De afgetrainde en hoogontwikkelde prostaatkanker cellen van meneer Zweef

Meneer Zweef is een bijzonder kind. Zo zijn ook zijn kankercelletjes. Bijzonder slim en afgetraind. Hoe zit dat dan?? 

Een gewone prostaatkankercel is dom en een gemaks-eter. Trekt wat uit de muur en vreet zich vol zonder er wat voor te doen. De oncoloog heeft het visueel voor mij uitgetekend. Je kunt de domme gemakzuchtige kankercel zien als een kern met daaromheen een paar testosteron ontvangers. Hij hoeft er niet zoveel te hebben, want er is testosteron in overvloed. Je trekt het zonder nadenken uit de muur bij wijze van spreken. Daar komt de oncoloog en sluit alle snelsnack, Piet Patat en Febo tenten. Alle domme dikke kankercellen in zware paniek. Bijna niks meer te krijgen, alleen nog wat kruimeltjes op het papieren schaaltje, waar eens zo'n heerlijke kroket lag. Allemaal in de stress door de Zoladex hormoonimplantaten.

Het duurt een tijdje voordat de kankercellen door hebben wat er gebeurd is. En een paar minder domme kankercellen gaan rustig in een hoekje overdenken wat er aan die situatie gedaan kan worden. "Als we nou eens meer ontvangers maken, wat meer moeite doen om testosteron op te vangen en gelijk gezond gaan doen en minder snacken." Zo gezegd, zo gedaan. Bij sommige patiënten duurt het kort voordat de kankercellen tot dat inzicht komen en bij sommige patiënten duurt dat zomaar een paar jaar. 

Ik heb dus van nature hoogontwikkelde en afgetrainde kankercellen, want het testosteron is mijn hele leven al heel laag geweest. Nooit van die domme volgevreten lamzakken gehad. Zelfs de oncoloog bevestigde dat het wel heel merkwaardig is dat uitgerekend meneer Zweef prostaatkanker krijgt.

En nu? We grijpen een plank hoger. Abirateron met prednison stelde de oncoloog voor. Ik mag er nog een week of twee over denken.