Mobiel
Toen ik jong en onverstandig was, kocht ik mijn mobielen nieuw. Nieuwe fiets, Peugeot met tien versnellingen, waarvan je er maar zes effectief gebruikt. En die andere vier verwarden mij teveel. Twee handles, eentje voor het voortandwiel en eentje voor het tandwiel in het achterwiel. En ik kon niet onthouden welke nou waar voor was. En je kon ze ook nog twee kanten op bewegen. Gelukkig waren de wegen in de Wieringermeer recht en lang met meestal overzichtelijke kruisingen en nauwelijks verkeer, want ik was drukker met het volgen van de kabels en kijken welke kant de derailleurs op ging, dan opletten op het verkeer.
En na een veeldehandse Mobylette een echte brommer. Yamaha FS1 met derde spoelpoort. Daardoor liep hij niet echt harder, maar haalde de, ook toen al beer op kinderfietsje, de opgegeven fabriekssnelheid.
En daarna een nieuwe Toyota Corolla DX, nadat ik door de Citroën garage vierkant werd uitgelachen toen ik om een eend op gas kwam. En ook nog iets later, op tweeëntwintig jarige leeftijd, kocht ik wat nieuws, een Suzuki GS650GT motor. Hoewel de kentering zich toen al inzette. Het was een overjarig model dat met hoge korting de deur werd uitgewerkt. En na die enige nieuwe motor passeerden alleen nog veeldehandse motoren de revue.
De laatst nieuwe mobielen waarin ik mocht rijden, waren auto's van de baas. Een Volvo F12, Ford Transit. Praktische auto's, mijn werkgever vónd mij verstandig en daarom mocht ik daarmee rijden.
Maar zelf waren de nieuwe mobielen voor mij passé, ik vond het het geld niet meer waard. Van toen af alleen nog maar tweedehands, derdehands, vierdehands, veeldehands. En eigenlijk ook pas, toen de baas het niet meer verstandig vond dat ik nog langer in zijn voertuigen bleef rijden. Niet omdat ik dat ik dat niet meer goed deed, maar omdat zijn geld opraakte.
Om overdekt mobiel te blijven schafte ik de Zweefteef aan. Die naam vereist een verklaring. De Citroën DS wordt gezien als de Godin van de weg, welke over 's Heeren wegen zweeft. Daar zat voor die van mij een nuance aan. Ze zweefde wel, maar alles wat aan die teef stuk kun gaan, ging ook stuk. Vandaar de geuzennaam Zweefteef. En toen de Zweefteef definitief stuk was, kwam de groene, de Xsara, overgenomen van mijn schoonzus, een derdehands. En toen die stuk was, was Zweef ook stuk en hoefde geen eigen dagelijkse mobiliteit meer. Een elektrische fiets voldeed en anders Masoto van mevrouw Zweef.
Maar fietsen lukt niet meer. Een botuitzaaiing op het schaambeen speelt parten. En ook lopen is zeer beperkt geworden. Niet vanwege conditie of vermoeidheid, maar omdat die uitzaaiing net op dat scharnierpunt van been en onderlijf zit. Geen wandelingetjes met mevrouw Zweef en de hondjes meer. Bij elke afstand maak ik de overweging of de pijn dat waard is. Loop ik vanaf de parkeerplaats naar het tankstation om te piesen, of hou ik het nog even op?
En nu ben ik opnieuw verstandig geworden. Ik ga aan de scootmobiel. Er kwam er al eerder eentje op mijn pad, maar die was niet doorgegaan. En afgelopen week hebben we onderzoek gedaan naar modellen en maten en heb ik op een aantal proefgereden. En eigenlijk waren de meeste van die dingen te klein voor die lange stelten van Zweef. En nou had hij er toch nog eentje gevonden die voldeed. Maar die het geld "nieuw" niet waard was. Mijn Zweefteef kostte de helft!
Marktplaats afgespeurd en zowaar een veeldehands gevonden, helemaal in Geleen. En die gisteren opgehaald, waarbij de situatie van "parkeerplaats, tankstation en piesen moeten", zich voordeed. En achteraf had toch de keuze pijn verdragen en naar het tankstation te lopen verstandig geweest, want we reden een file in en toen begon het ook nog te regenen.
Na een proefrit riep ik de verkoper toe: "Strik er omheen en pak hem maar in". En zo komt het dat ik nu weer opnieuw mobiel ben.
22 reacties
Nou, dat is een hele resem voortbewegingsmiddelen! En nu met scooty erbij. Fietsen lukt hier ook niet meer, maar ik heb de indruk dat jullie in Nederland meer met de scootmobiel rijden. Hier zie je die amper. Hoe zou dat verschil nou weer komen... In elk geval: ik hoop dat je er veel plezier aan gaat beleven en je je weer wat vrijer kunt voelen!
