Afscheid

Nee, niet van mij. Dát nog niet. Afscheid van BHV-er zijn. Ik had de uitnodiging voor een herhaalcursus al een paar weken in mijn inbox staan. Van kantoor zijn er twee BHV-ers, de montage levert er twee en de fabriek drie. Mooi clubje zo samen. We hebben brandjes geblust, plastic poppen gereanimeerd tot we een ons wogen, veiligheidsoverleg gevoerd, waar schuilen de risico's binnen ons bedrijf. Fijne tijd, naast het gewone werk uiteraard. Een jaar geleden de vorige herhaalcursus. Ik weet nog dat ik het hoogste scoorde in uitgeoefende druk en regelmatigheid van de reanimatie. Maar toen zat ik nog in de molen, nog geen diagnose en behandeling.

Ik heb KAM vanmiddag een mailtje gedaan dat ik mij terugtrek. Ten eerste ben ik te weinig op kantoor, wat een veiligheidsrisico is voor de medewerkers. Als ze mij eerst van huis moeten oppiepen, laat dan maar. Ten tweede, als ik moet reanimeren, dan kunnen ze meteen nog twee BHV-ers erheen sturen. Waarvan eentje er eerst een vonkenkastje bij de buren moet gaan halen, want na twee minuten hartmassage lig ik op apegapen ernaast. En laat die tweede ambulance dan ook maar meteen komen.

Nee, voor mij is dit hoofdstuk afgesloten. Confronterend, maar zo voorzie ik wel meer momenten van afscheid in de nabije toekomst.