Geef het een plekje?
Dat hoor ik te vaak. Geef het een 'plekje' Met een 'plekje' is het begonnen, zoals de meeste kanker. Of : 'schrijf het van je af.' En, de ergste:' Als er wat is, je hebt mijn nummer.'
Heb je kanker, dan is daar geen plekje voor, geen plaats. Het moet weg of je probeert zo lang mogelijk in (leefbaar) leven te blijven. Makkelijk praten voor de uitdelers van deze niets zeggende zin. Je moet het een plekje geven. De meeste kanker begon met een plekje.
En het van me afschrijven? Da's echt helemaal niks. Van me af schrijven? Ik schrijf al jaren gedichten (www.motorgedichten.nl) en soms verhalen. Ik kan schrijven en doe dat ook. Het helpt me echt niks als ik dingen over mijn kanker opschrijf, van me af schrijf. Ik heb het geprobeerd. 8 A4tjes vol. Geen resultaat, voel me niet beter of slechter.
En die laatste vind ik echt een belediging ' Als er wat is, je hebt mijn nummer'. Wat denk je nou? Dat ik iemand die zo afstandelijk zijn nummer maar niet zijn medeleven of gevoel achterlaat zal gaan bellen? Daggetniet! Zo'n achteloze zin is meer bedoeld voor de nummerachterlater dan voor mij. Die voelt zich dan alsof hij heeft geholpen. Niet dus.
Wat dan wel? Kom eens vaker op bezoek of bel me. Stuur me een paar keer een kaart of brief of email. Hou contact met me. Dat vind ik menselijk en prettig. En ik beloof dat we niet de hele tijd over kanker gaan praten. Ik ben een mens, geen ziekte waar je uit de buurt moet blijven. Ik heb wat ik heb. Er wordt gedaan wat nodig is en ik heb al lang volledig geaccepteerd dat wat ik heb zal uitzaaien, ik zal er pijn aan krijgen, ik zal minder mobiel worden en... so be it.
Maar.... als er wat is, je hebt mijn nummer, misschien kun je het dan een 'plekje' geven. Nah... dit van me afgeschreven hebbend, ga ik nu lekker naar de boulevard naar de storm kijken. Op de motor.
15 reacties
Als je dan toch lekker op de tor aan het uitwaaien bent, rijdt dan even langs mij. Je hebt mijn nummer. Of nog niet? Kunnen we over hobbies en motoren teuten.
Ben al geweest Zweef. Woon je in Katwijk dan? En nee, ik heb je nummer niet denk ik.
Nee, geen Katwijk, hoewel er wel 4 letters van kloppen en het ook aan het water ligt. En mijn nummer heb je nog niet, komt misschien wel eens.
Hi man, nou wist ik niet dat jij en Robert T. Meyer één en dezelfde persoon was. Je gedichten zijn prachtig. Ik heb trouwens in een van m'n boekjes een gedicht van jou gebruikt als illustratie bij een blog van Zweef ( en hierbij vraag ik dus gelijk toestemming )
Ben altijd jaloers op mensen die zo vrij en vrolijk op hun motor kunnen rondtoeren.
Mr Willy zou binnen de 5 minuten ergens tegen een boom of in de gracht steken.
Dan beter rustig afwachten tot ie aan kanker doodgaat.
Ja ik ben het echt!! Dank voor je prachtig vinden van mijn gedichten. Ook op facebook trouwens (https://www.facebook.com/motorgedichten) En ook veel foto's (https://www.facebook.com/hemelfotos) En ja, je hebt toestemming om mijn gedicht dat je al gebruikt hebt te gebruiken, ;-)
Motor is altijd een deel van mijn leven geweest. Ik rijd al sinds mijn 15e de wereld rond. bijna 55 jaar dus. Hoort er gewoon bij. Motor zeurt niet, is niet nep en bij goed onderhoud een trouwe vriend die me al lang brengt waar ik terecht kom. Heb nu een Honda VT1100 ACE uit 1998. En motor rijden kan iedereen. Inderdaad springt er soms een boom op de weg of is er ineens een gracht waar hij eerst niet was. Maar dat is zo zeldzaam... En jij wachten tot je aan kanker doodgaat. Laten we de vrome wens uitspreken dat we hopen dat kanker zelf kanker krijgt. Hier dan een gedicht voor mijn eigen uitvaart dat al op vele uitvaarten is gebruikt.
