Een dame van (ver)stand

Ik mocht mij vandaag melden in het Dijklander, zodat de dermatoloog mijn toestand, of meer dat van mijn been in ogenschouw kon nemen. De assistente was enigszins verrast door mijn diepzwarte klittenbandzwachtels. Of ik de thuiszorg daarover zelf had geïnformeerd, dat ze niet meer langs hoefden te komen. Typisch geval van geen dossierkennis, want we zouden zelf zwachtelen. Ze vroeg of het veel werk was om die zwachtels aan te doen. Na afloop van het consult heb ik nog even een snelcursus klittenbandzwachtels aandoen  gegeven en ze verbaasde zich over het gemak daarvan.

De dermatoloog kwam en begon een betoog dat wat ik had, dat ze daar eigenlijk weinig passends voor hadden. Ik vreesde met een rondbreikous afgescheept te worden, maar dat was niet aan de orde. Nee, zei hij, het onderbeen (wat ik eigenlijk nog niet zo dramatisch vond), daar hebben we goede oplossingen voor. Maar dat bovenbeen, zonder kousophanghaakjes, dat was een probleem. Dat bleef nooit goed zitten. "We halen er de bandagist bij", riep hij. En toen kwam de dame met Verstand. Verstand met hoofdletter V. Wat een kundige mevrouw. Ze vond mij ook heel kundig, vanwege het compressiebroekje en de diepere massage voor het harder wordende lymfevocht.

De dermatoloog stond op een kous voor het onderbeen, want daar ontstaan altijd de problemen met wondjes, als dat niet goed wordt behandeld. Het bovenbeen wordt een los stuk welke deels over de onderkous heen valt. Daarom wordt de bovenste rand van de onderkous iets ruimer, om dubbele compressie te vermijden. Het bovenbeen dunner maken is medisch gezien niet direct noodzakelijk, maar een dikker been kan wel oncomfortabel worden als die gaat schuren tegen het andere been.

Eerst wordt een setje aangemeten om te kijken of het bevalt en of het been misschien nog wat dunner wordt. Als dat zo is, dan wordt een extra meting gedaan en anders wordt het een zelfde setje.

Vlakbrei, drukklasse 3, open teen, tweedelig. Heb er alle vertrouwen in.