Confronterend en niet verdrietig......

Update 22 augustus 2024 Gisterochtend hebben we een 'ik vertrek-uitzwaaimomentje' gehad van onze vrienden. Superleuk!😃
Koffie met taart, slingers met Westlandse en N-Brabantse vlaggetjes, een 'Ik vertrek'-bingokaart🤣 en kadootjes die we pas na onze officiële verhuisdatum (28-09) open mogen maken. Was supergezellig, te leuk dat ze dit gewoon voor ons doen🥰.

We hebben nu ruim een maand de sleutel van ons huis in Putte en het voelt echt als ons thuis. Er is al super veel gedaan en tegelijkertijd nog lang niet klaar. We hebben geen planning. Voordeel is dat het niet kan uitlopen en we hebben dus geen stress😉

In m'n vorige bericht schreef ik dat er vast oude patronen de hoek om zouden komen zeilen en dat gebeurd inderdaad☺️. 
Onbewust was mijn verwachting van mezelf mbt klussen hoger dan dat wat ik daadwerkelijk kan. Gelukkig weet Wil inmiddels hoe het bij mij werkt en zowel hij als mn lijf geven aan als ik m'n grens bereik. Dus als ik naar Wil en m'n lijf luister, gaat het prima😊

Hoe werkt dat dan bij mij in m'n hoofd?
Alle (zintuigelijke) prikkels worden veel langzamer verwerkt. Zie het als een vierbaanssnelweg. Daar waar er 'vroeger' altijd vier rijbanen open waren voor alle prikkels, zijn er bij mij nu structureel twee rijbanen afgesloten. De doorstroming gaat daardoor een stuk langzamer. Wanneer ik te veel doe, het te druk is, te veel geluid of ik te snel veel energie verlies (bv door m'n balans) dan gaat in mijn hoofd de 3e rijbaan en soms zelfs ook de 4e rijbaan dicht en dat voel ik als ERROR in mijn hoofd. Dan kan ik ook echt niet meer nadenken en is de enige remedie: rust.

Dat plafond wat ik wilde verven in mn eigen tempo, dat gaat dus niet. Ik kan niet op een ladder of steiger staan EN verven EN schakelen tussen verven en de kwast in de verfpot dopen. Ik durf het gewoon ook niet. Bang dat ik van de trap val. Dat is wel confronterend. Confronterend dat ik echt niet zo veel kan klussen in huis als ik had bedacht.

En het gekke is, ondanks dat het confronterend is, ben ik er niet verdrietig over. Het voelt ook nu echt dat Het is, wat het is... 
Ik mag meer hulp vragen, we hebben alle tijd, Wil geniet van het klussen in huis en ik doe m'n ding in onze heerlijk tuin🙃. 
Is m'n energie op? Rol ik m'n hangmat in en na een powernap kan ik weer lekker verder.

We hebben echt onze plek gevonden. Rust, ruimte, vrijheid en bos🥰.

Wil je weten hoe onze verbouwing verloopt, hoe het eruitziet of ben je gewoon nieuwsgierig? Kijk via de link hieronder op Polarsteps. Ik leg daar, als een soort dagboek 'Onze reis naar Putte' in vast.

Liefs Esther💕

https://www.polarsteps.com/EsthervandenEnde/13099638-onze-reis-naar-put…