Nederland is van oudsher een fietsland. De overheid is zich er ook goed van bewust dat de fiets een prominente plaats in het verkeer verdient, om de mobiliteit te vergroten en andere verkeersstromen te ontlasten. Vaak heeft de fietser een eigen rijstrook, of een strook gedeeld met de rest van de weg, waarbij de fiets de voorkeur en voorrang verdient. En omdat er steeds meer ouderen bijkomen die voorheen fietsten, is de overstap naar scootmobiel gauw gemaakt.
Gelukkig maar want anders ben je, als je niet meer kan fietsen, serieus gezjost en gediscrimineerd.
Nou, die hele rits voertuigen, daar zou je een professionele verzamelaar jaloers op maken.
Maar die ene uitzaaiing die zoveel last geeft, kunnen of willen ze daar niks aan doen?. Bestralen of opereren lijkt me toch best mogelijk.
Of is er teveel kans op collateral damage?
En dan heb ik nog niet eens alles aan voertuigen opgenoemd 🤭
Ik zou denken aan bestralen, maar ik vermoed dat Bergman eerst wil afwachten wat de Abirateron doet. Als dat goed zou werken, dan komt bestraling wel in zicht. Vooral als ik met kruk bij hem op spreekuur blijf komen. En als Abirateron niets doet, dan komt chemo en zal die waarschijnlijk zijn werk ook doen. En dan komen de botversterkende middelen ook in zicht
Afgezien van dat schaambeen heb ik ook last van de onderrug. Die wervel moet na een nachtrust eerst weer even in elkaar zakken voor ik een beetje mobiel word.
Die rug, een gevolg van dat moeilijk lopen, of gewoon oude mannen slijtage?
En het lijkt me zo dat jouw arts en de mijne totaal verschillende visies hebben wat bestralen betreft.
Bij mij is over bestralen ook wel erg grondig nagedacht: ja, nee, misschien, ja, nee toch niet... Ik vermoed dat het met aantal en locaties van uitzaaiingen te maken heeft? Belangrijkste uitzaaiing ligt bij mij tegen mijn hart, bijvoorbeeld, dus dan gaan ze heel voorzichtig zijn. Maar geen idee hoeveel uitzaaiingen jij en Zweef hebben. Denk dat we een hele tuin vol zaailingen kunnen sparen hier!
Ik heb er 15 op de botten en in de lymfeklieren tellen ze al niet meer. En verder duizenden Chinese rozen in de tuin.
Maar die kunnen we schoffelen.
Ik heb daar ook een uitzaaiing zitten, op L5. In hoeverre die al last kan geven, weet ik niet. Toen ik 35 was, heb ik ooit accupunctuur daarvoor gehad en is de rug gerekt. Dat risico van rekken lijkt mij nu te hoog. Straks wordt het knakken in plaats van rekken 😳
Bestralen doe je in eerste instantie als er tumoren of uitzaaiingen zijn die ellende gaan geven en waar een andere behandeling of een operatie geen optie is.
En dan mogen het er ook niet teveel zijn, want bestralen geeft ook nevenwerkingen, collateral damage, en als die tumor/uitzaaiing dan op een delicate plaats ligt ....
Is dus altijd een afweging die gemaakt moet worden.
Bij mij wordt er bestraald, niet zozeer omdat ik er momenteel last van heb, maar met de bedoeling om de uitbreiding van de kanker te vertragen, en dat supplementair aan andere lopende behandelingen.
En dan heb ik, zoals je wel weet, de filosofie van " weg is weg, dan kan je d'r al geen last meer van krijgen". En dan neem ik de mogelijke bijwerkingen wel voor lief.
En daar is dus veel controverse over. Mijn eerste uroloog weigerde pertinent, mijn tweede volgt gelukkig wel mijn zienswijze.
Ja zo zou ik ook denken. Weg is weg of dan is die fucker kleiner en moet ie met een achterstand terug beginnen en win ik tijd. Maar dus met de kans op hartschade en teveel longweefsel dat mee "verbrandt"... ik volg de twijfel dan toch in mijn geval. En ik begrijp in iw geval uw pleidooi voor bestralen zeker ook.
Nou, wat vooral ook meetelt is het gevoel dat er iets aan gedaan wordt, dat je niet lijdzaam zit af te wachten, tot , ja, tot wat ????
Oh ja, gek werd ik van dat afwachtend beleid. Hoewel mijn hoofd het best snapte, waren mijn emoties minder onder controle te houden.
Als ik jullie verhalen zo lees, en het doorzettingsvermogen dat er vanaf komt, kan ik alleen maar respect hebben.
Wat zijn jullie een mooie mensen, en wat is het een genoegen jullie te kennen, en ik ben trots op jullie.
