2 maanden na de amputatie, 1 maand voor de AFT

Het is vandaag 2 maanden geleden dat mijn beide borsten verwijderd zijn. Vooraf dacht ik rond deze tijd mijn gewone leven weer opgepakt te kunnen hebben. Dat blijkt niet het geval. Ik ontvang wel weer 3dagen per week klanten bij mij in de praktijk, maar dat is eigenlijk iets teveel. Advies van de ergotherapeute was om de Opbouw van Reservesmethode toe te gaan passen (zie ‘Je vermoeidheid te lijf’ van Annemarieke Fleming. Dus na elke 2 uur 20min gaan liggen met je ogen dicht. Ik vind dat heerlijk, maar het lukt me hooguit 2x per dag. Ze heeft wel een zaadje geplant. Want die reserves heb ik al heel lang niet meer. Dus ben ik erg snel overprikkeld.

Ook de oncologische fysiotherapeut heeft goede adviezen gegeven. Ze heeft voorgedaan hoe ik mijn littekens kan masseren (heel veel steviger dan ik zelf durfde), heeft een oefenprogramma samengesteld met rekoefeningen, maar ook op de rem getrapt toen ik vertelde dat ik weer met hardlopen was begonnen (voorheen 3x per week 7a8,5km). Ik vond het nog niet zoveel voorstellen: 5km waarbij 5 min lopen afwissel met 5min wandelen. Mijn vraag was eigenlijk in hoeveel weken ik dit verantwoord kon opbouwen naar wat ik gewend was. Maar: drie weken lang op dit niveau blijven, niet opbouwen. En na 3 weken hooguit de wandelpauze wat korter, niet langer gaan hardlopen. En na een rondje meer dan 24 uur rust, dat schijn extra belangrijk nu te zijn. Normaal deed ik het zaterdag- en zondagochtend, dat mag nu alleen op zaterdag. Op maandag ga ik naar de fysio en doen we een programmaatje in de zaal. Toch heb ik nu wel onze (stok)oude hometrainer weer tevoorschijn gehaald. En de WII-fit (wie kent dat nog??). Bleek weer superleuk.

Afgelopen vrijdag is ook het nieuwe hoofdstuk gestart: voorbereiding op de AFT (autologe vettransplantatie; liposuctie vanuit buik/heupen/benen etc -> lipofilling borsten). Ik trof dezelfde anesthesioloog als bij mijn operatie, een heel vriendelijke warme jongeman, die ontzettend zijn best deed alles goed uit te leggen. Hij gaf eerlijk toe dat mijn buikpijn door gasvorming niet gerelateerd is aan de narcose, maar dacht dat vooraf movicolon gebruiken misschien een goed idee is. Dat ga ik zeker proberen. Voor de rest was alles (ook mijn bloeddruk) in orde.

Daarna naar verpleegkundige. Zij heeft 2D en 3D foto’s gemaakt en ik kreeg de vacuüm cups overhandigd. Jemig wat zijn dat toch een enorme dingen! Omdat in mijn linkerborst weer wat seroom (vocht) zit hebben we alleen rechts geprobeerd met de pomp aangesloten. We werden gestoord dus kon niet een cyclus afmaken, maar mijn borst was wel al blauw en de huid al vuurrood. Dat viel haar op waarop ze zei dat ik dit ook nog wel kon uitstellen tot het beter genezen is. Ik schrok daar enorm van, uitstellen is wel het laatste wat ik wil. Op 24 oktober afspraak om nogmaals de cups te proberen, daarna spreek ik de plastisch chirurg, die ook gaat bepalen waar deze eerste keer het vet geoogst gaat worden.

Maar die cups… Kleiner dan M bestaat niet. Hoezo niet?!? Ik heb geprobeerd hoe ik ze onder mijn kleding kan krijgen. Nou, daar moet ik alleen al een paar dagen van bijkomen. Nu is het wachten op de pomp. Uiterlijk 2 weken voor de lipofillingsoperatie op 16 november moet ik starten. In totaal 180 uur. Gelukkig heb ik al van meerdere dames gelezen dat ze blij zijn met het resultaat, en daar doe ik het voor.

Wie van jullie heeft ook AFT (volledige borstreconstructie) gedaan, of is daar nu mee bezig?