Aftellen
Voor mij en voor de walnotenboom. Ik schreef er al eerder over, na de zomerstorm van september vorig jaar. De heerlijke boom die ons verkoeling bracht bij diverse Kamanido's had het zwaar voor de kiezen gekregen. Hij stond al een beetje scheef, maar de storm had hem uit het lood geslagen. Vierenzeventig graden meette ik. Negentig graden is kaarsrecht overeind, nul graden is brandhout en geen schaduwplek meer. En nu dan vijfenzestig graden. Nog schever dus dan als vorig jaar. Het viel mij niet op tot ik struikelde over de grond, omhoog geduwd door de wortels.
Vorig jaar wist ik al dat dit hem niet meer ging worden, maar dan meteen al omhalen, dat ging mij en mevrouw Zweef aan het hart. Maar nu moet het dus echt gebeuren. Eerst de takken die de meeste schade kunnen veroorzaken. Schade aan de oude gietijzeren dakgoot, of aan de warmtepomp naast het huis, als hij door het gewicht van het blad en de oogst uit zichzelf omkukelt wil ik koste wat het kost vermijden.
Buurman komt binnenkort helpen, maar voor nu alvast een spanband naar een andere boom getrokken. Voor het geval dat.
11 reacties
Ja, als de boom zo scheef staat, stoot men straks nog het hoofd per ongeluk. Voor kinderen is het wel leuk, een soort natuurlijk 'klimrek'.
Ook voor schoonzoon van 40 jaar. Die doet niet onder voor zijn kinderen. Bovendien moet hij zijn grut er regelmatig uithalen.
Goed dat de natuur ( boom ) haar beloop krijgt tot het niet anders kan voor de veiligheid. Niet ieder mens heeft deze goede ingesteldheid. Toen wij onze villa verkochten hebben de nieuwe eigenaars, binnen het jaar, tabula rasa gemaakt van onze tuin. Beuk, eik, kastanje, notenboom en 130 lopende meter haag, allemaal ouder dan 20 jaar, gekapt. Bij jullie zijn de stormen waarschijnlijk heviger dan hier in Vlaanderen.
Er staat nog een oude kastanje, hoort bij het beschermd dorpsgezicht, een denneboom van denk ik 20 jaar oud, goudiep, berk, amandelboom, japanse kers, vijg. Ik woon hier nu 18 jaar en alleen de amandel, vijg, pruim, stoofpeer en walnoot en linde heb ik zelf geplant.
Straks komt er een daklinde van enige omvang voor in de plaats, zodat we opnieuw daar schaduw hebben.
We zitten aan de kust, van westenwinden heb ik niet veel last, bebouwing en kassen breekt de wind. Maar uit het noordoosten, daar heeft al eerder een boom het onderspit moeten delven, en nu ook de walnoot.
Mooie boom, prima keuze, zal wel voldoende schaduw geven. Wij hadden gebouwd in 1979 en de tuin volledige zelf aangelegd. In Portugal woonden we in de vallei van de amandelbomen. De bloei in februari was buitengewoon prachtig.
Is het een optie om de boom te ondersteunen zodat deze nog even meekan en het ook nog veilig is? In Japan zie je dat vaak gebeuren met bomen.
Maar dat zijn bijzondere bomen en die vallen niet op huizen, mochten ze onverhoopt toch omvallen.
Ik heb de overhangende kant met de buurman weggezaagd. Het spanbandje dat ik had aangetrokken hing weer slap. Straks eens meten hoeveel we nu optellen.
Weet bij het lezen van je blog het vervolg nog niet, maar elke dag de spanband weer wat spanning geven, zorgt dat de boom weer langzaam rechtop komt. Als het zover is, de boom zekeren en laten herwortelen?
De grond onder de wortels is alweer deels ingestort, dus de wortels komen niet meer op dezelfde plek. Inmiddels een deskundige vriend erbij gehad, walnoten wortelen niet dieper dan het gtondwater. En dat ligt hier hoog. Daarom zie je vaak walnoten op een heuvelrje staan. Nu extra grond tegen de stam heeft weinig zin.
Ik wilde ook al schrijven….wacht tot de laatste oogst, laat haar nog deze zomer jullie schaduw geven, maar ik begrijp dat dat vanuit veiligheid geen optie is. Dan maar brandhout maken, of meubelhout, of speelgoedhout….
Oh dit gaat me aan mijn hart de zo geliefde walnotenboom ,maar ik begrijp dat het niet anders kan