I feel a bit lost....

Afgelopen vrijdag zijn mijn moeder en stiefvader weer huiswaarts gegaan. Hartstikke lief en fijn dat ze mij/ons geholpen hebben met het huishouden en wat-al-niet-meer. Beetje gek om het ritme wat is opgebouwd, dat dan weer anders is.
Een heerlijk weekend gehad: mijn neefje en zwager waren de week ervoor beide jarig en daar zijn we zondag naar toe gegaan; even eruit🎉🎊🎈🎁.

Vanaf maandag was ik alleen thuis. Manlief naar het werk en ik ben bezig geweest om mijn borstkanker te verwerken. Dat gaat natuurlijk niet van de ene op de andere dag, duh 😛. Maar ik was helemaal alleen en om eerlijk te zijn, dan kan ik me het beste laten gaan in wat voor emotie dan ook.
Tevens ben ik sinds maandag gaan wandelen, zo'n kleine 3 km. Eerst loop ik de straat uit en dan is aan de rechter kant een bos; geen bos-bos maar een leuk bos. Daar hoorde ik een specht op een boom tikken, kloppen op een boom. Zo'n fijn geluid! Ik loop heerlijk te mijmeren en ben in gedachten. Ik geniet van de nieuwe blaadjes die aan de bomen komen, en boven zitten de vogels die af en toe hun ehm behoefte naar beneden laten gaan. Ach.... zo hoort het toch, in de natuur? Wat ik nog fijner vind is; het is erg droog in het bos en de blaadjes die zijn gevallen knisperen zo lekker! Dat is een geluid waar ik van geniet, waar ik van houd en ik voel me een klein kind 😊.

Allen dit kind is gebroken, stuk en stuurloos. Ik heb geen idee waar te beginnen om mijn borstkanker te verwerken. Ik doe maar wat en modder maar wat aan. Ik heb psychologische hulp gevraagd alleen is er een wachtlijst van 3 maand. Hopelijk is er binnenkort een plekje eerder; zo positief kan ik wel zijn.
Het is allemaal zo dubbel en raar en van alles en nog wat.
Ik kan heus genieten van het knisperen van de blaadjes, van de nieuwe lente plantjes die uit de grond spatten en de magnolia die als probeert te bloeien. De specht die timmert (is dat het geluid??) om een holletje te maken maar ik voel me alleen, verloren en verdwaald. Ik heb geen Cheshire kat die me de weg wijst en ik zal dit alleen moeten doen. Zolang er niet eerder een plekje is bij de psycholoog modder ik maar wat aan. Daarom loop ik elke dag mijn rondje door het bos. Daar ben ik alleen met de natuur en daar laat ik regelmatig een traan.
Bij thuiskomst voel ik me fijn en doe wat ik kan aan huishoudelijk werk. Als ik te veel doe merk ik dat 's avonds wel aan mijn borst; die voelt dan zo niet fijn. Het leren van grenzen😅. Verder houd ik me zo rustig mogelijk om mijn lichaam de tijd te geven om te herstellen.

Gister kreeg ik visite en ik heb met haar een goed gesprek gehad. Kon mijn hart eens even luchten en dat was zooo fijn. Eindelijk iemand die me begrijpt, en snapt waar ik door heen ga, waar ik vrijuit kan spreken ook de donkere kant. Het heeft me goed gedaan! Ik merk dat ik een opgelucht gevoel heb gekregen en ik weer verder kan.
Door het bewegen en mijn dagelijkse dingen heb ik onbewust een manier gevonden om het te verwerken en het verder te verwerken. Soms moet je iemand tegen komen die je zegt 'maar dan ben je dus toch goed bezig?!'. En zo had ik het nog niet gezien. Dat is wat ik bedoel met aanmodderen. Ik kom er wel en zit daar ook niet over in! Dit gesprek had ik even nodig en heeft me een zetje in de goede richting gegeven 💖

Bij het schrijven van dit blog sneeuwt het hier 😍🤩❄☃ en er ligt inmiddels al zo veel om een sneeuwpop te maken. Ik heb mijn jas aangetrokken en ben op het grasveld gaan lopen. Tja, ben wel voorzichtig geworden sinds mijn operatie en heb geen zin om te vallen. Heerlijk in de sneeuw (kerst is vroeg dit jaar 🤣😂) maar heb geen sneeuwpop gemaakt.
Als het gaat regenen loop ik zeer zeker naar buiten. Ik houd van de regen en ook van de waterplassen. Als klein kind genoot ik daar al van. Vandaar de plaatjes. Ik kan niet beschrijven wat het is dat ik het zo fijn vind. Voordeel is dat je daarna de natte spullen uit kunt doen en dan lekker onder de warme douche kunt stappen.

Ik heb zeker genoeg geniet momenten, en dat besef ik me terdege! Het verwerken is een proces, gaat met vallen en opstaan en ik leer.

Op naar morgen, naar de eerste date met het RIF 💪🌷🌹🍀. Liefs Elma