Weemoed

  • Openbaar blog
  • vrijdag 4 oktober 2024
  • 343 x gelezen

De laatste stralen van de zon werpen lange schaduwen. Twee witte zeilen van een zeilboot schuiven door een groen landschap en ontrekken een friese herenboerderij aan het zicht. Ik rijd over bochtige achteraf weggetjes met in mijn linkerspiegel de koplamp van mijn lief. En in ene overvalt mij een weemoed, een intens verdriet. Zelfs mijn lief pikt dat op, ondanks dat ze op ruime afstand achter mij rijdt.

Dit was ons plan. Voor later, onbezorgd oud worden. Plannen voor weg met de motor, harmonieus glijden door de bochten, ene oor andere oor. Dat klinkt uitdagender dan wat wij doen, we zijn eigenlijk blij met de 30 km zones in dorpjes. Huisjes kijken, kerkjes en pleintjes, het leven opsnuiven dat mij niet meer wordt gegund.

Zo goed als uitgepoept met de hormoonbehandelingen, docetaxel chemo is minder werkzaam na hormoontherapiëen is de ervaring. Komt de tweede en laatste chemo met Cabazitaxel al gauw in zicht? Dan nog Lutetium en dan is het op. Niets meer op de plank. Uitzingen tot het niet meer gaat. En ik wilde nog zoveel! Mijn tijd is nog lang niet op.

De laatste mooie dagen van het jaar? Zonovergoten, maar in de schaduw frisjes. Een overnachting in Marknesse met een prachtige route langs de friese meren op de heenweg. En morgen terug, maar dan over de oostkant. Steenwijk een ontbijtje scoren en vervolgens met een wijde boog langs Oosterwolde, over Drachten en onder Leeuwarden door terug naar de afsluitdijk en naar huis. De zon op mijn gezicht, mijn lief in de spiegel, de motor snort en wiegt mij comfortabel van het ene oor op het andere.

Ik ben gelukkig.

Reageren
Volgend blogbericht

16 reacties

Lieve Zweef,

Ik ben even met je mee verdrietig geweest, ik weet hoe het voelt.
De laatste keer dat ik met Margreet in Zwolle was, en ik dacht, dit is het dan, dit is de laatste keer dat ze in haar jeugd kan rondwandelen, en zo zijn er ook voor mij als toekomstige nabestaande heel veel momentjes geweest die ontegenzeggelijk mooi waren, maar ook een laatste keer, zoveel laatste keren, zoveel verdriet.

Dus ik huil echt even met jullie mee, want ik voel wat jij, en mevr Zweef meemaken.
Ik geef je een extra hele dikke knuffel, geef hem door aan je lief, die ik daarmee ook even in de armen sluit.

Liefs Peter🫂🫂🫂🫂🫂😘😘🐻🐻

Laatst bewerkt: 04/10/2024 - 23:39
Reageren

Jou verhaal ontroert en raakt mij en dit gevoel zal voor velen herkenbaar zijn. Het is uit mededogen voor jou en je vrouw maar ook omdat het met onszelf te maken heeft. Je bent een weg aan het afleggen die ook wij afleggen. Telkens worden we geconfronteerd met wat we nog zo graag zouden doen maar niet meer kan.  De kunst zit erin om toch maar naar het mooie te blijven kijken dat er nog is.  Ik wens jullie een heel fijn weekend en nog vele mooie dagen.

Laatst bewerkt: 05/10/2024 - 09:59
Reageren

Oh lieve jongen toch ,wat een mooi maar ook verdrietig blog 😢ik laat ff een traantje hierom en ja jullie begrijpen elkaar zonder woorden ,ik word door dit blog diep  geraakt,maar dit weekend nemen ze jullie nooit meer af ,neemt niet weg dat ik toch hoop en wens  dat er nog meerdere volgen ,al gaat het leven ,anders dan gewenst en gehoopt was doet het mij goed om jullie gelukkig te zien .

Dikke knuff liefs hes ❤️

 

Laatst bewerkt: 06/10/2024 - 17:08
Reageren

Snif... ja, natuurlijk ook hier rollen de tranen... Het is verre van wat je wilt, verwachtte en hoopte van het leven samen. Mooi dat jullie samen zo één zijn, dat is iets om te koesteren. Leven is wat het is en we hebben er maar één. Moeten het dan ook doen met hetgeen is en dat doen jullie o zo goed. Gun je en jullie zóveel meer! Maar voor nu is samen heel gelukkig zijn bijzonder en mooi. Het ontroert me. Ik stuur jullie met mn gedachten nog heel veel moois samen.. eindeloos veel... :-)

HB xxxx

Laatst bewerkt: 07/10/2024 - 18:47
Reageren

Och lieve Zweef, ik word er ook weemoedig van (en je was zo dicht bij mijn geliefde Meppel, waar ik ver weg van ben en ook daar word ik weemoedig van). Zo verdrietig dat de plank leeg begint te raken en dat knalt je dan zo hard voor je kop hé.... Ik hoop en wens toch vanuit de grond van mijn hart mee dat jullie nog heel veel van die mooie dagen mogen beleven! Het leven opsnuiven, zo lang en goed mogelijk! Heel veel liefs XXX

Laatst bewerkt: 10/10/2024 - 17:42
Reageren