Een nieuwe toekomst, een uitdaging

De kogel is door de kerk
Wat een vreemde uitdrukking, maar het heeft te maken met het feit dat kerkgebouwen in de oorlogen, ontzien moesten worden, een kogel in een kerk schieten, werd gezien als een bewijs van onbeschaamd gedrag.
Tegenwoordig staat het voor het nemen van een besluit, na veel afwegingen en overleg.
En in dat opzicht gaat het nu over Fee.
Ze is de afgelopen weken thuis gebleven in verband met de problemen met het korte termijn geheugen, maar alles blijkt in orde, en het lijkt meer te komen, door veel te lang, teveel werk, en een waarschuwing in het verleden, is voldoende vindt ze.
Ze is maandag weer begonnen met werken, om te kijken, hoe het gaat, en wat ze wil met haar bedrijf.
De afgelopen week was ze nogal wisselvallig, soms heel verliefd, soms ineens kortaf, en ik heb ze maar laten begaan, want ik weet wat de oorzaak is.
Ze is haar bedrijf 30 jaar gelden begonnen en har hele hart en ziel zaten erin, en ze heeft nog wel plezier in het werk, ze is er goed in, maar vanochtend Appte ze me, dat ze besloten heeft haar bedrijf te verkopen, om gezondheidsredenen.
En dat is natuurlijk een gigantische stap na zoveel jaren.
Ze wil vroegtijdig met pensioen, had alles al op de rit om eigenlijk met 55 te stoppen, maar had er plezier in, en heeft uiteindelijk haar 60e verjaardag gekozen als definitieve stop datum.
Maar dat is nu van de baan, dus afhankelijk van de onderhandelingen, is de kans groot, dat het voor de kerstvakantie al afgehandeld is, en dan zijn we beiden met pensioen.

De wisselvallige stemmingen horen er helaas bij, maar het is niet zo, dat ik alles maar goedvind, dat heb ik al veel te lang met Margreet gedaan, en ik ben me daar heel bewust van.
De kerstvakantie zal toch in het teken staan van, hoe we het allemaal gaan regelen, en hoe we het willen.
Mocht het voor mij niet goed voelen, dan trek ik daar ook mijn conclusies uit, ik ben in alles, eerlijk en open, maar ga mezelf niet meer wegcijferen, alleen maar omdat ik van iemand houd.
Maar zoals ik het nu inschat, hebben we alle twee de wens, om ervoor te zorgen dat de ander zichzelf kan kan blijven, respect binnen een relatie staat voor mij bovenaan, zonder dat begin ik er niet aan, hoe zeer het me ook zal doen.
Amanda is inmiddels een beetje bijgetrokken, ze had het over haar emotionele uitbarsting, en ik zie dat als, dat ze zelf heeft gezien, dat het niet klopte, en het niet eerlijk was, tegenover mij.
Maar verder is er niks besproken, en ik zal dat zeker niet doen, ik denk niet dat ik er iets mee opschiet, het belangrijkste is, dat ze het zelf inziet, en dat lijkt het geval te zijn.

en meer en meer, ben ik bezig met afscheid nemen, en dingen afmaken, dat mocht ik de definitieve stap nemen, er niks  blijft liggen, en ik kijk steeds meer uit, naar het moment dat ik de deur achter me dichttrek.
En Fee wil eigenlijk nog meer een ding, en dat is, bij mij zijn, en dat wordt een nieuwe uitdaging.
Voor Fee verandert er natuurlijk veel, maar zij blijft nog wel een heel groot stuk in het leven wat ze had.
Maar ik, moet voor mijn gevoel, echt helemaal opnieuw beginnen, al het oude is bijna helemaal weg (de kinderen en kleinkinderen blijven natuurlijk belangrijk) en nadat ik zoveel jaren op een zijspoor ben gezet wordt eigenlijk alles nieuw voor me, moet ik mezelf opnieuw uitvinden.
Ik vindt het belangrijk dat Fee dat ook begrijpt, het is geen wedstrijd wie het meeste aan moet passen, maar nog nieuwer beginnen, als dit, dan moet ik naar een andere planeet.
Maar ik heb het er voor over, als dit het mooie vervolg is, van de rest van mijn leven, dan is dat maar zo, maar niet koste wat kost, ik mag er ook zijn.
We hebben alle twee een beetje in gedachten dat het niet al teveel moeite zal kosten, maar dat weet je pas als je het probeert.
En daar ga ik weer in het diepe, zoals ik mijn hele leven al doe, kijken of ik dit ook tot een succes kan maken.
Cijfers uit het verleden, bieden geen garantie voor de toekomst.