Hill_the_six

Oftewel Alpd'zes schotse stijl.

Met de bus naar Culloden Battlefield. Het slagveld waar de Schotten in de pan werden gehakt door de Redcoats. Wie Outlander heeft gezien weet van de hoed en de rand. Groot informatie centrum en museum erbij, maar wij gaan voor het buitengebied. Wij hebben immers de serie gezien, althans tot ergens in Amerika. Indrukwekkend, ook buiten. De stenen die aangeven waar de resten van de diverse clans liggen. En ook de hut waar Claire de gewonden een beetje oplapte.

Daarna aan de wandel naar de Cairns of Clava, drie cirkels van pakweg anderhalve meter hoog gevuld met naar het eerst leek alleen maar keien. Echter was de binnenkant een open plek met de toegang gericht op de midsummer set. Dus het laatste licht van de langste dag viel net door de opening.

Nog een stukje verder stond de Milton of Clava, een standing stone, gespleten net zoals die van Claire in Outlander. Er is niks gebeurd hoor, ik denk dat ik nog steeds in de 21ste eeuw ben.

Het was eigenlijk best een behoorlijke wandeling. Het slagveld ligt bovenop de heuvel en die andere dingen liggen aan de overkant van een riviertje. Nou lopen riviertjes meestal door een dal en als je aan de andere kant moet zijn, dan moet je eerst de helling af. En die was best wel steil. En daarna nog een pittig stukje langs het water naar die dingen. En misschien ook wel een beetje de verkeerde schoenen.

Bovenstaande foto zit ik met mijn rug tegen de standing stone te kijken op mijn telefoon of er nog andere bussen zijn die teruggaan naar Inverness. Een bushalte dichterbij, want ik had de afstand toch een beetje onderschat. Helaas niet. Ik moest toch terug naar het museum, waar de bus over 52 minuten zou zijn en de volgende op 8 juni om 7.43.

SHIT! Shitshitshit! Gauw in de benen, volgens google maps is het 35 minuten, maar ik ben een ouwe kankerlijer die nog maar net van zijn medicijnen af is en de weg gaat ook nog omhoog!

Een straf tempo, de spierpijn in de linkerbil negerend teruggelopen, hijgend als een stoompaard, het zweet gutsend van het gezicht. Bijna twee mijl omhoog. Binnen het half uur gered, op tijd voor de bus. Ik had nog mijn duim opgestoken om een lift te krijgen, maar de mensen zwaaiden alleen maar vriendelijk terug.

En nu zit ik op de bank, stijf als een plank. Straks op mijn knieën naar de douche en dan naar bed, morgen met de bus naar Fort William voor de Harry Potter stoomtrein.

Bijna laatste foto: Mevrouw Zweef kon het niet laten, ze moest aan de steen zitten. Alleen haar petje ligt er nog.