Tupperware

Vroeger had je van die Tupperware parties. Zijn die er nog? Dat er een mevrouw met een turkentas vol plastic de hele vriendinnenrij van je moeder af ging in de hoop verdomd handige onverwoestbare schaaltjes met bijzondere namen en handige hebbedingetjes met levenslange garantie tegen exorbitante prijzen te slijten? Ik heb gelezen dat Tupperware het voor gezien heeft gehouden in Nederland, dus met de verkrijgbaarheid van losse onderdelen en aanspraken op garantie zal het nu wel niet gaan loslopen. 

Vroeger, als er voor de visite slagroom geklopt moest worden, dan stond je minutenlang met de garde te kloppen, hard, zacht, afwisselend met links en rechts, een ware uitputtingsslag ook voor een jongeman in de pubertijd.

Omdat ik dus regelmatig een lam handje kreeg en er ook veel geklopt moest worden, heeft mijn moeder een keer een hele handige schudbeker gekocht. Een hoge beker met een bol deksel en een soort van molenwiekje inzetstuk. Zal een bijzondere naam hebben gehad, maar die ben ik nu even kwijt. Een uitkomst! Binnen een halve minuut stijf. De slagroom dan.

Ik ging het huis uit, de supershaker of hoe dat ding ook mocht heten ging niet mee. Die bleef bij mijn moeder, want die had geen jongelingen meer thuis voor het handwerk. Jaren later, ik denk wel 40 jaar later dacht ik er aan terug en zowaar, een consulente op leeftijd kon zich de shaker nog herinneren en heeft er eentje in Amerika besteld. 

Gisteravond zei mevrouw Zweef dat ik zelf maar moest kijken wat ik ging eten, zij moest weg en zou dan later wel wat uit de vriezer pakken. Toen de rommel in de maag zich aandiende, ging mijn blik over de voorraad en zag een aangebroken pak Oma's pannekoekenmeel met kaneel. Normaal, als ik voor ons beiden bak, dan gaat zo'n pak met teveel eieren en de melk in de blender en die maakt er dan een luchtig beslag van. Nu voor dat kleine beetje besloot ik tot de schudbeker. "Raakt er niet zoveel vuil".....dacht ik toen nog.

Waar slagroom zich bij het schudden goed gedraagt en niet in volume toeneemt, lag dat bij pannekoekenmeel anders. De beker was aardig vol, want waar een vol pak de exacte mengverhouding aangeeft, was ik die nu een beetje kwijt. En het ei doet kennelijk wat met het meel. Na al enkele schudbewegingen paste het beslag niet meer in de shaker en hoewel ik het deksel links en rechts van het tuutje vasthield, perste zich een stroom van pannekoekenmeel-met-kaneel langs het deksel en verspreidde zich in grote druppels over het aanrechtblad, keukenraam en Zweef. Op dat moment had ik bij zinnen moeten komen en een tosti uit de vriezer moeten halen. Mijn onhandigheid was niet tot deze actie begrensd.

Nu speel ik al een tijdje met de gedachte van een Kamanido! En ik had al een onderwerp: Koken met Klunzen. En dan na het klunzen met klaarmaken eten en dan opruimen. Wie lijkt dat wat? Aanmeldingen en interesse reacties graag hieronder.