Tuinen

Dit is toch niet te doen? Al is je werk nog zo leuk, het is het toch niet waard om vervolgens de rekening gepresenteerd te krijgen.  Pak je tijd om met mevrouw Zweef en de hondjes leuke dingen te doen.

Zie je wel dat er iets aan de hand was. Houd aub nog genoeg energie over voor ons over zeg.

Marion is tot twee keer toe willen teruggaan naar haar eigen werk. De eerste keer stond haar bureau er nog, maar was er letterlijk geen stoel meer voor haar over. En de tweede keer konden ze het net ingewerkte collegaatje toch niet dat werk afnemen en er was teveel veranderd dat ze niet meer in het team zou passen. 

En bedankt Marion (lees ook Zweef)  dat je dit nog voor ons hebt willen doen.  Maar nu gaat het echt niet meer. Doei!!

En dan, ze zien je nog niet meer hangen, laat staan staan. Die firma gaat heus niet over zijn kop omdat jij er niet meer bij bent.

Mevrouw Zweef zal blij geweest zijn met jou. K@#$% werk, kap daar toch mee. Jij,  je hondjes en mw Zweef zijn nu belangrijk. En Max!? Uiteraard ook.

Welterusten nog.

Hannes

Zweef, je hebt goed je grens aangegeven. Chapeau.

Lieve Zweef,

Hoe oneerlijk is het toch, dat we iedere keer een stukje van hetgeen ons ons maakt, moeten opgeven.  Maar niemand is onvervangbaar op het werk, maar wel voor onze dierbaren. Dus misschien (en het is niet meer dan een voorzichtige suggestie), is het nu tijd om te kiezen voor de dingen die energie opleveren ipv kosten.  Jij hebt je deel aan de maatschappij meer dan bijgedragen. 

Liefs Gewoon Moon 

Zoals ze hier boven allemaal zeggen , tijd om je prioriteiten vast te leggen.

Mvr zweef zal er gelukkig om zijn. Mol misschien iets minder.

Het lastige van grenzen aangeven is dat je vaak pas merkt dat de grens bereikt was, als je er al ruim overheen gegaan bent . Met alle gevolgen van dien. 

Ik sluit me aan bij de reactie van Moon( en anderen). Ga het gesprek aan met de bedrijfsarts en bespreek het. Het gaat hier ook om kwaliteit van leven. En als je niks meer aan je dag hebt omdat je aan je verplichtingen hebt voldaan, is er geen sprake van kwaliteit. Van een goede balans.

Er zijn ook mensen gespecialiseerd om te begeleiden hierbij. 

Groet.

En haal je niet te veel op je hals , steek alleen die bbq aan en  stuur de gasten op tijd naar huis.;)

Lenneke

Geen enkele werkplek is dit waard. Jijzelf bent het allerbelangrijkste met je gezin en familie. Dat is alles wat je nodig hebt. 

Het is nog drie weken tot de bouwvak, dinsdag gesprek met arbeidsdeskundige en daarna vragen we vervroegd Wia aan. Ik kan ook vanuit huis werken, maar de baas wil graag dat ik elke dag even kom. En ik vind het ook fijn mijn collega's even te zien, maar vandaag toch maar niet. 

Ik moet echt mijn prioriteiten stellen (hear, hear). Calculeren doe ik niet meer, heb nog twee projecten. Het ene is op een haar na gereed, het andere zit in de ontwerpfase. Daar moet ik nog wel wat mee. Ik wil dat ook voor mijzelf. Ik heb vijftien jaar bij deze werkgever gewerkt en tot op de dag van vandaag altijd met veel plezier en heel veel  waardering van beide kanten. Dan laat je niet van de ene op de andere dag alles uit je handen vallen en toedeloe. Zo steek ik niet in elkaar, dat zou mij een onbevredigd gevoel geven. Ik wil dit op een goede manier afsluiten. En als ik dan nog een paar keer de grens daarvoor moet opzoeken, dan moet dat maar even. Maar dan wel stoppen voor de grens!

Nou heb ik wel vaker moeite mijn grenzen te bewaken. Maar dat is voer voor een volgend blog.

En niemand zegt op zijn sterfbed: "Had ik maar meer gewerkt."

Aan de andere kant snap ik zeker, dat werken energie en betrokkenheid geeft.

Het is moeilijk te doseren. Ik herinner me meneer duikvrouw dus duikman ook. Op het laatst moest en zou hij nog naar het werk gaan om vergaderingen bij te wonen. Uiteindelijk lang hij na 1, 5 uur uitgeput voorover bijna de slapen op de vergadertafel. Voor de overigen was het een tikkeltje gênant. 

Ik zeg: doe waar je je goed bij voelt, beoordeel het per dag en doseer je energie!

Het ergste is, dat de andere leden precies wisten wat er aan de hand was. Erger in dit verhaal is nog het feit, dat alle aanwezigen werkten als psychiater cq psycholoog. Maar men vond het makkelijk, omdat duikman de kracht van het bedrijf was die alles regelde en alles wist. Er is nooit iemand geweest, die zei: Duikman, ga naar huis. Ik werkte bij hetzelfde bedrijf en mij werd gevraagd de dag na de uitvaart de cijfers van het eerste halfjaar op te leveren. Hoe dan? Ik ben een week niet op het werk geweest. Uiteindelijk ben ik in de ziektewet gegaan en is het bedrijf na een half jaar opgeheven. 

Het enige wat ik eigenlijk wil zeggen: Geniet van het leven, van wat je wel kunt; werk is niet het allerbelangrijkste! 

och... de bekende valkuil van veel willen maar niet veel kunnen.
hopelijk heb je het een dag wat rustig aan gedaan. Alles gaat nu even op jouw tempo en dat geeft niet. Ene moment heb je meer energie, en het andere is de energie ver te zoeken. Dat mag... althans dat vind ik!

tevens snap ik heel goed dat je eea goed wilt achterlaten, dat geef je zelf ook aan.
nog een paar weken tot de vakantie. Maar eh... wel op jouw tempo ;)

Ha die Zweef, de shit zit'm in het aftakelen de lol zit'm in het ontdekken van je nieuwe zelf. Moet je wel eerst de stoute schoenen aantrekken en de oude ik vaarwel durven zeggen. Zet m op! Ab

Ik lees er weer ingetuind maar ik lees ook het besef ervan en het anders gaan doen dus ik ben trots op je 

dikke knuff voor jou en mevr zweef