Petitfour

Het was gisteren een heerlijke dag. Voor zowel mij als mijn gasten die de lange reis naar Andijk ondernamen om zich te warmen aan de bbq. Ik heb vernomen dat die goed op temperatuur was. Er waren twijfels gerezen of een houtvuur daarvoor wel geschikt was, maar die zorg heb ik weggenomen.

Steden meten zichzelf roem aan met stedentrips en "place to be" maar met deze temperaturen was Andijk onder de walnotenboom de ultieme plaats om deze temperaturen te trotseren. De boom was groot genoeg om zes bloggers en deels met partner en twee hondjes een stoelendans te kunnen laten maken, al gelang hoe de zon stond, een zacht briesje verkoelde de bijtijds verhitte discussies over wat wel en niet mag op kanker.nl. We zijn daar met ons allen goed uitgekomen. Zoals het nu gaat met ook zijdelingse verhalen, niet altijd kankergerelateerd, dat is een vorm om van je af te schrijven. Daar past ook een lolletje bij, want lolletjes maakten we ook voordat we kanker kregen. Dat is een deel van ons leven. Ervoor, tijdens en erna. 

Nu, hoe kom ik nou weer aan deze titel? Petitfour en dan ook nog zo'n wazige foto.

Ik heb iets met de tompoucen van bakker Swart uit Wervershoof, dat is nu algemeen bekend. Ik vind die niet te versmaden. Ik zoek dan ook regelmatig gelegenheden om zo'n geval te nuttigen. Dankbaar heb ik gebruik gemaakt van de high teas van Dasje. Dat ik dan ook voor de anderen een tompouce van bakker Swart uit Wervershoof moest meenemen, nam ik voor lief. Staat toch een beetje raar als je tijdens een high tea één tompouce uit je tas haalt en die in je eentje opsmikkelt, terwijl anderen zich met vorkje om je verdringen om een glimp van dat lekkers op te vangen. In gedachten komt het beeld weer op hoe je als kleintje je bord beschermde met twee armen als jij nog lekkers had en je broertjes hadden het al op.

Op de eerste high tea konden de overige gasten zich dus ook tegoed doen. Op de tweede high tea ging het helaas mis. Niet omdat ik al aan mijn tax zat voor die week, nee, toen ik bij bakker Swart uit Wervershoof aankwam had er zich een lange rij gevormd voor de deur. Aansluiten aan die rij zonder de garantie dat er nog tompoucen waren en met risico op het missen van de trein, was een te groot risico. Bij aankomst in 's-Hertogenbosch was de teleurstelling groot. Geen tompoucen van bakker Swart uit Wervershoof.

En nu hadden zich opnieuw bloggers ijs en weder dienende (in auto's met airco) zich naar Andijk gespoed om deze lekkernij tot zich te nemen. En toen waren ze op! Op vier stuks na dan. En bakker Ton Swart kon ze nog niet gauw bijmaken, want de koek was ook op zei hij. Pas eind van de middag de volgende plaat. Dus keerde ik naar huis met vier tompoucen voor acht gegadigden, welke op vakkundige wijze door HeleentjeM en Mimpie2021 werden getransformeerd in tompoucepetitfours van bakker Swart uit Wervershoof.

Ik heb genoten, mijn gasten hebben genoten en we hebben geproost op het leven. Kamanido!