Goede vrijdag

Mijn chemo-dag was vrijdag. We kozen hiervoor, omdat het de vrije dag van mijn man is. Hij kon dan altijd met mij mee naar het ziekenhuis en bovendien zou ik dan 4 dagen hebben om rustig weer bij te komen. In het weekend zou manlief grotendeels alleen voor de kinderen zorgen en maandag, dinsdag zaten ze op de bso. We hoopten dat het zo ging lukken en dat bleek gelukkig ook. De gehele periode kon ik woensdagmiddag weer zelf op de fiets stappen en onze kinderen van school halen. We hadden ondanks kanker een nieuwe routine gevonden om het gezin draaiende te houden. 

De kuur startte dus altijd op vrijdag en duurde 21 dagen. Dag 1 kreeg ik immunotherapie en chemo, op dag 8 alleen chemo, daarna een week rust (bij mij uiteraard soms 2 weken rust vanwege mijn slechte bloedwaarden). Al snel besloten we dat op mijn korte behandelingsdagen (wel chemo, geen immunotherapie) vriendinnen met me mee zouden gaan. Er was genoeg aanbod en ik vond het heel lief en gezellig. Daarnaast was het voor mijn man heel fijn dat hij op zijn vrije vrijdagochtend ook even tijd voor zichzelf had om te sporten, of gewoon zijn eigen ding te doen. 

Op een rare manier creëerde de voorspelbaarheid van de chemotherapie ook rust. Je weet op gegeven moment waar je aan toe bent. Zo voelde ik het in ieder geval. Bij mij doken zelfs bepaalde bijwerkingen “volgens schema” op. Je hoorde mij dus dingen zeggen, zoals: “Morgen krijg ik pukkels.” Deze therapie bood dus gek genoeg ook houvast in het verder vrij onzekere traject. 

En gelukkig voel je je niet constant verschrikkelijk. Je boekt tussendoor ook weer vooruitgang. Ik vergeleek chemo weleens met weeën. Het is ellendig, maar ebt na een tijdje ook weer weg. Je hebt even tijd om bij te komen en dan maak je je op voor de volgende. Om het allemaal te doorstaan is het verstandig om in de tussenfase goed voor jezelf te zorgen, leuke dingen te doen en je vooral niet te laten hangen. 

Wij gebruikten al snel de term “goede vrijdag” voor dag 15 van de kuur. “Goede vrijdag” stond synoniem voor quality time met mijn liefste mantelzorger. Manlief was immers vrij en wij moesten niet naar het ziekenhuis. Op die vrijdagochtenden gingen we terwijl de kinderen op school zaten samen lunchen of iets leuks doen. Een paar uurtjes deden we zo alsof we samen op vakantie waren. Dat waren erg waardevolle uurtjes. 

En ook baalde ik ieder keer als mijn kuur weer een week uitgesteld werd…de keerzijde was een extra “goede vrijdag”.