10e x naar het ziekenhuis

Vandaag moest ik voor de MRI naar het ziekenhuis. Ik realiseerde dat dit mijn 10e(!) bezoek was sinds het telefoontje van de huisarts, en dat ik nog steeds niet weet wat ik precies heb.

De procedure van de MRI werd me goed uitgelegd. Ik was blij met mijn meegebrachte pyamabroek en sokken, want ik heb het snel koud. Ik kreeg oordoppen en een koptelefoon waarop muziek te horen was. Nou ja, op de momenten dat het lawaai dat de MRI produceerde niet te erg was. Want jemig, wat een herrie maakt dat apparaat. Ik ben zelfs een keer echt geschrokken, want het leek wel een alarm.

Vooraf moet je al je sieraden afdoen, en ik had een lijstje gemaakt met wat ik niet moest vergeten. Je raadt het al, eenmaal in de MRI dacht ik pas aan mijn trouwring. Maar die bleek wel te mogen.

Het infuus aanprikken is niet heel fijn, maar van de infuusvloeistof zelf had ik geen last. Er werd gewaarschuwd voor een koude gevoel, of slechte smaak, maar ik heb daar niets van gemerkt.

Vanmiddag was ik wel moe. Ik weet niet of het van die MRI is, of gewoon het slopende van zolang in onzekerheid zitten.