verloren

Gisteren mocht ik aanwezig zijn bij de Kamanido bij Zweef, en morgen de 18e is er een tweede bijeenkomst waar ik ook bij mag/wil zijn.

De contacten met lotgenoten vind ik heerlijk dat verdrijft het alleen zijn even.

Maar ik zag het heen en weer reizen niet zo zitten , en heb 2 nachtjes B&B Dirosa in Onderdijk geboekt . Eigenlijk met het idee om dan een uitstapje te maken, maar de zinnen staan er niet naar.

Nu zit ik vlak bij Onderdijk in recreatiegebied Nesbos , een prachtig stukje natuur, uitzicht over het IJsselmeer, allerlei kwetterende water en weidevogels, af en toe komt er een vleugje bloemen geur langs, lekker zonnetje, en af en toe een vriendelijke voorbijganger.

Maar het blijven voorbijgangers, ze spelen geen actieve rol in mijn leven. En eigenlijk heb ik alles om me heen wat ik mooi vindt, en wat goed voelt. En dan slaat het toe, alleen zijn , en ik voel me doelloos en verloren, en probeer de schoonheid te zien en te voelen , maar het lukt me niet, ik voel het verdriet opkomen, en laat het zijn gang maar gaan .

Maar ik blijf het proberen, wandel verder, en kijk naar de bomen, de prachtige wolkenluchten, en ineens is het stil om me heen, en dat sluit aan bij de stilte in mij.

Er vliegt een reiger vlak bij me over het water, alles wat de natuur aan schoonheid te bieden heeft, ik zit er middenin, en toch maakt, dat er niemand is om het mee te delen het moeilijk. Ik denk aan Hester en Beatrix die ik gisteren ontmoet heb die daarbovenop ieder moment van de dag het gemis voelen, en bedenk hoe moeilijk die het hebben, en heb zo met ze te doen, lotgenoten. Maar al met al voel ik me toch gelukkig met wat ik heb, want ik kan nog genieten, ook al is het met een verloren gevoel