Rustig aan doen (alleen kalmte kan u redden)

Dag 2 na de operatie (denk ik.... ). Ben met de dagen in de war, er zitten watten in mijn hoofd waardoor alles in de vertraging binnen komt.
Ik kan niets hebben... schiet dan uit de slof en bedenk dan ook ' dit is niet goed...dat mag ik niet doen'. Het komt door de watten.

Vanmorgen op de mobiel maar even de bijwerkingen van de morfine en narcose opgezocht... en ja, de klachten die ik nu heb passen daar precies bij. Nog steeds last van mijn keel ook... zo'n vaag hoesje.

De pijn is te doen. Ik heb gelukkig nog medicatie en merk dat ik dat ik dat wel prettig vind, een geruststelling. De wond ziet er echt mooi uit! Vanmorgen hebben we samen de pleisters eraf gehaald en op het gaasje was een klein beetje van de wond te zien, maar meer nog waar de met de naald het jodium zaadje naar binnen hebben gebracht. Voor de zekerheid vanmorgen maar weer een gaasje erop gedaan.

Het is prachtig weer en ben al even rond de boerderij gelopen, samen met mijn moeder. Nog maar niet alleen... Mijn zusje komt straks met haar gezin en die willen vast ook wel een blokje om met mij :)
 

Ik laat me even lekker verwennen en doe vrij weinig. Even lekker kletsen en lachen met mijn moeder. Doet me goed.
Morgen, maandag is dat geloof ik, dan gaan we naar de winkel om nog een sportbh te halen. Ik draag hem nu 24u en voelt prima; voelt wel prettig en stevig. Maar er moet nog maar 1 bij dan kan ik afwisselen.

Het besef van wat er gebeurd is is er wel, maar door de watten in mijn hoofd wil het nog niet echt landen. Soms lees ik iets en krijg ik tranen in mijn ogen maar echt huilen wil nog niet. Hoeft ook nog niet als ik eerlijk ben. Komt wel.. eerst de watten maar es weg.. heb het gevoel of loop ik op een schommel. 

Alleen kalmte kan u redden en ik heb geen keus dan me rustig en kalm te houden. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen :)