Wat blijft is de herinnering

Het was weer zo'n rommelweekend.
Alle klusjes in huis, gedaan, zoonlief heeft de wasmand nagenoeg leeg gewassen, boodschappen, eten koken, de planten, een keer heel goed stofzuigen waar RoBob, niet komt.
Zoon Bob houdt van gemak, ook als ie ooit de kans krijgt om op zichzelf te wonen, dus de Robot stofzuiger/dweiler heeft zijn intrede gedaan, en ik noem hem RoBob.

De kat bekijkt het maar argwanend, dat gedoe.
En ik heb dus tijd om dat te doen wat ik graag doe, filmpje kijken, muziek luisteren.
ooit was ik helemaal verslingerd aan de high end stereo apparatuur, maar in de loop der jaren, verschoven de prioriteiten, en nu heb ik eindelijk na lang dralen een goede set surround luidsprekers gekocht, dus luister ik nog meer, kijk muziek DVD's. of een film.
En het maakt niet uit, maar telkens weer zijn er de herinneringen.
Ik ben grootgebracht, met klassieke muziek, mijn vader hield niet van de muziek van dat langharig ...., maar ik houd van alle muziek tussen klassiek, en laat maar zeggen de jaren 90-2000, alles behalve Jazz, dat sla ik over, evenals Rap en hiphop.
Klassiek, Solveighs lied, dat heb ik altijd heel mooi gevonden, maar nu raakt het me nog meer, Thaïs meditation, dan zie ik de camera inzoomen op publiek, 2 mensen die elkaar kussen, ontroerd door deze muziek, en zij legt haar hoofd op zijn schouder.
En dan komen de herinneringen, denk ik aan Margreet, en dat ik dat ook zo graag zou willen, maar dat is niet meer.
Soms is het alleen de muziek zelf, soms woorden die me aan het denken zetten.
The Eagles, love wil keep us allive, en ik denk, er is geen US meer, ik zal zelf de liefde levend moeten houden, en dat besef doet zo ontzettend zeer, dan wil ik eigenlijk een arm om me heen, en het even uitschreeuwen, maar ik moet daar doorheen.
Always remember us This way, van lady Gaga, het enige nummer dat ik van ze ken

When I’m all choked up, and cannot find the words 
(Als ik helemaal verstikt ben en de woorden niet meer weet)
Everytime we say goodbye,baby,  it hurts
(Elke keer dat we afscheid nemen schat, doet het zeer)

En op dat moment, weet ik de woorden, voor mij pure magie van muziek, want het is zoals ik me voel
Lady Gaga - Always Remember Us This Way (from A Star Is Born) (Official Music Video) (youtube.com)

En dan komt er een vloedgolf van liefde over me heen, voel ik alle liefde, die we al die jaren hebben gehad, komen de mooie momenten voorbij, hoor ik Margreets stem, zie ik in gedachten haar gezicht, haar mooie ogen, die me aankijken, en houdt ze me even vast, reikt ze vanuit mijn eigen hart, naar mij uit.

Dan komen de teksten en gedichten, het is mijn manier om met mijn verdriet om te gaan.
En keer op keer zoek ik het op, want ik weet dat er aan het eind die alles overweldigende liefde is, en dat ik het stukje bij beetje los kan laten.

Voor ieder stukje verdriet, is er wel een stuk, muziek, al dan niet met tekst.

Het verdriet, en gemis, dat voel ik niet meer zo, en soms voel ik me schuldig, dat ik het al na 5 maanden, achter me heb gelaten, net alsof het er niet is geweest.
Maar het zit er wel, en het moet er op een of andere manier toch uit.
Mensen zeggen vaak "Geef het een plekje" ik kan daar niet zoveel mee, Plekje open, verdriet en gemis erin, plekje dicht.

Dus ik luister muziek, of kijk een film waar ik herinneringen van Samen aan heb, of ik zoek het in de symboliek.

Margreet en ik hebben altijd heel veel gelezen, en ze wilde zo graag het laatste deel van de 7 zussen lezen, maar die is pas uitgebracht, nadat ze was overleden.
Ik heb ze ook allemaal gelezen, prachtige verhalen, en heb het laatste deel besteld, toen ik wist dat het uitgebracht zou worden.
En ineens kreeg ik het nog een keer, bleek dat Margreet het ook al besteld had (preorder), wist ik niks van.
Ik heb het grotendeels gelezen, en ben toen op een bankje aan de Maas gaan zitten, waar ik in Corona tijd met Margreet heb gezeten, koffie, wat lekkers, even samen.
En op dat bankje, heb ik aan Margreet gedacht, en het laatste stuk, voor haar gelezen, zodat ze wist hoe het afliep, tja, wat is nu het verschil, tussen thuis op de bank, of op een bankje aan de Maas.
Het gaat om de symboliek, om het feit dat ik daar ga zitten, voor de herinnering van het samen zijn, en het boek voor haar uitlees.
Ik denk dat veel van wat ik nu doe,in het teken van Margreet staat, maar ik ook steeds meer dingen doe, die niet in haar teken staan.

Langzaam ga ik vooruit, van mijn oude leven naar mijn nieuwe leven, van onze weg samen, naar mijn weg alleen, maar altijd met het oog, wat er achter de splitsing ligt, die mijn leven genomen heeft.

En dan is er de muziek die jullie mij geven, door wat je schrijft, of wat je meemaakt, ook daar voel ik wat bij, ook dat schrijf ik van me af
We hebben allemaal te maken met verdriet, doordat we iemand verloren hebben, zelf de strijd gaan verliezen, of iemand gaan verliezen.
Ik weet niet hoe jullie daar mee omgaan, ieder vast, op zijn eigen manier, dit werkt voor mij.