoel voor tumor’

Nu nog iets héél anders om af te sluiten, de Belgische serie ‘Gevoel voor tumor’. Op Nederland 3 is deze al weken te zien op zondagavond. Ik deelde het niet eerder, vanwege het gevloek en het nogal groot gehalte aan seks , maar wat een goeie serie! Die best goed weer geeft wat kanker is. Een soort ‘Flikken Antwerpen’, een van onze favoriete series, maar dan over een ziekenhuis in plaats van de politie en over een student geneeskunde die kanker krijgt. Mijn man en ik waren vanaf de eerste aflevering verkocht!

Helaas zijn niet alle afleveringen meer terug te kijken, alleen via NPO start. Op de website een.be zijn wel veel filmfragmenten te zien. Als je durft, veel kijkplezier!