Zwak, ziek, misselijk en een barstende koppijn

.....dat dicht ik Rat toe. Ja ik weet het, het klinkt vrij opportunistisch. Maar toch.

De keuken ligt aan de achterzijde van het huis, niet zichtbaar vanaf de weg. Daar heb ik een groter keukenraam in gezet, daar zat ook dat enorme gat in de muur voor de verstopte afvoer die laag op mijn prioriteitenlijstje stond, als ook het raampje van de voormalige kelder. En al die gaten in de gevel zijn dichtgemetseld als ook de ventilarieroosters die overbodig zijn geworden. En omdat die plek zo fijn uit het zicht ligt, verzamelt zich daar één en ander wat uit het zicht moet, juist om de rest van de tuin netjes en opgeruimd te houden. Ik heb daar ook een stapel stenen liggen, bewaard van vorige sloopwerken van mijn huis en opgepikt bij sloopwerken van een boerderij hier in de buurt. Alles met de gedachte dat als ik herstelwerkzaamheden aan de gevel moet doen, ik steentjes uit diezelfde bouwtijd moet hebben. Verkleurd, bemost, aangedaan. Niets is afstotelijker dan nieuw metselwerk in een oude gevel. Dat blijf je nog tientallen jaren zien.

Ik heb daar niet alleen stenen liggen, maar ook oude dakpannen die passen bij de dakpannen op het dak. Pannen die vast ook al 150 jaar oud zijn. Verder wat gaas, houten palen, stalen roostertredes overgehouden van een project van mijn werk en meer spul wat buiten kan staan.

Op mijn prioriteitenlijstje staat ook het metselen en aanhelen van de stenen rondom het nieuwe keukenraam. Daarvoor moet het bestaande metselwerk worden uitgetand en de oude stenen schoongemaakt. Het leek mij een leuke afwisseling in de werkzaamheden om die klus aan te pakken. Ik keb de steiger opgebouwd voor het keukenraam om meteen de schoongemaakte stenen voor de grijp op de steiger te leggen. Vervolgens van twee schragen en een plank een werktafeltje gemaakt, handschoenen aan, oorbescherming op, slijptolletje met een diamantschijf en ik pak de eerste steen van de stapel. WAT ZIE IK NOU?

Ik zie een oud afvoerpijpje in de muur. Op pakweg een meter hoogte, 70 cm boven de plint, op de hoogte waar we Rat horen in de slaapkamer achter de voorzetwand. Achteraf weet ik van dat pijpje. Daar heeft vroeger een kast gestaan met een wastafel. Dat is met de verbouwing allemaal gesloopt en het pijpje is afgezaagd bij de muur af. Aan de buitenkant was het pijpje niet aangesloten op het riool, dat kwam op het achterplaatsje uit. Was ook niet nodig, per saldo schoon koud water. Een pijpje van 32 mm. Binnendiameter iets van 29 mm. Waarom heb ik dat pijpje nooit gezien? Stond er teveel voor? Was ik gefixeerd op hoger gelegen gaten? Ik weet het niet.

Ik heb mevrouw Zweef gevraagd om te luisteren in de slaapkamer terwijl ik een stalen stangetje in het pijpje stak en ronddraaide. Het klonk niet als Rattennageltjes, maar wel op dezelfde hoogte. Nu heb ik afdoende materialen om dergelijke gaatjes dicht te maken....Er is bijna een complete spuitbus pur in gegaan dat zich aan de binnenzijde van de muur heeft verspreid. Vandaag heeft mevrouw Zweef hem nog wel gehoord, hoger achter de wand, wanhopig krabbend, hoewel ook dat de ingebeelde "wens is de vader van de gedachte" kan zijn.

Ik hoop dat Rat nu echt opgesloten zit, ziek van de honger, verzwakt, misselijk van angst dat hij geen uitgang meer kan vinden en een barstende koppijn van de dorst.