Op en neer

Ik smeerde de laatste weken geen testosteron meer. Ik voelde niet dat ik het nodig had. Voldoende energie, de oude Zweef was weer terug. Nou moet ik wel zeggen, dat ik de laatste weken minder mobiel ben. En dus minder doe. Maar bovenhethoofdwerkzaamheden kan ik eenvoudig volhouden. Stuc- en schilderwerk binnen rondom het nieuwe kozijn gingen probleemloos. Schier onvermoeibaar. En nu blijkt mijn testosteron op 0,31 te zitten. Heb ik het ooit zo laag gehad, mét hormoonkuren? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik dacht dat mijn testosteron productie zich weer had hersteld, maar dat is kennelijk niet zo. Ik voel mij daar goed bij, extra is nu niet nodig.

Wat anders wat nu wel weer hoger is, is de alkalische fosfatase. Die schommelde altijd rond de 70, heeft één keer een uitschieter gehad naar 126 en is nu 117; twee punten hoger dan de norm. Ik lig er nog niet wakker van.

Ik vrees dat ik voor Bergman geen standaard geval ben. En dat is maar goed ook.

Oedeemtherapeute is heel tevreden over mijn stalpoot, lijkt minder dik en warm. Been wordt ook dagelijks vertroeteld door mevrouw Zweef met manuele lymfedrainage. Desalniettemin laat ik de afspraak voor aanmeten van de steunkous aanstaande dinsdag gewoon doorgaan; ze kunnen beter nu meten dan later, als het been ooit dik gaat worden, want dat ligt met lymfe uitzaaiingen wel in het verschiet.