Nou, ik ben door moeder natuur opgezadeld met een ontstellend gebrek aan evenwichtsgevoel. Een of ander gehoorbeentje dat kaduul is. Zelfs fietsen is moeilijk. Lukt alleen als het fietspad minstens een meter breed is. Dus ja ...
Dit boek dus hè.. Of...maak je meer boeken over Zweef, Willy?
Nou, 1 boek over jou is genoeg hoor. Maar je zit wel links en rechts in de andere boekjes ook. De man met de zeis zit in deel 3
Hé Robert, ouwe motormuis!
Leuk man dat je nog motor rijdt. Zelf heb ik mijn HONDA VFR 750 in 2017 weggedaan. Had ook nog 2 Kreidlers uit de jaren 70, eentje op motorfietskenteken en eentje op bromfietskenteken. Heb ooit 6 van die orgels gehad. Die 2 Kreidlers heb ik in de zomer van 2021 verkocht. Ja man, van je vrienden moet je het hebben..... weet hoe je je voelt! Ik krijg ook heel weinig vragen van "Jilles, hoest met je"....... doet me pijn en verdriet. Zelf sta ik altijd open voor anderen maar van de andere kant. Laat maar! Moeilijk om het los te laten. Gelukkig heb ik een heel fijne buurman die wel empathisch en betrokken is. Verder heb ik drie vrienden van boven de riolen waar ik vandaan kom (Haarlem) die gelukkig wel eens wat aan me vragen. Niet TE vaak, zou wel vaker mogen maar ik ben er blij mee. Maar van mijn zogenaamde fietsvrienden hier in Limburg? Ik kan ook niet meer meefietsen, het gaat me TE snel en zeker met heuvelritjes. Daar hoor ik nooit wat van, dat vind ik echt zwaar kut!
Adië wa (groet in plat Kerkraads en/of oostelijke Mijnstreeks),
Jilles
Geel is prachtig. Tweede foto mijn tuffertje.
Heee Jilles! (Mooie naam, ik ken een Haagse poelier die zo heet) Ik blijf gewoon rijden tot het echt niet meer gaat. En voorlopig gaat het nog uitstekend. Mooie kreidlers had je zeg. Tja en die 'vrienden'.... Mensen weten niet hoe ze je moeten aanspreken, vinden "K" zoals het fluisterend genoemd wordt, dood eng. Letterlijk. Ik vind het triest voor die mensen dat ze zo onbeholpen zijn. Ikzelf heb gelukkig mijn motor en ik ontmoet zat mensen bij mijn reizen en ritten. Dus ik vermaak me wel. Het raakt me wel maar het is wat het is. En dat accepteer ik. De wereld is groter en mooier elke dag. Ik heb een facebook met mooie foto's waarvan ik de meeste onderweg heb gemaak, kijk maar eens op https://www.facebook.com/hemelfotos/ Daarnaast schrijf ik veel gedichten meestal over motorrijden en hoe ik dat ervaar. Staat op https://www.facebook.com/motorgedichten/ of op www.motorgedichten.nl
De groete thùis en kèk ùit voâh onvewach auvâhsteikende baume. (Groet in plat Haags)
Robert
Jouw tekst zouden mijn woorden kunnen zijn. Het menselijke contact, dat voedt. Echte verbinding maakt medicatie overbodig.
Ben ik volkomen met je eens. Daarnaast is het volkomen ruk om anker, in wat voor vorm dan ook, te hebben. Beetje medeleven helpt dan prima bij de strijd tegen de tumoren. Heb gemerkt dat mensen stil vallen als ik vertel dat ik kanker heb. Omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Ze kijken me aan met een blik alsof ik elk moment dood neer ga vallen. Vaak geef ik ze dan op dat moment een hug en vertel ze dat het niet erg is en dat het wel goed komt. Ik leef fijn mijn leven van injectie tot injectie en geniet van alles wat ik tegenkom. Denken in oplossingen, daarin zit het geheim.
Ben inmiddels 75 en heb al 8 jaar een stoma en de kanker komt langzaam weer terug. Toch heb ik een nieuwe Royal Enfield 350 classic besteld en ga hem ophalen op 26/27 maart. Rustig inrijden en weer genieten nu het nog kan. Carpe Diem.
De 350 Classic, Da's een legende! Geweldig. Met die stoma bij je kun je prachtig rijden he. Die zit niet in de weg. Maar weer de weg op, super! Genieten van de tijd die er nog is.Dat doe je goed man, mijn respect! Beter op de weg dan in een ziekenhuis bed.