Beter vroeger dan later
Maar is dat ook zo? Bij herstelbare dingen klopt dat. Maar wat als het nou onherstelbaar is? Hoe graag had ik niet geweten dat er kanker in mijn lijf zit, onherstelbare kanker. Uitsmeerbare kanker. Door de behandelingen leef ik langer in het besef dat er een onherstelbare kanker in mijn lijf zit. En die kanker zit niet alleen in je lijf, maar ook in je geest, in bijna elke gedachte. En als die gedachte er even niet is, dan herinnert je lijf je daar nog wel even aan.
De toekomst vervaagt, er is geen later meer. Later is nu, want de toekomst is onzeker. Later is wat je nu kunt overzien, tot de volgende controle, tot het einde van de werkzaamheid van de behandeling.
Ik probeer de tijd voor de geest te halen dat ik onwetend was. Van maandag tot vrijdag gedreven voor de baas aan de gang. Mijn accounts voelden als mijn eigen toko. Speciale aanvragen kwamen meestal op mijn bordje en ik kreeg daar energie van. Uitstekende marges en supertevreden klanten, want ik deed dat stapje meer voor ze. En dan het weekend, altijd te kort, maar later, later doen we de camperreis door Amerika, later gaan we overnachten in het ijshotel.
Later.....
Het had evengoed niet gegaan. Ik zou vast wel tot de categorie behoord hebben " Binnen drie maanden weg." Abrupt gestopt. En dan waren de plannen bij plannen gebleven.
En nu kabbelt mijn leven voort. Langer dan als ik in onwetendheid was gebleven, maar op halve kracht. Soms iets minder, vaak iets meer, maar in de wetenschap dat "vaker minder" in het verschiet ligt.
Beter vroeger dan later, maar zalig zijn de onwetenden.
40 reacties
Prachtig mooi gezegd, Zweef , een verrijking voor in mijn boekjes
Dit is weer heel erg herkenbaar Zweef...
Zo vaak al gezegd ja, ook 'thuis', hoe heerlijk zou het zijn nĆet te weten...
Velen die het nog altijd niet snappen..
Eigenlijk komt het toch maar neer op de keuze
- je kop in 't zand steken en onbezorgd doodgaan
- langer leven, maar met een hoop kopzorgen
Lastige keuze, voor iedereen verschillend.
Vaak wordt die keuze voor je gemaakt. Je gaat erheen met een ongemak en dan blijkt het toch mis te zijn.
Het niet weten is meestal niet mogelijk, je lichaam laat het je vanzelf wel merken. En had ik het niet geweten, was ik er nu niet meer geweest.
Het weten maakt ook dat ik bewuster leef, bewustere keuzes maak voor zover mogelijk. Ik heb geen bucketlist, maar weet wel wat nu belangrijk voor mij is. Daar stond ik eerder minder bij stil.
Ik ben blij dat ik nog kan kabbelen, de dingen doen die ik nog wel kan. En zolang het duurt, duurt het.
Ik geeft toe, het is wel een mindset die moest worden bijgesteld. Maar ik ben nu blij met het weten.
Ja Karin zo ervaar ik het ook, IK wist al dat het fout zat vĆ©r voor de officiĆ«le diagnose, morgen is mijn 3e verjaardag nĆ”, die ik nooit mee gemaakt zou hebben zonder behandeling. Ik heb geleerd te genieten van de echt kleine dingen in het leven. Stiekem hoop ik op nog veel meer officiĆ«le verjaardagen, hoewel ik allang niet meer tel in jaren š¤·
Heel mooie blog. Precies zoals het is.
liefs, Monique
Mooi verwoord Zweef, ik zit nu in de fase dat ik in de wetenschap ben dat ik kanker heb maar dat er ook mooie dingen uit voort komen, de gewaarwording dat ik en iedereen sterfelijk zijn, maar dat ik de kans heb gekregen om nog dingen te doen, recht te zetten, te lachen, te huilen samen met mijn geliefden om mij heen, genieten van alles waar ik nooit tijd voor had omdat ik altijd te druk was met mijn āprojectenā , de rust die ik nu heb heb ik nu verwelkomd en geniet van alle momenten in mijn leven en die duurt elke dag nog 5 jaar.
