7- mijn belofte aan Margreet, en hoe ik haar in Edinburgh losliet

Zoals ik eerder schreef, heb ik 1 ½ maand voor Margreets overlijden een brief geschreven, en gezegd dat als ze er niet meer is, ik alle mooie plekjes waar we samen herinneringen aan hebben, zou bezoeken, haar erbij denken, dankbaar en gelukkig zou zijn, voor de tijd samen, en op iedere plek een beetje afscheid van ze zou nemen.  

Dus ik ben eind Juli samen met onze dochter naar Edinburgh gevlogen. 
Zij om haar moeder daar terug te vinden, en ik om mijn belofte te vervullen. 
Ik heb alle foto's waar zij op stond die we de eerste keer in 2012 daar waren, op mijn telefoon gezet. 
We waren al om 07:30 in Edinburgh, en ik ben gelijk begonnen de route vanaf onze B&B, naar Arthurs seat, en St Anthony's chapel, opnieuw gelopen, ongeveer 26KM. 
Ik heb iedere plek waar we destijds een foto hebben gemaakt bezocht, aan ze gedacht, afscheid genomen, en een nieuwe foto gemaakt, nu alleen. En dan wordt je geconfronteerd met de eenzaamheid, maar ook met het geluk dat je samen gedeeld hebt
Uiteindelijk ben ik weer naar de ruine van St Anthony's chapel geklommen, net als we in 2012 samen hadden gedaan, en omdat het de enigste foto is waar we samen op staan, heb ik iemand gevraagd om een foto van mij te maken, en uitgelegd waarom.  Hij staat boven deze blog

De tweede dag heb ik hetzelfde gedaan, maar nu, de route die we voor de allereerste keer in Edinburgh hebben gelopen, Usher house, The Royal Mile, en als laatste plek was St Cuthberts kirkyard, een heel oude begraafplaats, en ook daar heb ik de foto's opnieuw gemaakt.  Het is heel bijzonder als je op exact dezelfde plaats staat, waar ooit de liefde voor Edinburgh is begonnen, en de foto opnieuw maakt
Ik zat nog een beetje na te mijmeren in het zonnetje toen er een vrouw aan kwam lopen met haar hond, ze was in Lunchbreak en had niet veel tijd, De hond liep los en luisterde niet, Ik zei, You have a reverse dog, maybe if you say Go, it wil come,( U hebt een omgekeerde hond, misschen als u Gaat zegt, dat ie Komt) en we raakten in gesprek. 
Ze vroeg waar ik vandaan kwam, Nederland antwoorde ik
Het bleek dat  ze,  jaren in Nederland had gewoond toen ze voor een groot advocatenkantoor had gewerkt, kende de prinsengracht, maar woonde nu in een klein dorpje buiten Edinburgh. en wandelde iedere ochtend met haar hond, over de moors. 
Ze vroeg me ook de reden van mijn bezoek in Edinburgh, en ik gaf aan dat ik afscheid van mijn vrouw aan het nemen was, in haar tweede thuis,  en wat ik haar beloofd had, en dit de laatste stop voor St Giles was. 
Of mijn vrouw misschien Schotse was? Nee maar ze is haart hart verloren aan deze stad, en voor haar voelde het zo.
Ik zei dat ik de dag daarvoor bij St Anthony's chapel was geweest, en een lange route van 2012 helemaal opnieuw gelopen had, en op iedere fotoplek aan ze had gedacht, blij en gelukkig was, en afscheid had genomen

Ze zei, I also lost a loved one, and said goobye in exactly the same way, what you're doing is good. ( ik ben ook een geliefde verloren, en heb op precies dezelfde manier afscheid genomen, wat je doet is goed)
Ze liep verder, draaide zich om, en zei, my name's Fiona, What's yours, (Ik heet Fiona, hoe heet jij) Peter zei ik. 
Peter what you're doing is great, may the wind be always at your back, (Wat je doet is fantastisch, mag je altijd de wind in de rug hebben)komt naar me toe, en geeft, me een enorme knuffel. 
Dat was zo bijzonder dat we geen van beiden wisten wat te zeggen, en ik wenste haar een goed leven, en ze liep verder. Ik denk dat we allebei graag wilden doorpraten, maar we wisten de woorden niet

De kans dat je Iemand in een ander land tegenkomt die ook iemand verloren is, is groot, de kans dat die persoon op precies dezelfde manier afscheid genomen heeft, is wel heel veel kleiner, maar nu komt het bijzondere einde aan mijn reis.

