Lilleke Slabak

Lilleke Slabak is westfries voor iemand die geen flikker uitvoert.

Ik had al een paar dagen geen feeling meer met Max!. Voor de lezers die later ingestapt zijn en nog niet alle 186 blogs hebben gelezen, dat is de robotmaaier. Max! liep de kantjes er vanaf, vond ik. En als Max! er nou echt de kantjes er van afliep, dan zou het tenminste nog wat gemaaid worden. Nee, zelfs dat niet, ik doe de kantjes en om de bomen, zeg maar het moeilijke werk. Max! moet het binnenstuk doen en dat mag hij op zijn eigen manier doen. Ik kan Max! digitaal vertellen wat en wanneer hij wat moet doen. En Max! communiceert ook met mij digitaal terug als hem wat dwars zit. Bijvoorbeeld afgelopen herfst toen het zo nat was, toen zei hij dat zijn wieltje vastzat met maaisel. Uiteraard bevrijd ik de arme kerel dan zo vlug mogelijk. Maar de laatste paar dagen was die lilleke slabak behoorlijk lui. Na mijn bemestingsactie groeide het gras harder, zodat al gauw duidelijk werd dat Max! er de kantjes afliep. Duidelijke pollen gras bleven staan. En nader beschouwd vond Max! één keer maaien per dag wel genoeg. ' s Morgens op tijd beginnen en dan zat hij om half tien al aan de bar in zijn persoonlijke café (laadstation) en kwam hij de rest van de dag niet meer van zijn kruk af. En als ik dan digitaal vroeg: Hoe staat het ermee? Dan antwoordde Max!: morgen ben je de eerste.

Toen ik van de week besloot om dan zijn werkdag een paar uur op te rekken, toen heeft Max! mij ontvriend. Pas nadat ik Max! vermanend had toegesproken en hem handmatig twee keer een schop onder zijn hol had gegeven heeft hij mij toch weer als zijn meerdere beschouwd en zijn we weer vriendjes. Ondertussen heb ik de arbeidsvoorwaarden opgerekt naar 24 uur per dag beschikbaar zijn voor maaien. 

Dat zal hem leren, de sla bak.