Hey, ben jij er ook nog?

Uh.....ja, nog wel, maar hoe weet jij dat? Wat? Nou, dat ik kanker heb. Nee, Jezus zeg, vertel!

Het was een druk dagje. 's Morgens naar de zaak geweest voor het afscheid van een collega die met pensioen ging. Nog een uurtje gewerkt, wat boodschapjes gedaan en naar huis. Ik was bek af. Gauw naar bed en drie uur slapen. En toen er weer uit, want de auto moest nog naar de garage en dan vanavond een etentje met collega's van de tekenkamer en werkvoorbereiding. Doordat ik te lang had geslapen en de auto ook nog weg moest brengen, kwam ik als hekkesluiter bij het restaurant. Mijn collega's waren er al en waren begroet door een ex collega die vier jaar geleden op vijfenveertig jarige leeftijd de diagnose Kahler kreeg. Zat toevallig op hetzelfde terras. En zo kwam het dat hij mij begroette met "Ben jij er ook nog." Hetgeen door mij geheel verkeerd geïnterpreteerd werd. Het werd wel een interessant gesprek met veel van herkenning. Ben blij dat ik hem toevallig tegen het lijf liep. Ik kon niet anders tegen hem zeggen "Wat zie je er goed uit."

We konden er beiden smakelijk om lachen.