Een kwartiertje laten was ik in St Giles, en het was druk, bij de kaarsjes, dus ik liep nog even in deze mooie kerk rond, en weer zong er een koor, en ze begonnen net met een nieuwe lied, en net als een jaar eerder begon ik het op te nemen, met vorig jaar in gedachten, alsof ik ook dat moment over deed. de 2e regel van het lied was, may the wind be always at your back, en het bleek een lied waarmee je afscheid neemt van een overledene met een prachtige tekst 

May the road rise up to meet you 
May the wind be always at your back 
May the sun shine warm upon your face 
The rain fall softly on your fields 
Until we meet again 
May god hold you, in the palm of his hands. 

https://youtu.be/iNhzCaz5Kr4 ik heb de link naar de opname toegevoegd

Het was net alsof Margreet zei, het gaat goed met me, ik ben op een veilige plaats aangekomen, ik ben nu in gods hand, laat maar los, en dat heb ik ook gedaan, ook door wat Fiona had gezegd. De kans dat ik iemand ontmoet, die woorden zei, die ik een kwartiertje later in St Giles hoorde, is astronomisch klein, desondanks gebeurde het.
en ik heb heb Margreet  daar gelaten, in haar geliefde Edinburgh, ben in een stil hoekje gaan zitten en heb alleen maar gehuild. Als ik het nummer nu  afspeel, komen de tranen weer, zo ontzettend mooi, ik zou de opname graag delen, want het was zo intens en mooi.
De kaarsjes waren helaas op, maar toen ik een van de gidsen uitlegde dat ik zo graag een kaarsje op zou steken, het verhaal uitlegde, moest ik wachten, en gingen ze kijken of ze er nog een konden vinden, het werden er twee, en terwijl het koor. wegliep, heb ik de kaarsjes opgestoken, en voor de laatste keer afscheid van Margreet genomen, Onze reis samen was ten einde gelopen.

Nadat het vliegtuig opgestegen was, heb ik mijn trouwring afgedaan, In voor en tegenspoed, tot de dood ons scheidt, voor mij heb ik mijn trouwbelofte gestand gedaan. de ring heb ik aan mijn zoon te geven, onze dochter heeft de ring van haar moeder {Peter 15-02-1990} {Margreet 15-02-1990}
Voordat ik vertrok was het huis vol van lege plekken, waar Margreet ooit eens was, toen ik terug kwam waren de lege plekken weg.

Nog steeds vind ik het fijn als er vrienden komen, en we samen de foto's op TV kijken, naar wat eens ons leven was, naar alle gelukkige momenten die we gedeeld hebben, ik ben haar niet kwijt, en besef de diepe liefde die er tussen ons was, zij zit samen met de herinneringen, in het plekje in mijn hart, wat er altijd voor haar is geweest.

Ik ben nog steeds op zoek naar Fiona, heb 3 dagen 's-middags op St Cuthberts Kirkyard doorgebracht., in de hoop ze te vinden, maar helaas heb ik ze niet meer getroffen. Als dat wel was gelukt had ik haar op een etentje getrakteerd, en willen bedanken, voor wat ze in die paar minuutjes voor me heeft betekend, en ook een dikke knuffel geven, en haar verhaal horen, haar reis, haar afscheid, het voelt als iets wat ik moet doen, iets wat ze verdient. 

Huilen doe ik alleen als ik muziek hoor, en ik schrijf het altijd van me af in teksten en gedichten die ik voor mijn vrouw schrijf. 
Mijn afscheidsgedicht is in Edinburgh geschreven, en is in het Engels, dat paste bij het moment. 

To me you are a Million things, in Time, in love in place 
To me You are a Million stars, under which I stand and gaze 
To me You are a Million miles, far away from me 
To me You are a Million hugs and kisses, never more, to be 
To me You are a Million memories, that forever stay with me 

Onze dochter Amanda heeft zoals beloofd Arthurs Seat beklommen en op de top, met een glaasje champagne geproost op haar moeder.. 
Het was bijzonder om de laatste 2 dagen met mijn dochter op te trekken. 
Volgend jaar Augustus ga ik met onze 3 kinderen, en onze schoonzoon naar Edinburgh 

De oudste zoon is er nooit geweest, en kon vorig jaar niet mee, en dit keer lopen we nog een keer, door alle herinneringen, bezoeken de taptoe (Margreet had iets met doedelzakken), 
Dan gaan we met zijn allen Arthurs Seat beklimmen, en strooien zoals beloofd een beetje van haar as uit, en is ze weer thuis. 
Ikzelf ga daarna ook nog naar St Anthony's chapel, en strooi daar het laatste beetje van haar as uit. 
Maar voor mij zit het afscheid er al op 

Mijn filosofie. 
Als men aan het eind van mijn leven de rekening opmaakt, en het resultaat is overwegend positief, en ik heb ook iets voor andere betekend, heb ik een goed leven gehad

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
deze laatste blog vindt zijn vervolg op 8 Augustus 2024