Een lome luie zaterdag

Het beloofde dit weekend mooi te worden. Gisteren scheen de zon en ik zei nog tegen mevrouw Zweef, als het zondag ook zo zonnig is, dan pakken we de motor en gaan we de snertrit rijden van onze motorclub. De laatste rit van het jaar. Dit jaar veels te weinig gereden, het kwam er zomaar niet van. En nu miezert het en voor morgen worden bakken met water verwacht. Motoren staan droog, onder een hoes aan de druppelaar in de garage, die lijden niks. Maar toch jammer. 

In de voortuin aan de rand van het gazon heb ik een stoofperenboom staan. Dat ik dat hier vermeld is niet zonder risico. Die boom staat er inmiddels een jaar of 10, maar ik heb nog niet het genoegen mogen smaken daar zelf rijpe peertjes van te mogen plukken. Vorig jaar voor het eerst zelf geplukt, maar ze waren niet rijp genoeg; niet te pruimen. De pruimen daarentegen wel, maar die hingen niet aan de stoofperenboom. Maar dat terzijde. En dit jaar hing de boom goed vol. Klopt, hing. Want toen ik met mijn mandje  en de fruitplukker bij de boom stond, was die leeg. Het hele jaar door, tenminste, voordat Max zijn intrede deed, maaide ik met de benzinemaaier gebukt onder de takken door, om maar geen bloemetje van een tak te krenken. En nou was die leeggejat. Een ieder die mij vraagt om fruit, spoor ik aan om een maaltje te plukken. Maar vraag het eerst. Ik heb een nieuwe kettingzaag en ik overweeg om de boom om te zagen en er dan een bord bij te zetten: "Hier stond een stoofperenboom die elk jaar wordt leeggejat. Nu is het brandhout, zo heb IK er zelf nog wat aan." Nog even niet, ik gun hem nog een jaar, de boom kan er niks aan doen. En Max heeft er geen last van.

Mevrouw Zweef is lid van de facebookgroep: Je bent Andijker als... Daar heeft ze een berichtje geplaatst, waarin de treurnis over de verdwenen stoofperen werd verhaald. De reacties waren overweldigend. De buurvrouw die ik met niemand wil delen omdat die heerlijke pruimencrumbles op commando maakt had een zak stoofperen bij ons aan de voordeur gehangen. En een mevrouw halverwege de Dijkweg bood haar stoofperenboom boom aan om uit te oogsten. Zij zag ze hangen, hoog, rood en groot en kon er zelf niet bij. Vorige week zondag met de fruitplukker (een netje met een soort van harkje op een uitschuifbare stok) een fikse mand geplukt. Meteen ook voor haar een behoorlijke hoeveelheid geplukt. 

En vandaag, bij het miezertje buiten, voor de houtkachel een lekker maaltje geschild. Mevrouw Zweef gaat vanavond een recept uitproberen en peren potjes vullen. Jam? Gelei? Of gewoon op sap? Meneer Zweef heeft zich voorgenomen om een pan met sudderlapjes te maken.