Eerbetoon aan UMC Radboud

Nadat Margreets dienst is geweest, wilde ik langs het Radboud gaan, om iedereen te bedanken, maar alleen als ik er al aan dacht, kwam ik niet meer uit mijn woorden, kon alleen maar huilen. Dus heb ik ze een brief geschreven, om ze te bedanken voor alles wat ze in die 4 jaar voor ons betekend hebben. Ik wil dit graag delen, want het is een eerbetoon, aan iedereen.

Venray 04-05-2023

Lieve artsen, verzorgend personeel, en iedereen die ik wellicht vergeten ben.

Mijn vrouw Margreet Fest, en de moeder van onze 3 kinderen, is in Mei 2019 voor het eerst, in het Radboud opgenomen geweest, met een gedeeltelijke dwarslaesie veroorzaakt door een tumor.
De dag die we sinds 2015 gevreesd hadden, was aangebroken, maar dank zij jullie zorg, liefde en toewijding is ze er bovenop gekomen, kon weer lopen, en leek het goed te gaan.
Ze heeft zichzelf er, met jullie hulp uit geknokt
Tot er AML geconstateerd werd, en ook nu weer konden we op jullie onvoorwaardelijke hulp en steun rekenen.
Vanaf de eerste dag voelden we, dat we op de juiste plaats waren, en dat gevoel heeft ons ondanks de soms slechte berichten, nooit verlaten.
Het was een fantastisch gevoel om te ervaren dat er zoveel mensen ons een gedeelte van de weg hebben gedragen.
Zoals Margreet het zelf zei, jullie hebben het dragelijk gemaakt, en er blijft een intens gevoel van dankbaarheid over aan iedereen.
Bijna 4 jaar hebben jullie deel uitgemaakt van ons leven, ons hoop, liefde en troost gegeven, en ons de kans gegeven bewust dingen te doen, met het oog op later.
Het hoogtepunt was de reis, een jaar geleden naar Edinburgh, samen met 2 van onze 3 kinderen, de plaats waar Margreet haar hart aan is verloren, of zoals ze het zelf noemde “mijn tweede thuis”.
Ze zei zelf dat dit de laatste keer zou zijn, dat ze Edinburgh zou zien.
En dankzij jullie inzet, heeft ze de 140 treden vanaf de Grassmarket Corn Exchange, naar het plein voor Edinburgh Castle, meerdere keren gelopen, en eigenlijk de hele week gelopen.
Ik geloof echt dat het ook mede aan haar eigen kracht te danken was, dat ze dit voor elkaar heeft gekregen, maar zeker ook dankzij jullie hulp.
Ik wil iedereen bedanken die ons deze jaren begeleid heeft op onze weg, er zijn geen woorden om te vertellen hoe ik me voel, als ik aan jullie denk. Iedere keer komen dan de tranen.
Zoals jullie weten hebben we hebben inmiddels afscheid moeten nemen van Margreet.
Haar verzorgen, in de kist leggen, we hebben het allemaal zelf gedaan met zijn vieren, haar tot in het rouwcentrum begeleid, en de dienst tijdens de crematie hebben we met zijn vieren zelf gedaan, en was een moment van de lach, en de traan, en we hebben ze letterlijk tot aan het eind van haar weg gedragen, en op haar verzoek afgesloten door met een glas Champagne  te proosten rondom haar kist, met een glas voor haar.
Volgend jaar gaan we met zijn vieren naar Edinburgh, om samen de taptoe  te bezoeken, Margreet had iets met doedelzak muziek, en we nemen een beetje van haar as mee, dat we op Arthurs Seat willen uitstrooien, zodat ze weer thuis is.
Met velen van jullie heeft ze over Edinburgh en Schotland gepraat, en haar liefde voor dit land en deze stad, misschien zelfs wel enigen van jullie enthousiast gemaakt om er ook eens naartoe te gaan.
Mocht je dat doen, denk dan even aan haar, en zeg haar gedag, ze is daar.
Onze dochter Amanda en ik gaan in Juli dit jaar naar Edinburgh, Amanda om Margreet  terug te vinden, en ik om mijn belofte aan Margreet na te komen, die ik in januari heb gedaan.
Ik heb beloofd iedere plek te bezoeken waar we samen mooie herinneringen aan hebben, haar erbij te denken en dankbaar en gelukkig te zijn, voor de tijd die we daar samen gehad hebben, en op iedere plek een beetje afscheid van haar te nemen.
Als alles is gedaan steek ik nog een keer een kaarsje voor haar op in St Giles Cathedral.
Ik kan alleen maar zeggen “juliie zijn geweldig” en we voelen allemaal dat we enorm geboft hebben met jullie, jullie zijn allemaal bijzonder geweest in ons leven.
Ik kom binnenkort nog een keer langs, om jullie persoonlijk te bedanken, maar dan mis ik nog een aantal mensen die op dat moment geen dienst hebben, en ik wil ook Dr Roeven, en Dr Manita bedanken.

Peter Fest

Voor mij was het enorm belangrijk, ze te bedanken. nadat ik in Juli in Edinburgh ben geweest, heb ik weer een brief geschreven, om te zeggen dat het goed met ons gaat, en over wat er in Edinburgh is gebeurd