Tijd genoeg dus
Carpe Diem, ik geniet van elke dag en kijk niet teveel naar het verleden en de toekomst ligt weer open ššā¤ļø
LOVE THE LIFE YOU LIVE
Het leven zou een 'MAKKIE' zijn als je alles vantevoren zou weten maar dan zouden we ook minder genieten van elk moment of het al eerder opgeven bij tegenslagen.
Wat je meemaakt daar leer je van het maakt je sterker en weet je het leven beter te waarderen en alles niet als vanzelfsprekend te beschouwen.
Het leven biedt geen garanties en niets bestaat voor eeuwig!
Heb een boek geschreven om troost te bieden, tips te geven, , zodat anderen baat kunnen hebben van mijn ervaringen, zoals wij onze blogs delen. Je kunt meer aan dan je denkt en je gaat ā”ANDERS DENKENā” en ā”ANDERS DOENā”
Voor mij is het besef dat:
IEDERE DAG IS EEN KADOOTJE
Het gaat er niet om dat ik de toekomst wil weten, maar dat ik de toekomst NIET wil weten. Was ik onwetend gebleven, dan had ik niet minder intens beleefd, immers, dat doe ik al veel langer, maar dan was de diagnose later gekomen en was mijn onbezorgde en onbevangen tijd langer geweest.
Dat ik dan korter geleefd zou hebben is dan weer minder, maar daar zou ik mij niet bewust van zijn geweest. Je weet nooit wanneer het je einde is. Die tram is ook nog altijd een optie.
Ik begrijp je wens om liever NIET de toekomst te weten!
Iedereen weet wat er in de toekomst zal gebeuren š¤· alleen niet hoe de weg ernaartoe. Die kun je NIET bepalen. Helaas. Die overkomt je ( in de meeste gevallen).
Heel erg mooi verwoord Zweef en idd Later is NU
liefs hes xxx
Zeer herkenbaar.
Tom
Het raakt me zoals je het schrijft. Je verwoordt mijn dagelijkse gedachten. Ook ik geniet en ben me bewust dat het morgen anders kan zijn. Die K kanker hoort nu bij mijn leven en is nooit weg en je weet gewoon niet wanneer het toeslaat. Die onzekerheid speelt op bij elke beslissing die je moet nemen. Ik blijf het moeilijk vinden.
Ik ben 80 en heb al 12 jaar kanker met uitzaaiingen naar mijn botten. In het begin was ik bijna tegen het depressieve aan. Langzaam is dat veranderd want ik merkte dat ik ook met die rotkanker nog zoveel kon doen. Het gaat met up,s en downs want alle chemo , operaties en behandelingen proberen je fysiek en mentaal te breken. Vechte er tegen doe ik niet en kan ik ook niet , is ook onzin in mijn ogen. Wel heb ik heel goed geleerd om er mee om te gaan. Ontzeggen hoef ik mij niet veel , al is de intimitijd wel anders geworden. Zeilen is motorboot geworden , een para duosprong nog steeds te doen en lekker pittig wandelen is vaak geen problrem. Wij reizen veel en vieren het leven. Hoe lang nog? Geen idee .De oncoloog zegt standaard ,, je doet het ongelooflijk goed maar je weet....het kan over 3 maanden weer heel anders zijn. Ik ben 80 en heb kanker . Het leven is eindig dat weet ik natuurlijk .Maar ik ben zo ongelooflijk dankbaar voor elke dag en voor al die dingen die ik nog kan en met zoveel plezier beleef . Ik gun iedereen de rust en de levenslust die ik met mijn kanker nog steeds ervaar.
Fijn te lezen dat het nog zo goed met je gaat, daar teken ik ook voor. Ze zeggen weleens, dat doe ik je niet na, maar in dit geval ga ik toch wel mijn best doen hiervoor.
