Opnieuw een stereotactische vacuümbiopsie

Vandaag werd er voor de tweede keer een stereotactische vacuüm biopsie gedaan.

Er moest eerst opnieuw een mammografie gedaan worden, om de marker van de vorige keer te kunnen opsporen, zodat bepaald kon worden waar deze keer de biopten vandaan gehaald moesten worden.

Daarna fijn gesprek met radioloog gehad, over waarom nog een keer biopt terwijl ook met huidige uitslag wegnemen al het meest waarschijnlijk is. Zij dacht ook dat gezien de grootte van het gebied DCIS 1 het meest waarschijnlijk is (naast de eerder aangetroffen ADH en LCIS), en dat normaal gesproken de patiënt meer zekerheid wou hebben, maar het er nu op lijkt dat de doktoren wat extra informatie willen.

Daarna de procedure om de biopt te kunnen nemen. Veel overleg met de radioloog die meerdere opties zag (lees: meerdere gebieden met kalkspatjes). Er zijn uiteindelijk 9 biopten uit 1 gebied genomen, waarvan zeker 3 met kalk (die willen ze het liefst bekijken). Wel raar hoor, om die biopten in zo’n schaaltje te zien liggen.

Na afloop was er wat meer bloed dan de vorige keer, maar ook nu deed het geen pijn (goede verdoving gehad, al deed dat prikje wel gemeen zeer).

Na afloop nog een keer mammografie omdat ze afstand tussen deze en vorig biopt wil weten. 

Nu 3 hechtpleisters, een gewone pleister en een pleister waarmee ik vanaf morgen wel mag douchen. 
Dus voor nu gaat het fysiek goed. Ben ook gewoon op de fiets geweest (volgens folder mag je niet rijden).

Aanstaande vrijdag gesprek met chirurg over de uitslag, volgende week donderdag gesprek met andere chirurg over behandelplan (net zoals na de eerste x biopsie).

Mentaal is het wel weer een dingetje. Door die pleisters word ik er nu ook steeds aan herinnerd (zit dicht tegen mijn oksel aan deze keer). 
 

Het doet me goed dat meerdere mensen aan me gedacht hebben vandaag. Dat helpt echt.