Teleurgesteld

Ik voel me goed. Kreeg een mooi warm compliment dat ik energie uitstraal. Fijn om te horen. 

Maar waarom dan toch zo'n titel?? 
Ik heb 1 vriendin waarvan ik dacht dat ze een vriendin was. Was ja... want ik hoor van haar kant niets. Geen bericht via de app, of een belletje. Nadanjente. Heb hier al diverse nachten aan gespendeerd en dat komt mijn gezondheid ten goede... HA. Nee tuurlijk niet...maar dat laat zien dat ik er last van heb. En waarom? Ik leg het eerst bij mij voor ik een ander de schuld geef; aard van het beestje. 

De laatste keer dat ik haar fysiek zag was ergens in augustus/september 2021 toen we voor het eerst kittens hadden. Zij heeft toen 2 meegenomen toen de kittens groot genoeg waren. Bij haar hebben ze een mooi plekje gekregen. 

Vorig jaar heb ik haar niet gezien. Ze weet dat ik kanker had maar langskomen ho maar... en juist dan heb je iemand nodig niet waar?? Maar zij liet zich zelf niet zien. Altijd wel een excuus om niet te komen. Ik ben dus blijkbaar een excuus. Ben van alles geweest in mijn leven, maar een excuus nog nooit. 
Via video bellen hadden we contact maar dat is niet elkaar in de ogen zien. En tijdens video bellen wel leuk gesprek (hey ik ben dan niet zo iemand die haar dan de huid verrot scheld waarom ze niet komt... nee, dat bewaar ik voor als ik haar fysiek zie). 

En sinds vandaag nog steeds geen bericht. Ik heb haar in maart nog gefeliciteerd met haar zoon. Haar uitgenodigd om mijn verjaardag te vieren en toen werd het stil.... wel 'wordfeud' (=scrabbelspel) maar geen app bericht. 

Dus vanmiddag haar bericht gestuurd in de trend van 'het zal aan mij liggen maar het contact is wel erg stil. is er iets?'  

Eigenlijk best triest dat ik hier een blog aan besteed. Maar het zit me ergens wel hoog. Dat zal ik niet ontkennen. En dan helpt schrijven; typen eigenlijk. Ik kan sneller typen dan schrijven en kan mijn frustraties even uiten. 
Ben even in een blauwe modus (naar een karakter uit de film 'inside out') 

Het ligt hem toch altijd aan een ander, nooit bij haar zelf. En eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik er ook wel klaar mee ben. Met haar dan. Maar ja, moet even door wat emoties....alleen jammer dat een toenadering weer bij mij vandaan moet komen. Had het ook kunnen laten rusten maar dan heb ik mijzelf ook te pakken. Ik wil het dan goed afsluiten.... dus als ze geen contact wil had ze toch van zich kunnen laten horen?? Maar dat zal wel te veel gevraagd zijn. Ik ben immers een excuus.

Blijkbaar ben ik een excuus maar geen reden. Voor mij is zij een schaduw; je ziet haar alleen als de zon schijnt. 

Het jammere is dat ik niet de kans krijg/ga krijgen om wat ik graag wil zeggen, in haar gezicht te kunnen zeggen. In mijn hoofd heb ik mijn verhaal al klaar. En misschien is dat ook maar de beste plek. 
Wat haar reden ook is...ben benieuwd of ze reageert. 

Ik kan NIVEA gaan smeren maar daar schiet ik ook niets mee op (niet invullen voor een ander). Want wat een ander over jou denkt denk je zelf.

Wat ik wel zeker weet is dat ze jaloers is. 
Nadat mijn ex en ik uit elkaar zijn gegaan had ze mij voor haar alleen. Leuke tijd samen gehad; veel gepraat, gelachten en gehuild. Maar ik wilde graag weer een manspersoon in mijn leven. Ik ben alleen geen kroegtijger dus daar hoefde ik al niet te 'zoeken'.  
Toen ik mijn man heb leren kennen op Lexa zag ze dat ik veranderde. Duh... ik vond mijn man leuk en wilde daar meer tijd aan spenderen! Daarbij heb ik haar niet uit het oog verloren en zagen we elkaar best regelmatig. 
Ik trok redelijk snel bij mijn man in. Zij kwam dan bij ons langs voor een weekendje of nacht en dat was altijd bere gezellig. Na een jaar zijn mijn man en ik getrouwd en heb ik haar uiteraard uitgenodigd op ons huwelijk.
Bij het zien hoe gelukkig ik was/ben wilde zij ook wel een man in haar leven. Maar laat daar nu net de crux zitten; ze is gewend om alleen te zijn (had een ex die op een booreiland zat) en als ik haar dan hielp om iemand te zoeken (Lexa oid) dan mankeerde er altijd wel IETS aan... Ze heeft het gepresteerd om iemand te laten zitten op een date; dus geen bericht gedaan dat ze niet kwam.... (mijn motto was juist 'eerst koffie, dan zien we verder). En de laatste keer kon ze op date maar heeft ze eerst via via de man op facebook gezocht om ervoor te zorgen dat ze zoveel dingen zag dat er wel IETS aan zou mankeren (aan de man dan). Stuurt ze me nog een app dat ze niet is geweest met diverse redenen. Het enige wat ik kon typen was 'verrassend.....' 

Na veel klussen in ons oude huis zijn we van een klein huisje naar een grote boerderij verhuisd. Ze is langs geweest, heeft genoten en de kittens gehaald. En nu stilte. 
Ik houd veel van mijn man en zij voelt zich 'over' denk ik. Het maakt niet uit wat ik probeer... zij heeft een beeld en that's it... 

Dus wie is de verliezende partij? 

Waar ik niet tegen kan is het niet reageren daar raak je me mee. 
Dus vanmiddag een berichtje en ben benieuwd of en wanneer ze reageert.... ik ben haar niet nodig, dat heeft ze wel laten zien. Nee, dan ben ik haar liever kwijt. En wat er met mijn verhaal in mijn hoofd gebeurd... dat verdwijnt in een laadje en komt er vast ooit een keer weer uit. Om dan na een flinke huilbui  te laten verdwijnen in een herinnering van 'dat was ooit' (scene uit Inside Out).

Het enige dat ik wil is tegen haar zeggen dat ik teleurgesteld ben in haar. Dat ik haar een jaar niet gezien heb. Dat ze niet de moeite heeft genomen om een berichtje te sturen met mijn verjaardag. Dus neem ik afscheid. Blijkbaar ben ik geen reden, maar meer een excuus dus blijf daar maar. Het is goed zo. 
Doet het zeer? Ja.
Ben ik verdrietig? Ja.
Ben ik teleurgesteld? Ja. Maar in mijn hoofd krijgt het een vorm. 
Zal vandaag niet zijn, morgen vast ook niet. Maar als mijn moment komt ben ik niet meer boos, verdrietig of wat dan ook maar ben ik de rust zelve. Dan zeg ik heel vriendelijk 'tot ooit' omdat meer woorden niet meer de moeite waard zijn. Dat was ik ook niet... 

Het gaat verder heel goed met me, behalve vanmiddag even niet. Morgen is een nieuwe dag met nieuwe mogelijkheden. Morgen ga ik met oud collega's shoppen en daar heb ik heel veel zin in! Zolang de zon maar schijnt want dan is de wereld wat mooier. 

xxx