Wat heb ik mijn herstel onderschat...
Update 2 augustus 2022.
Wat heb ik het herstel na mijn operatie onderschat! Het is nu bijna 5 weken geleden en ik heb na 2,5 week een flinke smak achteruit gemaakt. Voor mijn gevoel wel 10 stappen terug en volgens William zelfs veel meer🤔.
Die eerste 2,5 week na de operatie gingen redelijk goed, ik voelde me goed, de wonden knapte goed op en de PC was tevreden. Misschien ging het wel TE goed, maar ja... wanneer gaat het TE goed, als je je goed voelt.
Afijn na 2 weken had ik van de één op de andere dag een soort 'golfslagbad' 🌊 in mn buik. Bizar... als ik aan de ene kant van mn buik drukte, dan zag, voelde en hoorde ik het naar de andere kant klotsen🤣🤣🤣.
Voor de zekerheid maandag op consult bij de Plastisch chirurg (PC). Zij zei dat dit niet gek is na zo een zware operatie en vertelde me hoe de voor- en tegenstanders denken over vocht weg laten halen. Ik mocht zelf beslissen wat ik wilde.
Ik heb gekozen om het mijn lichaam zelf te laten opruimen. Voor mij was er een te groot risico op complicaties om het vocht weg te laten halen.
Ik voel me echt gezien en gehoord in het ziekenhuis en dat geeft mij nog meer vertrouwen dat het goed komt😃
Dus, met nog steeds een klotsbuik, maar nu met kennis erover, bracht mijn chauffeur mij naar mn volgende afspraak die dag bij Hodenpijl in Den Hoorn. Hoewel ik er echt naar uitkeek, bekroop me even het gevoel of het wel handig was om er heen te gaan, want het ziekenhuisbezoek had me stiekem meer energie gekost dan ik had verwacht. Maar... snel werd dat gevoel overrulled door mijn gedachtes die verdacht veel op mn oude patronen leken😇
Om een lang verhaal kort te maken. Ik had naar mn gevoel moeten luisteren🙈🙉🙊.
Ik ben ingestapt met de lunch. Heerlijk buiten en na een uur voelde ik dat het voor mij toch best veel prikkels waren. Daar direct naar geluisterd en me ff teruggetrokken in mn stoel, onder mn kleedje in het zaaltje waar het programma 's-middags verder zou gaan. Ik ben als een blok in slaap gevallen🙈. Af en toe werd ik wakker, kreeg ik wat mee en viel ik weer in slaap. Mijn lijf had de regie volledig van me overgenomen🤣🤣.
De dagen erna was ik geen knip voor mn neus meer waard. Mijn buik was keihard geworden, het leek wel of er een ijzeren plaat in zat en dat voelde niet fijn. Mijn lijf had duidelijk echt al mijn energie nodig om te herstellen. Ik heb alle afspraken afgezegd (behalve oedeem therapeut), lag op de bank, appte af en toe wat, dommelde weg en keek tv. Ik zette mezelf er wel toe om paar keer per dag een klein rondje te lopen, want bewegen is het beste medicijn, ook al koste me dat tegelijkertijd mega veel energie.
En toch voelde het goed zo. Gek hè? Ik heb me er aan over gegeven en liet het me allemaal weer overkomen. Dat had me tenslotte tijdens mn chemo ook geholpen. Het is, wat het is.... en jeetje mina.... wat heb ik dit onderschat...
Nu ben ik twee weken verder en is langzaam de stijgende lijn weer ingezet. Ik kan weer staand douchen, ik stort niet meer neer in een stoel als ik de twee trappen opgelopen heb naar onze slaapkamer, ik kan weer wat verder wandelen en verder doe ik nog steeds bijna niets. Wat ik wel doe is bewust genieten van deze kleine baby-stapjes en ik wordt er ook oprecht blij van.
Gister viel er weer een €5 muntstuk! Via messenger had ik contact met Carlijn. Ik ken Carlijn van vroeger en zij schrijft heel mooie en ontroerende blogs (aanrader om te lezen) Zij stuurde mij de link van één van haar blogs over de 'de lepeltheorie' en die wil ik jullie niet onthouden. Ik deel haar blog onderaan.
Kort zal ik jullie de lepeltjestheorie uitleggen.
Ga er vanuit dat een gezond persoon pakweg 30 lepeltjes of meer op een dag te besteden heeft. Elke handeling/activiteit kost een bepaalt aantal lepeltjes. Denk aan douchen, aankleden, eten maken, met vrienden afspreken. Als je ruim in je lepeltjes zit, ben je je niet echt bewust van je uitgave. Je hoeft je namelijk toch geen zorgen te maken om de voorraad.
Maar als je ziek bent of zoals ik, veel energieverlies hebt als gevolg van de behandelingen tegen kanker, is dat anders. Voor mijn operatie had ik pak 'm beet 10 tot 12 lepels per dag om uit te geven
Verleden jaar bij Basalt heb ik geleerd hoe ik met die fors verminderde energie om kan gaan. Dat ging me de laatste tijd best goed af. Tuurlijk maakte ik daar nog wel eens missers in, maar dat hoort bij het leven en bij groeien🙃.
Alleen door dit concrete voorbeeld van die lepels, begreep ik ineens dat mijn PC mij indirect had gewaarschuwd dat ik in de 1e zes weken na mijn operatie, tijdelijk maar 3-5 lepels per dag had om uit te geven! 😳🫣
Nou... en daar heb ik me de 1e 2,5 week niet echt aan gehouden. Ik deed echt wel veel minder, alleen toch te veel en heb al mn reserves opgebruikt.
Voor mij nu dus dus heel logisch dat ik afgelopen twee weken naast douchen, aankleden, mn stukjes wandelen, vooral op de bank lag te dommelen en tv lag te kijken. Mn lepels waren gewoon op!!! En mn reservelepels ook😁
Mooi, om bewust te worden van mijn eigen proces, na het lezen over hoe het bij iemand anders werkt. En tja... dat herken ik dan ook wel weer, dat ik het bij een ander eerder herken, dan bij mezelf😇.
Donderdagavond ga ik naar de Musical 'Alladin' in het circustheater in Scheveningen.
Ja ja ja, ik hoor een aantal van jullie al denken: "Is dat nou wel verstandig Es?" Misschien wel en misschien niet. Ik weet dat mn stoplicht op rood komt te staan en ik doe het bewust. Soms moet je ook stretchen om weer een stapje te maken. Ik doe tijdens de voorstelling William zn festivaloordoppen in, heb komende dagen niets op mijn programma staan en ook de dagen erna is mijn agenda leeg.
Ik weet dat dit uitje me veel energie gaat kosten, ik heb het er voor over en stiekem hoop ik dat ik donderdag precies genoeg lepels gespaard heb🙃. Wordt vervolgd...
Liefs Esther💕
Link naar de blog van Carlijn:
2 reacties
Die lepels zijn een eye opener, omdat het hersteltijd uitlegt en van waarde voorziet. Het is dan gewoon dom er niet naar te leven, in plaats van lui en frustrerend.
Eat een fijne uitleg. Zo herkenbaar.. En dan moet de DIEP nog 🙈
Voelt inderdaad vaak lui en frustrerend... 🙈