Over wonderen gesproken

Openbaar blog
donderdag 14 mei 2020
7264 x gelezen

Wie gelooft dat er wonderen gebeuren? Ik wel. Altijd al gedaan. En nu maak ik er zo maar één mee.

Ik lees graag blogs van andere bloggers op kanker.nl. Niet alle blogs natuurlijk. Dat zou te veel zijn. Met een aantal bloggers/lotgenoten is er een band ontstaan. Je wilt van elkaar weten hoe het gaat. We leven met elkaar mee, bij goede of slechte berichten. Dan kijk je uit naar de volgende blog. Hoe gaat het nu??De blog van lotgenote Marianne; 'Eierstokkanker, the silent killer strikes again', lees ik ook regelmatig. Ze leeft al heel wat jaren met eierstokkanker. In juni 2018 las ik haar blog 'Wonderen bestaan echt'. Ze schrijft hierin dat ze weer met chemo zou starten. Als voorbereiding op de kuur had ze sinds maart van dat jaar geen suiker meer gegeten, om een beetje fit aan de kuur te beginnen. Als ze de dag van de kuur in het ziekenhuis komt, blijkt de tumormarker flink gezakt te zijn. Ze verteld dat geen suiker eten het enige is wat ze heeft gedaan. Zou het daardoor komen? De oncoloog geloofde daar niet zo in. Nooit wetenschappelijk bewezen enzo. Maar Marianne was er natuurlijk dolblij mee . En ongeveer een jaar zijn de tumormarkers blijven dalen en kon ze zo de chemo nog uitstellen. Een wonder!

Dit verhaal maakte toen enorme indruk op mij. Ik ben me een beetje gaan verdiepen in de relatie tussen suiker en tumorgroei. Wat de wetenschap hier over zegt. Oei. Dan begeef je je in een wereld van tegenstrijdigheden. Er verscheen een uitkomst van een onderzoek van professor Johan Teevelein, één van de onderzoekers verbonden aan de Katholieke Universiteit in Leuven. Volgens hem en twee mede-wetenschappers laat suiker tumoren groeien en maakt het de kanker agressiever. Na negen jaar onderzoek laten de onderzoekers zien hoe kankercellen suiker versneld afbreken en hoe dat mechanisme er dan weer voor zorgt dat de kanker in stand wordt gehouden. Ok, waarvan akte. Maar door andere bronnen wordt dit bericht genuanceerd of tegengesproken. Het Wereld Kanker Onderzoek Fonds zegt bijvoorbeeld: "Er wordt wel eens gezegd dat suiker een tumor extra laat groeien. Hiervoor is echter geen wetenschappelijk bewijs". Maar professor Teevelein zegt: ‘Een suikervrij of suikerarm dieet blijkt niet zomaar een hype maar écht iets om op in te zetten bij kankerpatiënten’. Dat klinkt goed. Nee, zegt het Wereld Kanker Onderzoek Fonds: "Bij een slechte voedingstoestand, onbedoeld gewichtsverlies en slechte eetlust als gevolg van ziekte of behandeling kan het gebruik van suiker nuttig zijn om een goed gewicht te behouden" Ja, goed gewicht houden is belangrijk. Alhoewel ik denk dat je dat beter niet met suiker kunt doen. Nuttig is suiker mijn inziens nooit. Het IKNL stelt wel in hun folder dat suiker tumorgroei bevordert. Maar het Kenniscentrum suiker en voeding zegt : " Het is nooit aangetoond dat een suikerarm of suikervrij dieet heilzaam werkt bij kankerpatiënten. Bovendien geven vooraanstaande oncologen aan dat het schrappen van suiker uit het dieet van patiënten niet effectief is in de behandeling tegen kanker en zelfs risico’s met zich meebrengt" . Kritische kanttekening hierbij is dat ze worden gefinancierd door de suikerunie. Hoe onafhankelijk ben je dan in je onderzoeken vraag ik mij af. In ieder geval is het wetenschappelijk nog niet zo klaar als een (suiker)klontje dus.

Toen ik eens een PET scan kreeg, en in de informatiefolder het waarom en waartoe van zo'n scan las dacht ik het staat hier gewoon duidelijk. Ik citeer uit de beschrijving: "De meeste kankercellen hebben een verhoogde stofwisseling. Hierbij wordt veel suiker verbruikt. Met een PET-scan maakt de arts hier gebruik van. Hij of zij dient een radioactieve stof toe die op dezelfde manier als suiker in cellen wordt opgenomen. Doordat kanker een verhoogde verbranding heeft, nemen vooral de kankercellen de radioactieve stof op. Zo kan de arts kankercellen zien". Met mijn lekenverstand zie ik hier toch echt de relatie suiker en tumor.

