Twee jaar na mijn diagnose borstkanker...
Up date 25 juni 2022. Morgen precies twee jaar geleden liep mijn eerste chemo mijn arm in. Ik zie me daar nog zitten samen met Wil. In die stoel, uitkijkend op de kleurige foto's van de Gerbera's met alle mooie herinneringen aan mijn schooltijd toen ik de zaterdagen en de vakanties in de Gerbera's werkte😊.
Nu bijna twee jaar later heb ik weer een borstcontrole gehad. Mijn goede borst wordt gecontroleerd met een rontgenfoto en mn verwijderde borst, waar nu nog een Tissue Expander zit (een met water gevuld ballonnetje onder mn borstspier), wordt door de oncologisch verpleegkundig specialist gecheckt. Zij vraagt eea uit en voelt meteen naar evt. opgezette klieren rondom mijn borst en in mn nek. Alles is oké en ik mag een half jaar wegblijven😃.
Dit en het feit dat de scan in Rotterdam begin mei uitwees dat mijn buik schoon is van rare vlekjes, is een heel mooie start van mijn derde jaar na de diagnose. Komend jaar is voor mij het jaar van opbouw.
Afgelopen twee jaar is de fundering gestort, zijn de schetsen gemaakt en nu ga ik weer bouwen aan mijn nieuwe 'normaal'😃.
Ook daar zal ik vast nog wat muurtjes metselen die ik net zo hard weer afbreek, omdat ze niet handig staan of dat ik toch weer te snel ben geweest. Ik ga het allemaal meemaken.
Ik start in ieder geval
Woensdag met mijn borstreconstructie
* klein weekje ziekenhuis
* 6 weken thuis herstellen
* 3 weken met de camperbus op vakantie
* en dan weer verder op- en uitbouwen van werk.
Ik werk nu ca. 12-16 uur per week bij Carma en Stap.nu (werkervaringsplaatsen om te reïntegreren), alleen alles nog zonder druk en deadlines.
Het is echt bizar om te ervaren dat mijn hoofd acuut op 'error' gast, als er druk of deadlines om de hoek komen kijken. Ik kan logische stappen dan niet meer overzichtelijk in de logische volgorde krijgen. Het verdwijnt ook steeds uit mn hoofd en zelfs als ik het opschrijf lijkt alles in vertraging te gaan en kost het me mega veel energie.
Ik moest pas een lijstje maken met deelnemers van een training voor het einde van de dag. Ik wist niets van die training, dus had ik eea uit te zoeken. Het is me niet gelukt. Ik heb er uiteindelijk twee dagen over gedaan, wat ik voor mijn ziekte en behandelingen waarschijnlijk in een uurtje had gefixed.
Als ik het zo opschrijf, dan is het bizar en toch maak ik me er niet druk om. Goed om te weten dat ik er nog niet ben😉.
Het is, wat het is.... Ik voel nog steeds dat ik in een stijgende lijn zit, dat ik nog stappen kan maken, dat ik mezelf de tijd gun en dat het goed komt. Alleen niet meer zoals het geweest is en dat is voor mij oké. Dat geeft heel veel rust😊.
Alles weer stap voor stap. Nu eerst de operatie van komende woensdag. Ik vind het niet spannend. Ik ben vooral nieuwsgierig hoe het gaat worden en heb er echt een soort van 'zin' in.
Wat me wel wat spanning geeft zijn de oplopende Coronacijfers. Ik hoor om me heen steeds meer mensen die positief testen. En als ik positief test dan kan ik niet geopereerd worden...
Dus, waar heb ik zelf invloed op? Ik zoek de druktes niet op, hou me komende dagen rustig en tja... krijg ik het toch? ook dan is het, zoals het is.... Alleen zal ik dan wel ff moeten slikken verwacht ik en ook dan komt het vast weer goed🙃
Ik houd jullie op de hoogte. Tot snel.
Liefs Es💕