Dagen na de operatie

De eerste dagen na de operatie voelde ik me knap beroerd. Het startte dinsdag op woensdagnacht met geborrel in mijn maag of darmen. Die gasvorming breidde zich uit en uitte zich in boeren en winden laten. Maar vooral heel hevige buikpijn. Zoals ik al in mijn vorige blog schreef was het naar huis gaan dan ook geen feest. Maar het leek wel te doen.

Woensdag op donderdagnacht werd ik echter weer wakker van de buikpijn. Ik heb een poos beneden op de bank gezeten en pijnstilling genomen, die ik dus niet nodig had voor het operatiegebied. Donderdag heb ik als een zielig vogeltje op de bank doorgebracht. Ik werd gebeld door de verpleegkundige hoe het ging. In haar 39 jaar ervaring had ze dit nog nooit meegemaakt. Er werd overlegd met de anesthesioloog, die mij belde, maar de zelfde boodschap had: dit herkennen we niet als een nawerking van de narcose. 
 

Mijn man erop uitgestuurd om Deflatine (ik was inmiddels best wanhopig) te halen, maar dat had de drogist niet. Het was best lastig een houding te vinden die te doen was.

’s Avonds besloten toch pijnstilling te nemen en mezelf toestaan dat ik niet meer alleen op mijn rug zou proberen te slapen. Ik sliep deze nacht iets langer, heb toen meteen weer pijnstilling genomen en heb een poos op de bank gezeten, midden in de nacht.

Gelukkig trok het vrijdag in de loop van de dag weg. Ik heb sinds vrijdagochtend geen pijnstillers meer geslikt. Nu dat buikgedoe over is heb ik meer aandacht voor hoe het in het operatiegebied gaat. Zaterdag heb ik voor het eerst de protheseBH de hele dag gedragen, ipv de tubigripp. Wel heb ik de grotere maat gepakt, en die op de loste stand gezet. Ik heb geen pijn, wel een vreemd gevoel. De huidenveloppen die de plastisch chirurg heeft gecreëerd lopen steeds voller met vocht (seroom), maar daar is nog ruimte genoeg voor. 

Bij de wondcontrole ‘s avonds na de operatie had de plastisch chirurg aangegeven dat ik over 2 weken voor controle moest komen. Zelf was ze er dan niet, maar bij haar collega plastisch chirurg. Over 1 week controle bij oncologisch chirurg. Nou staat die laatste afspraak wel in mijn digitale patiëntendossier, maar die met de PC niet. Dus dat gaf ik dinsdag direct aan en dat zou in orde gemaakt worden. Woensdag bij ontslag nogmaals aangegeven dat er een afspraak ontbreekt. Zou in orde komen. In ontslagbrief naar huisarts worden beide afspraken genoemd. Toen ik donderdag gebeld werd dit nogmaals ter sprake gebracht. Zou in orde komen. Vrijdag zelf gebeld, zou overlegd worden, want omdat de plastisch chirurg niet meegopereerd had (?!?) was het waarschijnlijk niet nodig. En je snapt het al: ik ben niet teruggebeld en het staat niet in het dossier. Dat vind ik niet tof. 
Blijkbaar was het echt een bijzondere procedure dat er een dubbelzijdige huidbesparende ablatio gedaan werd, zonder plaatsing van tissue expanders, waar toch de plastisch chirurg vooraf de omgekeerde T-incisie kwam aftekenen en na afloop de boel netjes heeft afgemaakt. Iedereen lijkt in de war door de niet-geplaatste tissueexpanders? De reden dat die bij mij niet geplaatst zijn is dat ik al voor AFT als reconstructie gekozen heb, en dat moet opgebouwd worden vanaf plat. Dus dan hadden die TE’s er weer uitgehaald moeten worden.

Maar goed, buikpijn is over, eetlust is ook weer terug. Veel kaartjes en bloemen ontvangen (waarvan 1 boeketje van een onbekende, dat is best ongemakkelijk). Mensen wilden ook langs komen, maar dat heb ik nog afgehouden. Gisteren voelde ik me de hele dag een hele Piet, tot 17.45, toen was het op.

Ik was ‘s middags alleen thuis (man en oudste hadden zeilwedstrijd en op mijn aandringen zijn ze toch gegaan; jongste moest werken). Ik had overal goed overna gedacht en wat dingen klaar laten leggen, maar ging de mist in met eieren koken in de eierkoker: toen de zoemer ging heb ik met heel, heel veel moeite de stekker uit het stopcontact kunnen krijgen. Dat was dus niet zo’n goed idee. Ook stonden er toch nog wat dingen hoger in kastjes dan goed voor me was, dat voelde ik ook direct. Vandaag is jongste thuis, dus kan hij me helpen.

Ik stort me voorlopig lekker in de boekenreeks De Grijze Jager, om toch wat afleiding te hebben.