Dank voor je reactie.
Hoi wat prachtig verwoord en wat een inspiratiebron voor mij zeker ik heb ook prostaat. Kanker gehad had geen uitzaaiingen maar mijn leven stond op zijn kop maar met boven staande verhalen ben ik ook dankbaar dat ik er nog ben soms heb ik nog moeilijk maar kom er wel doorheen met mijn geliefden kleinkinderen ect.wens iedereen veel liefde en gezondheid en geluk!ā¤ļøš
Herkenbaar, toch heb ik juist vooraf bewust contact gezocht omdat ik voelde dat er iets mis was in mijn lichaam. Het antwoord beviel uiteindelijk niet, maar als ik het nu nog steeds niet had geweten, dan had ik waarschijnlijk nu alsnog een antwoord gezocht.
Dit had zowaar mijn eigen blog kunnen zijn! Zo waar, alhoewel er voor mij geen extra tijd was in onwetendheid te leven, mijn lichaam gaf duidelijk aan dat er iets mis was. Ik realiseer me dat ik voor de diagnose waarschijnlijk wel een paar jaar in die onwetendheid heb geleefdā¦.
Heel herkenbaar Zweef. Mijn man heeft uitgezaaide darmkanker. Al 2,5 jaar. Palliatief behandeld en nu iedere 3 mnd de scan. We wachten afā¦ā¦
herkenbaar prostaatkanker bij toeval ontdekt in maart vorig jaar n.a.v. psa waardes toen uiteindelijk 37 prostaat verwijderd via operatie. Zeer agressieve vorm overigens en 1 uitzaaing gevonden. Nu 3 maandelijks controle psa en die loopt weer langzaam op. Het voelt elke keer als of ik in de wachtkamer zit en dat stagneert een hoop dingen. Soms denk ik had ik het maar niet geweten dan had ik dat wachtkamer gevoel niet gehad.
Kop in het zand is soms zo gek nog niet. Wetenschap, medische zorg is leuk. Maar als je er niks mee kan? Wat heb je dan aan die wetenschap.
Niet weten is soms zo gek nog niet.
Ik denk dat ik je begrijp Zweef. Ik zit nu in het traject borstkanker en gisteren een petscan gehad. Ik bereid me voor op het ergste. Ik moet zeggen dat ik mijn leven met volle teugen tot nu toe heb geleefd. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar ik geniet van elke dag. De camper die we hebben gekocht is niet voor later. Ik ben 62 en heb veel gedaan wat ik leuk vindt. Geleefd alsof elke dag een extraatje is. Zowiezo kom ik 3 levens te kort en verveel me nooit. Zie elke dag maar als een kado zou ik je mee willen geven. Ik ben er ook nog lang niet, ben bang voor het " weten" straks. Maar ook dan ga ik gewoon maar door en laat me leiden door de experts. Het lied Mooi van Marco Borsato is op mijn lijf geschreven. Luister daar maar eens naar. Ik wens je alle goeds en hoop dat je een soort van berusting kunt gaan vinden.
Maar op dit moment weet je het al. Ook al weet je niet hoe ver je in het traject zit. Het onbevangen, het "niet" weten is er vanaf. Op het moment dat je wat aan je lijf voelt, ga je over van niet weten naar wel weten.
Van prostaatkanker voel je niks in het begin. Wat langer plassen, wat vaker plassen. Oude mannen krijgen dat. Nooit geweten dat daar prostaatkanker de oorzaak van kan wezen. En ook nu heb ik geen enkel ongemak, behalve dan dat lastiger plassen. Geen pijn of zo en nu ik geen medicatie meer gebruik, voel ik mij eigenlijk weer als voorheen, tijdens het niet weten. Met het verschil dat ik het wel weet. De bestraling heeft sporen achter gelaten, onbedoeld dingen stuk gemaakt. Dus ONweten kan ik niet meer. En dus denk ik met weemoed terug aan de tijd dat ik het niet wist.