Met de gedachte baat het niet, dan schaadt het niet (suiker is nooit gezond en ik had bepaald geen last van onbedoeld gewichtsverlies) ben ik toen ook, een beetje halfslachtig, gestopt met toegevoegde suikers. Dat ging goed tot de volgende verjaardag zich weer aandiende. De geest is wel gewillig maar het vlees is zwak. De klad kwam er weer in.

In mijn vorige blog 'vroeger', over angsten en corona, schreef ik dat de hormoonkuur uitgewerkt was en dat de tumormarker lichtjes aan het oplopen was en de lymfeklieren in mijn longen toegenomen waren. Dat was de stand van zaken toen de coronacrisis begon. Omdat ik toch opgehokt zat, de boodschappen gebracht werden, en ik dus niet in verleiding werd gebracht in de supermarkt, en er bovendien toch weinig te vieren viel, besloot ik tot een klein experiment. Ik wilde die rottige kankercellen niet meer voeren. Ze krijgen niks meer van me. Ik stopte met het eten van toegevoegde suikers. Koekjes, snoepjes, en de slechte koolhydraten. Wel fruit (fruitsuikers). En ik drink ook wel wijn. Druiven zijn ook fruit tenslotte. 😉

Ik schreef over de trial waar ik mogelijk aan mee zou kunnen doen. Vanwege corona , lage weerstand, angst, noem het maar op, was ik daar, in overleg met mijn oncoloog, nog niet mee gestart. Maar nu zou ik dan toch gaan beginnen. Afgelopen dinsdag voor bloedonderzoek ,CT scan en intake gesprek met de onderzoeksverpleegkundige. Woensdag een dag opname om een biopt uit mijn long te nemen. Doodeng, en ik zag er als een berg tegenop. Maandagmiddag had ik nog een telefonisch gesprek met de oncoloog. Ik vertelde haar dat ik sinds maart geen suiker meer gebruikte en ik zei nog, met een knipoog eigenlijk, "mocht er iets wonderbaarlijks gebeurd zijn dan begin ik er niet aan hoor ". "Nou, dat zou heel mooi zijn" zei ze.

Dinsdag had ik na de scan en bloedprikken het intake gesprek met de onderzoeksverpleegkundige. Ik vroeg haar of ze de uitslag van de tumormarker al had. Ze keek op de computer, keek nog een keer. Zei " he?" en "huh". Is de tumormarker gezakt, vroeg ik. Ja. Naar normaalwaarde! Nu was het mijn beurt om he en huh te zeggen. En de CT scan is die al binnen? "Ik ga kijken". Nog meer uitroepen van dezelfde strekking.Het is niet te geloven, maar de lymfeklieren in mijn longen waren ook kleiner geworden. Hoe kan dit? Ik vertelde van mijn suiker experiment. Een andere verklaring heb ik niet. Verpleegkundige ging overleggen met de oncoloog. Die is ook min of meer van de stoel gerold denk ik. En nee, geen longbiopt. Geen kuur. Niks. Over twee maanden terug. Wonderbaarlijk. Omdat ik nogal beeldend denk, zag ik in gedachten die enge kankercellen weg rennen omdat er niets meer voor ze te halen viel. Haha lekker puh. Wegwezen!! Ik ben met een glimlach van oor tot oor naar huis gefietst, en die is gebleven tot ik naar bed ging.

In februari was mijn vraag aan de oncoloog of mijn klachten van littekenweefsel in mijn longen kon komen. Maar omdat toen de tumormarker op liep en de ct scan groei van de lymfeklieren in mijn longen lieten zijn leek 1+1= 2 . Leek dus heel logisch dat daar mijn klachten vandaan kwamen. Mijn klachten zijn nu natuurlijk niet verdwenen. Maar ik ga er nu maar van uit dat het niet door de groei van het tumorweefsel komt. Een geruststelling.

Natuurlijk is dit geen wetenschappelijke studie. Met alleen de ervaring van Marianne en mij kun je dit niet echt een representatief onderzoek noemen. En ik weet natuurlijk ook niet zeker of het komt door het laten staan van de suiker. Maar het is mijn enige verklaring. Ik vertel mijn ervaring. Begrijp me goed ,ik wil ook niet beweren dat dit bij iedereen met kanker werkt. Of dat iedereen dit zou moeten doen. Zelf hou ik daar ook niet van; als anderen tegen mij zeggen dat ik dit of dat moet doen of laten. Ieder gaat zijn of haar eigen pad. En wat bij je past. Hoe dan ook, ik ben blij. Heel erg blij. En bovenal heel erg dankbaar.🙏 Ik wil dit goede nieuws met jullie delen. Zolang het duurt geniet ik ervan. Ik blijf kanker hebben, en vroeg of laat zal de tumormarker weer stijgen. Maar voor nu kan ik een volgende behandeling weer even uitstellen. Als dat geen wonder is.

Hieronder de link naar de blog van Marianne.

https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/eierstokkankerthe-si…

Over wonderen gesproken

38 reacties