Het wachten op de operatie...

Geduld is een schone zaak maar neemt niet weg dat de onzekerheid toeslaat. 

Ik merk dat ik niets meer kan hebben. Bij het minste geringste schiet ik in de stress. Bijvoorbeeld als er extra mensen komen te eten. Voorheen had ik dat niet. Kon ik rustig nadenken en het op een rijtje zetten. Nu? pffff... niets aan, veel spanningen en waarom? Wist ik dat maar.... 
Het verwerken van het nieuws is de oorzaak. Er komt veel op ons (mij en mijn man) af en ik probeer hem zoveel mogelijk te informeren en vertellen wat er in mij omgaat. Hij wil dat ook graag, wil er voor me zijn en dat doet hij maximaal. Zo'n lieverd. 
En ongemerkt gaan mijn gedachten overal naar toe... hoe gaat het plaatsen van de marker, wat zegt de anesthesist, de mammografie foto's gaan weer pijn doen, waarom denk ik zo, waarom ben ik zo onzeker. En dan ineens komt er een liedje op de radio of ik krijg een lief kaartje en moet ik huilen. Ach... de wereld staat even op de kop en ik zit er midden in. 

Gister, 23-02, telefonisch consult gehad met een aardige arts van het RIF. Ze heeft uitgelegd wat me te wachten staat: 3 weken na de operatie wordt ik 15-20 keer bestraald. Dat is dan elke dag behalve in het weekend (dan zijn ze dicht). Ben dan zo'n 3 weken onder de pannen. 
Ze geeft aan wat ik bij de behandeling kan verwachten: de te bestralen huid kan rood worden, de huid kan dikker worden van het te bestralen gebied en ik kan er moe van worden. 
Ze vertelt over de lange termijn verwachting:

• Ze maakt zich geen zorgen om mijn longen. Mocht ik klachten krijgen (hoesten duurt langer, of andere klachten) dan kan ik naar de huisarts. 
• De ribben kunnen wat gevoelig zijn achter mijn rechter borst. Zolang ik daar niet op druk, is er niets aan de hand. (Moest daar wel om lachen.... als ik hier druk, heb ik daar pijn.)

3 weken na de operatie krijg ik een eerste uitnodiging. Dan wordt er een CT-scan gemaakt om het te bestralen gebied te bepalen.  Als dat klaar is krijg ik de eerste behandeling van de reeks van 20. 

Een klein begin van de behandeling is bekend. De rest nog niet... 
Het is nu wachten op het gesprek bij de anesthesist op 01 maart. Die moet het groene licht geven voor de operatie. Dan hoop ik dat de tijd en datum definitief is. Er is gezegd dat 11 maart de operatie is, maar definitief is het nog niet. Ook de tijd nog niet.

Een week later op 10 maart wordt eerst de jodium marker ingebracht, en worden de lymfeklieren in kaart gebracht.  

En geduldig wacht ik het af....