En jij? Je doet het goed, je leeft alsof elke dag je laatste is en ik hoop met heel mijn ziel dat het bij jou herstelbaar is, zodat de onbevangen tijd terugkomt. Hoewel dat duiveltje op je schouder je nog lang andere dingen zal influisteren.
nee zweef niet herstelbaar psa loopt binnen een paar maanden op naar 0.16 was eerst onmeetbaar na operatie. Uroloog wil wachten tot 0.3 psa en dan pet scan voor check uitzaaiingen, indien zo is radiologie mogelijk maar op het snijvlak van de verwijderde prostaat met 95% kans op incontinentie. Rijst dan de vraag wat wil ik nog hoe lang heb ik nog en hoe wil ik de resterende tijd doorbrengen.
Het is zo het is. Goed verwoord naar Carpe diem.
Zo herkenbaar.......zo mooi gezegd.
Een mede-lotgenote
Onwetend ja die tijd weet ik nog.
maar dat is voorbij bij mij en met mij mijn omgeving.
dat raakt me nog het meest.
maar ben dankbaar, kom net uit de regen met mijn honden.
een met de elementen, was een heerlijk moment.
Heel mooi beschreven , bij mij werd in november 2015 longkanker ontdekt. Weg was laterā¦ na 40 bestralingen was ik op 23 Maart 2016 schoon , maar in Februari 2021 werd er blaaskanker gevonden en in 23 Maart 2021 (precies vijf jaarā later)hoorde ik dat er uitzaaingen waren , ik zou vanuit palliatieve zorg chemoās krijgen want de prognose was twee tot drie jaar , er was geen later meer, maar na een second opinion in een ander ziekenhuis was er toch nog behandeling mogelijk, na de chemoās werd ik geopereerd ,waar er een urinestoma geplaatst werd en er een stuk schaambeen, de blaas, baarmoeder, de linker nier en 28 lymfklieren werden verwijderd, ik was schoon ..er was weer een laterā¦ tot er na drie maanden toch weer aangetaste lymfklieren werden gevonden, weer was later wegā¦ na 11 keer Imuuntherapie was bij de controlle scan niets meer te zienā¦. Nu nog steeds niet ā¦ is er dan toch een later? De behandelingen zijn gestopt en het leven gaat door , angst word weggestopt tot de volgende controlle, ik vind het nog steeds moeilijk om over later te denken, plan ook niet teveel vooruit, maar dan denk ik. Geniet, geniet want later komt eerder dan je denkt, en niemand beloofd je de morgen ! Sterkte.
Schoon is een relatief begrip en onterecht om dat zo te benoemen. Niet zichtbaar is beter. Ik heb er een blog over geschreven, lezenswaard met links naar waar ik de info vandaan heb.
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/het-is-een-vreemd-kiā¦
ikzelf heb ook een zeldzame kanker met name endocriene kanker de primeire zit in de pancreas overal in het lichaam zitten uitzaaiingen soms heb ik pijn waar de primeire zit dokter heeft het toevallig ontdenkt in 2015 naar leuven geweest daar te horen gekregen misschien nog max 6 maanden nu is het 2023 en ben er nog maar ben wel blij dat ze het gevonden hebben want nu krijg ik iedere maand 1 spuit van sandostatine om het een beetje tegen te houden veel zeggen tegen mij je gaat nog lang leven maar die garantie kunnen ze niet garanderen gelijk ze zeggen het kan inneens omslaan en dan kan het vlug gaan en zeker als er uitzaaiingen zijn heb nu pijn in de rechterzijde veel pijnfoto s van de rug en de ribben en echo geen resultaat nu is er een vermoeden dat ĆØĆØn van de tumoren kan drukken op een zenuw of een spier meer zal ik weten moet 4 oktober in de scan indien het toch druk is van een tumor kunnen ze er toch niets aan doen enkel zware pijnstillers maar als ik die neem word ik gestraft want ik mag den niet met de auto rijden en ben ik afhankelijk van andere mensen(niet leuk)ik voel met jou mee groetjes ps als iemend tips heeft om de pijn wat te verzachten zijn ze welkom
Dat onbevangen kunnen zijn is weg en daar is onzekerheid voor teruggekomen. Dat, die onzekerheid, het zwaard boven je hoofd, het niet weten vind ik zelf persoonlijk nog het ergste. Tuurlijk is het belangrijk om t te weten, om Ć¼berhaupt behandeld te kunnen worden en je op die manier meer tijd (samen) krijgt. Maar de onbevangenheid is weg en komt niet meer terug, alles is gekanteld.
