Afstandsbediening

We hebben de trein die we wilden hebben gemist. En ook die van een half uur later. De trein die als laatste mogelijkheid vertrok, daar waren we net op tijd voor. Een nichtje van mevrouw Zweef zou ons wegbrengen. Ze was van Iraanse afkomst, maar sprak goed Nederlands. En ze bleef mevrouw Zweef maar filmpjes sturen die ze moest bekijken.

De trein stond beneden op station Hoogkarspel. Gauw rennen over bruggen naar beneden. Mevrouw Zweef sloeg nog gauw op de noodknop, net zoals in tv spelletjes in spelshows. Net op tijd! De deur viel achter ons dicht en wij zaten. 

De trein begon te rijden en de deur achter ons opende. Daar kwam de conductrice, een aardige geduldige dame van middelbare leeftijd die om onze tickets vroeg. Die had ik op de telefoon. Gemaakt in de global pass trein app. Maar mijn telefoon had een update gedaan vannacht en de apps zagen er niet meer uit zoals ze eruit zagen. Onder druk ben ik niet vaardig met een telefoon. Ik zocht, opende apps op zoek naar de QR code van de tickets. De dame was geduldig en keek mee. In het volste vertrouwen dat ik een kaartje kon produceren. Ik start de telefoon wel even opnieuw op, zei ik. Terwijl de telefoon opnieuw opstartte bedacht ik mij dat ik de pincode misschien niet meer wist.

Maar gelukkig, de pincode werd niet gevraagd. Één voor één verschenen de apps op het scherm. Helaas niets bekends... Ik keek mevrouw Zweef hulpeloos aan, terwijl zij op haar telefoon naar whatsapp zocht. Ik had de tickets zekerheidshalve naar haar doorgestuurd. Ondertussen bleef de Iraneese nicht hondenfilmpjes naar mevrouw Zweef sturen, die ze steeds eerst moest bekijken. De conductrice hing nu verveeld over de leuning van de bank voor ons.

Toen viel mijn telefoon. Ik bukte en zat niet meer op een luxe eersteklas treinstoel, maar op een soort van keukenstoel. En onder de stoel zocht ik naar mijn telefoon tussen hooi en houten plankjes, net gezaagd voor de kachel. Ah, daar lag hij. Maar wat ik opdiepte, was de afstandsbediening van de videorecorder van 35 jaar geleden. En die lag tussen nog meer nutteloze afstandsbedieningen. Hulpeloos keek ik naar de conductrice en naar mevrouw Zweef. "Conductrice, als u ons nu uit de trein flikkert, dan heb ik daar begrip voor.

Gelukkig werd ik daarna wakker...Ruim op tijd voor de trein, zonder mankeren gevonden, en het kaartje op de telefoon werkte. Dat hebben we meteen laten controleren, door een vriendelijke conductrice van middelbare leeftijd....