Dapper

Voornamelijk ik.. Ook die mountainbikers die de berg affietsen, maar voornamelijk ik. Ik heb namelijk hoogtevrees. Nooit een held geweest op ladders, hoewel ik in mijn jonge jaren wel in de montage heb gewerkt en met ladders tegen gevels van 12 meter omhoog klom. Het is erger geworden in de loop der jaren. Ik vind nu drie meter hoogte al wat.

Nou kun je een berg oplopen en er zijn er hier zat die dat "eventjes" doen, maar dat is voor mij nog niet weggelegd. Misschien ooit nog eens. Er ging ook een gondellift. En ik ben geen fan van die dingen. Niet zo erg als stoeltjesliften, maar toch...liever niet. Maar mevrouw Zweef wilde zo graag, dus ik heb mijn afkeer bedwongen en haar hand tot moes geknepen. Ogen dicht helpt! We waren vroeg, dus de gondelvaart ging voorspoedig. Boven op de berg genoten van het uitzicht, een wandeling naar een nog hogere top en de waaghalzen op de fiets uitgezwaaid. Kanonne, wat gaat dat hard! Hele stukken berg sloegen ze over.

Nou viel het mij op dat naarmate de dag verstreek, de gondellift steeds vaker stil hing. Ik beeldde mij zo in dat er meer mensen waren die zich boven op de berg moed indronken om weer naar beneden te gaan en daar in het dalstation laveloos uit het bakkie getrokken moesten worden. Ook ik had voor dat geval een fles wijn in mijn rugzak.

Stilhangen in een gondellift is nog een graadje erger dan vooruit gaan. Dan ben je namelijk een speelbal in de wind. En naar beneden toe stopte dat kreng 6 keer!

Blij dat ik weer vaste grond onder mijn voeten had. 

De tijd in Fort William was weer voorbij en daar was ik niet rouwig om. Overdag viel het nog mee, maar in de avond, nacht en vroege ochtend is het daar vergeven van midges. Kleine onooglijke mugjes die overal inkruipen. Het enige dat helpt is bedekken en tocht. Of blijven lopen, want het zijn geen hoogvliegers in achtervolgen.

Zondag hadden we een lummeldag. We waren immers al 10 dagen intensief aan het vakantie vieren. Nog nooit zo veel gelopen. En maandag stond Thurso op de planning, een treinreis van ruim vier uur naar het meest noordelijke dorpje van het vasteland (voor zover je daarvan kunt spreken bij een eiland samen met Groot Brittannië). Daar vanuit gelopen naar Crabster langs Victoria's Walk, een wandeling langs de kliffen. En vanuit de baai konden we Orkney's zien liggen. Kunnen ook van de bucketlist.

Het was een lange dag maandag, trein vertrok om 7.00 vanaf het station, dus mijn wekker ging af om 5.30 en we kwamen pas weer om 21.30 terug op het station. Het lijkt wel werk met overuren! Maar wat een prachtig landschap. Ruig en uitgestrekt en mevrouw Zweef heeft 15 hertjes gezien, in het wild. Haar vakantie kan niet meer stuk. En de trein was nog een echte ke_dekke_deng, geen gelaste rails zoals in Nederland, maar losse delen, waarover de wielen denderden. Ke_dekke_deng, ke_dekke_deng, ke_dekke_deng....

Vandaag naar de Fairy Glenn Falls in Rosemarkie geweest op Black Island. Het verhaal gaat dat de kinderen uit het dorp op gezette tijden bloemen bij de waterval gooien om de elfjes gunstig te stemmen om het water zuiver te houden. Geen bloemen gezien en ook geen elfjes. Er was ook nog een tweede hogere waterval, of misschien alleen hoger omdat die echt hoger lag, maar die heb ik niet gezien. Het was klimmen over rotsen en het had geregend. Omhoog zou misschien wel lukken, wist niet zeker of omlaag ook zou lukken. Soms ben ik echt wel verstandig hoor!

Morgen gaan we weer een stuk met de ke_dekke_deng, maar niet verder dan halverwege. Onderweg hadden we een kasteel gezien, waar echt tijd voor gemaakt moet worden. 

Schotland zien en dan geen kastelen, dát kan niet!

https://youtube.com/shorts/SaK3jxXRMD8?feature=share