Hielenhappers

Mijn ex wilde een hond. Zo in ene vanuit het niets. Ze had nooit een hond gehad, ook niet thuis bij haar ouders. Een hele rits katten had de revue gepasseerd en nu in ene een hond??? Ik had het niet erop. De meeste dingen die ze ondernam waren bevliegingen dus ik zag mijn geest al dwalen dat zij bij mooi weer ging lopen en dat ik er bij regen en wind uit moest. Ik sprak mijn veto uit. De enige keer dat er ooit naar mij werd geluisterd. Als straf voor mij (?) kocht ze een fretje. Die kwam in een doosje mee vanuit het tuincentrum. Dat zijn dus gewoon wilde beesten hè, niks tams aan. Het zijn jagers zonder besef van grootte van de prooi. Die happen in je hielen als je je er niet bewust van bent. Zij vond dat dat beestje ook vrij rond mocht lopen op gezette tijden. En als ik dan thuis was, gingen de schoenen aan of de voeten op de bank. Hoewel behorende tot een andere diersoort, zijn er veel overeenkomsten. Neem alleen al de letters. Rtjes komen ook voor in Ratjes. Ook fretjes kruipen in de kleinste gaatjes om zich onder het keukenblok of achter de wand zich tot een bolletje op te rollen en in diepe slaap weg te zakken. Hoe vaak heb ik niet op wanden staan slaan om dat k**beest wakker te maken, want hij moest terug zijn hok in.

Één zo'n beestje vond ik wel leuk voor haar, ze was er hartstikke gek mee. Ging ermee wandelen, werd lid van een fretten vereniging, kwam in aanraking met fokkers en wilde toen ook een nestje. Op dat moment had ik mijn veto uit moeten spreken, maar die had ik al opgemaakt bij de wens voor een hond. Wijze les: Trek nooit de Joker te vroeg, daar kun je spijt van krijgen.

En ik moet zeggen, het is leuk hoor, zeven tot twaalf van die roze wurmpjes. Kreeg haast zin om te vissen, aas voorhanden. En als je dan een nestje hebt, dan moet je ze ook weer kwijt. En een advertentie voor gratis af te halen kan ook niet, want dan wordt het reptielenvoer. Bovendien, ze moesten geënt en gechipt, dus tenzij je ze voor goed geld kunt verkopen, boer je behoorlijk achteruit. Kostentechnisch met voer en dierenartskosten moet zo'n beestje toch minimaal 100 euro opleveren. En dan zijn de mooiste fretjes redelijk gauw verkocht, maar de gewone, daar blijf je mee zitten en daar wil je ook niet verder mee fokken. U voelt hem al, de hoeveelheid fretjes werd jaar op jaar groter. Nu gaan ze gelukkig ook weleens dood. Zeven jaar is mooi voor zo'n beestje. Maar daarmee werd de aanwas niet gecorrigeerd. Er bleven fretjes zitten in kooitjes. Kooien werden nog wel schoongemaakt, maar die beestjes zaten en sliepen de hele dag in een kooitje. En dat vond ik zielig, hoewel niet mijn hobby kon ik dat niet over mij hart verkrijgen. Ik heb een buitenren gemaakt. Tegen het boetje (daar stonden ook al de kooien) een afdak gemaakt en de wanden met gaas panelen dichtgemaakt. En eerst was het één grote ruimte, maar later werd die ruimte al in tweeën gedeeld en kwamen er ook nog hokken in te staan. Compleet de weg kwijt. Maar ja, mijn veto had ik al verspeeld.

Er was een groep van zeker twaalf tot vijftien fretjes waar ze niets meer mee deed. Te oud voor de fok, overgebleven uit nestjes. En toen heb ik het ultieme hok gebouwd. Een soort van hok voor Draak van Frie. Een stuk tuin aan het water wat ik "mijn bos" noemde heb ik gereserveerd voor een frettenparadijs. Aan de ene kant begrensd door water en aan de andere drie zijden heb ik een sleuf in de grond gegraven tot op het grondwater, wat hier redelijk hoog zit, en een grindtegel rechtop in gezet. Grond aangeheeld en een betonnen funderingsbalkje erboven gestort. En dan aan 1 kant hout en aan 2 kanten glasplaten als omheining geplaatst. Zo ontstond er een veilige afgebakende ruimte van 8x4 meter. Met wat polyester daken die ik nog had liggen een grot gemaakt, een berg keien erboven op, een waterval gemaakt. Voer in een aangepaste voerautomaat voor kippen en de afgedankte fretjes herkregen hun vrijheid. Fretjes gelukkig, en ik denk ik nog veel meer.

Met het vertrek van ex kwamen ook de ruimten leeg te staan. Het boetje leeg, van de buitenren bleef alleen het afdak staan en het frettenparadijs. Het boetje, dat krijg ik nooit meer schoon. Bij vochtig weer kun je nog een fleem van de penetrante frettenzeiklucht ruiken. De lucht zit in de stenen. Het afdakje gebruiken we nog regelmatig om onder te zitten en het frettenparadijs is gepromoveerd tot poepiesparadijs; de ruimte waar de hondjes verblijven als wij een tijdje weg zijn.

Waar leidt dit hele verhaal nu toe? We verdenken Rat dat hij via de meikers over het afdakje van het boetje, over het boetje naar de dakgoot gaat en zich daar ergens toegang verschaft tot het huis. Alle maatregelen en blokkades ten spijt gaat en staat Rat nog steeds waar hij wil. 

Vandaag ga ik een deel van het afdakje weghalen, zo rond de meikers. Blijft er nog net genoeg staan dat wij eronder kunnen zitten, maar snijdt dat hopelijk de pas af van Rat.