Palliatief. Wie, ik?
Ik heb mijn status gewijzigd van: "in behandeling" naar "palliatief". Gaat dat over mij? Ik, die een paar maanden geleden nog totaal onwetend was van kanker? Ik kende eigenlijk niemand met kanker. Nou ja, een paar dan. Een collega in de werkplaats, net een paar weken voor zijn pensioen, altijd gebuffeld, amper tijd voor genieten, ploeps, hersentumor en binnen drie maanden weg. Een andere collega van kantoor, leukemie, stamceltherapie en er weer bovenop, maar lichamelijk tot weinig in staat. Een vriendin van mijn vrouw, darmkanker, hersteld en lijkt schoon, fingers crossed, maar toen kende ik haar nog niet. En verder twee vriendinnen met borstkanker, gelukkig hersteld. Mijn opa, veertig jaar geleden, longkanker, maar dat waren andere tijden, dat telt niet. En nu ik, palliatief. Ik weet dat mijn dagen geteld zijn. Eigenlijk weet een ieder dat, maar denkt dat het tot in eeuwigheid duurt, voordat magere Hein zijn zeis zwaait. Ben ik blij met deze status? Misschien wel, hoe gek ook. Zou ik "in behandeling" blijven, dan worden er behandelingen uitgevoerd die tot behoorlijk schadelijke resultaten kunnen leiden. Liever de keuze nu, dan met opgeblazen motor en drie lekke banden in een hoekje te worden geparkeerd. "We hebben gedaan wat we konden, maar beter wordt het niet, veel plezier met uw auto." Nee, dan liever doorrijden met dat verdachte tikje in de motor en genieten zolang het kan. En als het tikje een rammel wordt, dan is er nog altijd een tyrip. En als die roestplek een gat wordt, ook dan is er ductape en een spuitbus.
Ben ik blij met palliatief? Nee. Maar dat ben ik ook niet met kanker. Maar ik ben wel blij met de strekking van het woord: Met liefde verzorgen en ontlasten.
7 reacties
hoi zweef
das confronterend voor een mens ,lijkt net of ze iemand anders ermee bedoelen toch ,behalve dat ik met jullie mee leef en alle sterkte toe wens ,zou ik willen weten en wat nu dan toch het betere rekwerk of is dat nog niet echt besloten maw hoe nu verder want van wat ik gerlezen heb van je zijn jullie strijdlustig ,met liefde en zorg ontlasten komt in jullie huis wel goed denk ik zo ,dus zou mijn advies zijn veel genieten met elkaar en vooral veel bitterballen keuren en alles wat jullie verder zelf maar willen .en dat dan zolang het maar kan .
warme groet Hes
Dag Hes,
Toch de hormoonkuur en over een half jaar bestraling van de prostaat. Die moet door de hormonen wat rustiger worden en liefst ook wat krimpen. Als ze nu gaan bestralen, dan kon het zelfstandig plassen wel eens voor een paar maanden over raken en dat is alleen maar ongemakkelijk. En natuurlijk hopen dat de kanker hormoongevoelig is, anders wordt het een heel ander verhaal. Mag ik een beetje geluk hebben in deze?
En dan kijken hoe lang we het kunnen uitzingen hiermee, zonder dat de kanker ongevoelig wordt door het hormoon.
Voordeel van dit pad is dat we nog hopelijk lange tijd "normaal" kunnen leven met veel geteste bitterballen.
Dankjewel voor je interesse en ook jullie veel kracht en sterkte.
hoi zweef
okay dan hopen we er het beste van ,ja tuurlijk mag je dat ik gun het je ook van harte ,op hoop van zegen dan ,hihi dat hoop ik dan samen met jullie wij zijn van de week weer even aan de bitterballen gegaan en deze waren echt heerlijk dus dat belooft nog wat .
dank je wel en wens jullie een fijn weekend grt Hes
Ik ben ook palliatief, sarcoom is niet te genezen, maar ik geniet van elke dag, heb amper pijn en voel dat ik klaar ben, maar dankzij mijn oefeningen( cfr blog troetel)
en zoveel warmte van vrienden en mijn echtgenoot zal ik zeker nog wat kunnen blijven. Dus proficiat
He hoi, hier ook een eigenaar van zo'n bijzondere auto. Zo te horen heeft die van jou ook last van een kapotte uitlaat had die van mij ook. Ook mee langs geweest naar de garage (arts).niet meer te repareren zeiden ze daar, maar bij mij hebben ze het foute stuk verwijderd en de rest weer aan elkaar gefabriceerd,En nu 1.5 jaar verder rij ik nog met genoegen verder en onderweg meer dan alleen bitterballen gehad. moet wel zeggen dat hij nu andere gebreken begint te vertonen. lijkt meer op verborgen gebreken in de bedrading, zal de ouderdom zijn denk ik gelukkig is het een uit een goed jaar (1961) hoop nog vele kilometers voor de boeg. mlschien ook een optie voor jou...
M.v.g. een trotse autobezitter.
Helaas valt er bij dit vehikel niets eraf te slopen, waardoor we nog een tijdje mee kunnen. Nou ja, we kunnen de hogedrukspuit op de motor zetten, maar dan slaan de bougies permanent door en moeten ze mij duwen, wil ik nog van mijn plaats komen. Dan liever nog een tijdje met die rare tik in het blok.
Mooi dat het slopen van die einddemper bij jou hielp.
Zweef
Piepende krakende wagens lopen het langst..
Da's de uitdrukking toch? Wordt vast waarheid, in ieder geval gun ik jou en jullie die van ganser harte!
Ik heb m'n rijbewijs, maar nul verstand van auto's. Kan dus helaas geen passende afsluiting bedenken. Tank op tijd zodat je niet stil komt te staan..