Ben benieuwd wat de bijnaam voor de scootmobiel gaat worden, maar dat moet nog even inweken.
Geniet er maar van.
🫂😘Peter
🤔
Doorzettingsvermogen? Heb ik dan een keus? Het overkomt mij en ik probeer daarmee zo goed als mogelijk te dealen.
Zoals je zegt Timo, je staat ervoor en je moet erdoor. En de ene dag gaat dat al wat beter (of minder slecht) dan de andere.
Maar het moeilijkst is toch nog altijd die mallemolen in je kop onder controle te houden.
Hoi Zweef,
Zoals jij het omschrijft zo voel ik het ook. Moet ik dan maar in een stoel gaan zitten en wachten tot ik dood ga? Aan de andere kant, er zijn van die dagen en zeker als ik weer eens niet of nauwelijks heb geslapen en geen energie heb om te gaan fietsen of wat dan ook, dat ik denk, hoe zou het zijn als ik er niet meer ben? Geen mentale pijn, geen zorgen over wat nog komen gaat etc. Ik heb al eens geschreven dat als ik alleen zou zijn ik onmiddellijk (!!) zou stoppen met die tyfus medicijnen. Ik erger me bijvoorbeeld groen en geel aan het feit dat ik nog steeds Zoladex (1e lijns medicatie) krijg toegediend iedere drie maanden. Waarom dan? De Zoladex werkt niet meer tegen de kanker en daarom heb ik nu ERBIJ Abiraterone met Prednisolon als 2e lijns gifbende. Waarom moet ik dan nog Zoladex toegediend krijgen als het toch niet meer werkt? Aan mijn oncologe gevaagd, zij weet het eerlijk gezegd ook niet omdat daar geen studies van zijn. Dus.....blijf die patiënten maar volstoppen met gif, baat het niet dan schaadt het niet. En de verzekering vaart er wel bij. Wat te denken van die achterlijke kosten van die Abiraterone..... € 33 per pil en ik slik er 2 iedere dag. Ruim € 24000 per jaar. Vind je het gek dat de zorg onbetaalbaar aan het worden is en in feite al is.....
Ik dwaal een beetje af, zit vandaag ook weer eens giga in een dip en vreet me op aan alles en iedereen, zelfs aan een vlieg die me terroriseert in de serre. Vreselijk geslapen vannacht en dat al een paar dagen en dan hoeft er maar iets te gebeuren en ik zit in zak en as en word driftig, iets dat ik de afgelopen maanden redelijk onder controle had.
Kanker, wat een ongelooflijke ellende....................Je hoeft er nog geen pijn van te hebben maar vooral mentaal is het meer dan loeizwaar door de bijwerkingen van de medicatie. Iedere dag ben je ermee bezig, het laat je nooit los.
Laat ik maar stoppen ff.............. anders ga ik helemaal los.
Jilles
De zoladex werkt nog steeds en doet waarvoor het gemaakt is, juist vooral in combinatie met Abirateron, het verlagen van de testosteron. De Abirateron pakt 4,5 procent in de bijnieren en Zoladex voor 94,5 procent in de zaadballen. Blijft er nog een ieniemienie over aan testosteron en daar is nog geen oplossing voor. En op dat ieniemienie beetje past de kanker zich aan. En als de psa weer oploopt, dan knikkeren ze de Abirateron eraf als behandeling, want daarvan zijn dan de kosten hoger dan wat het oplevert. Die zoladex kost bijna niks en doet het meeste, die mag blijven.
Nee Jilles,
Gooi het er maar uit als het je oplucht, iedereen zit er wel eens doorheen.
Ook al kan ik niet echt iets voor je doen, ik kan luisteren, even aan je denken, en laten weten dat je niet alleen bent.
Liefs Peter
Doorzettingsvermogen, betekent voor mij, het hoofd niet laten hangen, niet bezighouden met doodgaan, maar met leven, en er alles proberen uit te halen wat erin zit.
Het niet lijdzaam afwachten.
Ik heb gewoon bewondering voor jullie als mens.
Je had ook zoals sommige mensen, de hele dag kunnen jammeren, hoe erg het voor je is, en hoe oneerlijk het leven is, en dat dag na dag, doen, zwelgen in zelfmedelijden.
Dat is het tegenovergestelde van wat jullie doen.
Ja jullie hebben er ook niet om gevraagd, het is jullie overkomen, op een andere manier is het mij ook overkomen, en heeft heel andere gevolgen gehad, ook ik heb er niet om gevraagd.
Maar toch geven we niet op, iets van ons leven te maken.
Leef je leven, elke dag, zolang je kan, zolang je mag, dat zijn jullie.
Laat ik het zo zeggen, ik ben enorm trots op jullie
Bewonder jezelf zoals wij dat doen!