Ik vind het knap en bewonderingswaardig om bij de dag te kunnen leven en het glas altijd halfvol te hebben zoals bijvoorbeeld mijn man. Ik zou eigenlijk niet weten hoe ik er in zou staan als ik zelf kanker zou hebben, of ik mijn humor en optimisme zou kunnen behouden.
Ja, zalig zijn de onwetenden.......
ja zalig zijn de onwetenden mijn idee had dat kunnen zijn, mijn vrouw heeft het ook moeilijk met het feit dat ik ben veranderd door prostaatkanker en het ongewisse traject waarin we komen met fatale afloop uiteraard. Het gaat momenteel nog wel aardig wel wat klachten maar daar kan ik mee leven afwachten is wanneer het gaat uitzaaien en welke keuzes er dan nog zijn en hoe zinvol om die te doen tijd rekken en alleen maar beroerd zijn zit niet in mijn systeem dan maar accepteren hoe moeilijk ik dat ook zal vinden om er in te berusten.
Zo herkenbaar!
heel mooi verwoord. Dankjewel
met vriendelijke groeten
Goed dat niet iedereen hetzelfde reageert. Maar sinds ik weet, dat ik longkanker heb en niet meer beter kan worden, wil ik juist wel weten waar ik aan toe ben. Des te intenser geniet ik van de tijd, die ik nog heb.
Uiteraard. Maar had je niet nog liever niet geweten dat je kanker hebt? Dat je dan nog geen behandelingen hebt is dan een minpuntje. Van de andere kant leef je dan korter met de wetenschap dat je doodgaat aan longkanker en langer zonder die wetenschap. Voor beide valt wat te zeggen.
Heel herkenbaar Zweef, ik kreeg via mn werk een verplichte keuring daaruit kwam aan het licht dat mn hb te laag was, dan hoop je dat ijzer tekort is,maar na veel onderzoeken kwamen bij de ziekte van waldstrƶm uit inmiddels heb ik 8 kuren gehad (imuuntherapie en chemo tabletten)en is mn hb van 5,7 naar 9,8 gestegen en zijn de enkele klieren die besmet waren schoon,het is een chronische ziekte dus de rest van mijn leven zal ik in een bepaalde onzekerheid leven van wanneer speelt het weer op
Beste Zweef,
Je verwoordt perfect het gevoel dat mij na de diagnose, longkanker fase 4, twee en een half jaar geleden, overviel. Hoe anders is het nu: elk half jaar zie ik uit naar de scan en ben oprecht benieuwd naar de uitslag. En als die weer goed uitvalt zet ik weer een stip aan de horizon met een ābeloningā in het vooruitzicht over een half jaar. De stip is bv een groots concert of belevenis waar ik mij dan weer maanden op kan verheugen. Waardoor alle negatieve gevoelens en pijnen verdwenen weet ik niet maar wat mij zeker geholpen heeft is Positieve Gezondheid. En het inzicht dat ik daarvan kreeg zet ik nu in om mijn lotgenoten te helpen en vrijwilliger te worden bij de patiĆ«ntenvereniging longkanker. En dat geeft mij weer positieve energie zodat ik met al mijn dierbaren het leven vier in al zijn facetten.
Ik hoop dat jullie allemaal deze positieve energie en gevoel zelf ook mogen meemaken en daardoor de eigen last verlicht wordt.