Boos op mezelf....
Ik twijfelde echt even of ik dit wilde delen. Het is best confronterend. Maar toch besloten dat te doen. Als ik een ander vrouw er mee kan helpen, is dat alleen maar fijn!
Ik ben boos op mezelf, best erg! Waarom heb ik nooit eerder een uitstrijkje laten maken? Ik ben al 44 jaar en ik had 14 jaar de tijd. Waarom ?
Toen ik na de uitstrijkje te horen kreeg, u heeft Pap1, was ik opgelucht. Opgelucht dat er niks aan de hand was. Maar waar kwam al die ongemakken van onder dan vandaan? Dat bleef een raadselachtig iets.
Tot ik er achter kwam van dat ik geen Pap1 maar Pap3 had, geloofde ik dat nog niet. Hoe kunnen ze dat zo fout hebben. Het moest echt even gaan landen. En toen het geland was, was ik alleen boos op mezelf. Natuurlijk ook nog op de pathologen die de fout maakten, maar ook vooral op mezelf.
Natuurlijk vraagt niemand er om om kanker te krijgen. Maar had ik dit kunnen voorkomen ? Niemand zal dat weten. We kunnen het niet meer terugdraaien. Maar verdomme, dit is gewoon kut.
Tot vandaag. Ik had een gesprek. Degene vertelde ik dat ik baarmoederhalskanker had en ook hoe ik dat ontdekte. Ze vertrouwde me genoeg om te vertellen dat toen ze 30 werd, een uitstrijkje ging maken. Want met 30 jaar mag het. En ze had pap4. Dat is ook niet niks. Al die onzekerheid die het met je mee brengt. Ze begreep me heel goed hoe ik me voelde. Gelukkig is alles goed gekomen met haar! Maar het zette me wel aan denken. Eigenlijk zouden ze de leeftijd van 30 naar beneden moeten verlagen. Je hoort of leest vaker dat er vrouwen onder de 30 zijn die al deze kanker hebben. Dat is toch te gek voor woorden?!
Maar ook, elk vrouw heeft haar keuze om iets te doen. Niemand dwingt degene. Maar toch zouden er betere voorlichtingen mogen komen, waarom je het beste toch een uitstrijkje kan maken. Op internet kun je wel een hoop vinden, maar zorg dat het nog beter 'gezien' wordt. Het zou een hoop schelen denk ik.
Dus voor de dames die nog geen uitstrijkje hebben gemaakt : doe het alstublieft. Het stelt eigenlijk niks voor, dit heb ik nu ervaren. En besluit je het niet te doen, het is een keus die je maakt en mag maken, maar blijf echt goed naar je lichaam luisteren ! Dat is zo belangrijk !
Liefs,
Femke
6 reacties
❤️ trots op jou!
Femke, ik heb het wel elke vijf jaar gedaan vanaf mijn 30e. Ik vond het heel vervelend en heb de allerlaatste keer dit jaar overgeslagen. Ik had rond mijn 25e juist veel klachten en slechte PAP waarden. Je kunt het niet altijd voor zijn, echt niet. Je lijkt me een heel leuk mens. Wees niet zo boos op jezelf ok?
Helaas bereik je met je oproep niet de doelgroep op kanker.nl. Maar wat geldt voor uitstrijkjes, geldt ook voor psa metingen bij mannen ivm prostaatkanker. Wat weet je als gezonde vent in de kracht van je leven nou van prostaatkanker? Ja, ouwe mannen kunnen last krijgen dat ze vaker naar de wc moeten. Van zijn levensdagen nooit de link gelegd met prostaatkanker. Ja, pas toen ik zelf de diagnose kreeg. En zelfs dan nog, bij mij was de psa heel laag, en de prostaat bij toucheren klein en stevig. Geen enkel vermoeden dat dat ding al verkankerd was.
Nee, jij en ik zijn onschuldig.
Ik begrijp jou zeker,ook ik had deze gedachte...waarom liet ik ze niet gewoon afnemen? Angst maar vooral ook zoiets van ach is volgens mij meer voor oudere vrouwen,ook ik had slechte voorlichting...ik had al 2 jaar rare klachten zoals vermoeidheid,bloedingen,opgezette buik,maar ook mijn huisarts legde dat aan kant,ook zij vroeg niet of ik een uitstrijkje had gemaakt,en gooide het op teveel stress....nu toch echt pap 3b cin3,lis en conisatie gehad...mijn arts vertrouwde het niet en na herziening had ik toch echt kanker.....ook ik vroeg mij af wat nou als ik eerder had gegaan,maar ik besef mij ook dat ik niet op mijzelf kan boos blijven....mijn huisarts begon er nooit over,en zelfs de internist waar ik liep begon er nooit over....is gewoon pech hebben
En hoe gaat het nu met jou?
Tsja,moe niet veel vertrouwen in mijn eigen lijf,wantrouwig naar de artsen. Als er zoveel fouten zijn gemaakt durf je niet zo snel meer te geloven op wat artsen zeggen. Ik wil het wel en de arts heeft wel tig keer excuses gemaakt en ik zag echt dat hij ermee zat,maar als je telkens niet alle informatie krijgt terwijl je alles wel kunt lezen.....verder nog 2 jaar onder controle maar de angst blijft...en jij? Hoe ben jij er nu emotioneel onder?