Dat was 2016
Dat was 2016
2016 is bijna voorbij en nu is een mooi moment om terug te kijken. Als ik kijk naar de titel van mijn blog “Het verloop van mijn prostaatkanker” mag ik absoluut niet klagen. Vooralsnog merk ik niets van kanker en heb ik, sinds ik 1x per dag 1 Cyproteron slik, een constante PSA van 0,02. Er is dus geen verloop, het is stabiel. Wel werd ons bij het meest recente bezoek aan de uroloog gezegd er rekening mee te houden dat de PSA zal gaan stijgen, maar dat wisten we al, laat het nog maar even zo. De onzekerheid en de zorgen blijven sowieso prominent aanwezig, de donkere wolk die almaar boven je hoofd meegaat, waar je ook naar toe gaat: dit jaar naar Amerika, Ierland, Frankrijk. Een groot voordeel van die reizen is wel dat de wolk af en toe wat lichter wordt, soms zelfs een straaltje zonlicht doorlaat. En dat straaltje koesteren we!
Waar ik op het ogenblik beter mee om kan gaan is geconfronteerd worden met kanker: op tv, in een boek dat je aan het lezen bent, in tijdschriften, kranten, je komt het steeds weer tegen. Dat raakte me tot voor kort redelijk heftig, schoot ik gelijk vol maar nu heb ik het gevoel dat er langzaam maar zeker eelt groeit op mijn ziel.Ook kan ik sinds het laatste uroloog bezoek als iemand vraagt: ”Hoe gaat het?”, weer zeggen dat ik me goed voel. Sinds dat ik verleden jaar augustus te horen kreeg dat ik nog maar 5 jaar had, kon ik alleen maar wat mompelen als “gaat wel” of een dergelijk zwak antwoord. Ik voel me mentaal sterker.Toch probeer ik me zo goed mogelijk voor te bereiden op de toekomst. Als de Cyproteron niet meer doet wat het moet doen, gaan we eerst bekijken hoe snel de PSA stijgt. Daarna zal ik zeer waarschijnlijk overgaan tot een orchydectomie, castratie door een operatie; het werkt toch al lange tijd niet meer daar beneden. Het alternatief is chemische castratie, buikprikken met hormonen eens in de zoveel weken en met de orchydectomie ben ik in 1x van dat gedoe af.Daarna is het weer afwachten wat de PSA doet. Het gaat beter met mijn incontinentie. Ik verlies minder urine en ik probeer heel voorzichtig mijn wandelingen met Keetje, het hondje, mijn kameraadje, wat uit te breiden tot 30 à 35 minuten wat ik helaas nog niet zonder plaspauze red. ‘s Nachts hoef ik er nog maar 2x uit, dat was wel 6x tot voor kort.Wat een prachtig najaar hebben we gehad, weinig wind, weinig regen, dus heerlijk fietsweer. Ik heb genoten van de felle kleuren van de bladeren en van de vorst en de blauwe luchten van begin december.
Met Jack, onze kleinzoon die anderhalve dag per week bij ons is, gaat het prima. Het is mooi om te zien hoe hij zich ontwikkelt, hoe zijn motoriek verbetert, hoe die met een noodgang door de kamer kruipt en zich dan aan een salontafel tot staan optrekt waarna er natuurlijk helemaal niets meer veilig is op die tafel. Benieuwd hoe het gaat met de kerstboom.
Dat was 2016. Wat gaat 2017 ons brengen?
2016 is bijna voorbij en nu is een mooi moment om terug te kijken. Als ik kijk naar de titel van mijn blog “Het verloop van mijn prostaatkanker” mag ik absoluut niet klagen. Vooralsnog merk ik niets van kanker en heb ik, sinds ik 1x per dag 1 Cyproteron slik, een constante PSA van 0,02. Er is dus geen verloop, het is stabiel. Wel werd ons bij het meest recente bezoek aan de uroloog gezegd er rekening mee te houden dat de PSA zal gaan stijgen, maar dat wisten we al, laat het nog maar even zo. De onzekerheid en de zorgen blijven sowieso prominent aanwezig, de donkere wolk die almaar boven je hoofd meegaat, waar je ook naar toe gaat: dit jaar naar Amerika, Ierland, Frankrijk. Een groot voordeel van die reizen is wel dat de wolk af en toe wat lichter wordt, soms zelfs een straaltje zonlicht doorlaat. En dat straaltje koesteren we!
Waar ik op het ogenblik beter mee om kan gaan is geconfronteerd worden met kanker: op tv, in een boek dat je aan het lezen bent, in tijdschriften, kranten, je komt het steeds weer tegen. Dat raakte me tot voor kort redelijk heftig, schoot ik gelijk vol maar nu heb ik het gevoel dat er langzaam maar zeker eelt groeit op mijn ziel.Ook kan ik sinds het laatste uroloog bezoek als iemand vraagt: ”Hoe gaat het?”, weer zeggen dat ik me goed voel. Sinds dat ik verleden jaar augustus te horen kreeg dat ik nog maar 5 jaar had, kon ik alleen maar wat mompelen als “gaat wel” of een dergelijk zwak antwoord. Ik voel me mentaal sterker.Toch probeer ik me zo goed mogelijk voor te bereiden op de toekomst. Als de Cyproteron niet meer doet wat het moet doen, gaan we eerst bekijken hoe snel de PSA stijgt. Daarna zal ik zeer waarschijnlijk overgaan tot een orchydectomie, castratie door een operatie; het werkt toch al lange tijd niet meer daar beneden. Het alternatief is chemische castratie, buikprikken met hormonen eens in de zoveel weken en met de orchydectomie ben ik in 1x van dat gedoe af.Daarna is het weer afwachten wat de PSA doet. Het gaat beter met mijn incontinentie. Ik verlies minder urine en ik probeer heel voorzichtig mijn wandelingen met Keetje, het hondje, mijn kameraadje, wat uit te breiden tot 30 à 35 minuten wat ik helaas nog niet zonder plaspauze red. ‘s Nachts hoef ik er nog maar 2x uit, dat was wel 6x tot voor kort.Wat een prachtig najaar hebben we gehad, weinig wind, weinig regen, dus heerlijk fietsweer. Ik heb genoten van de felle kleuren van de bladeren en van de vorst en de blauwe luchten van begin december.
Met Jack, onze kleinzoon die anderhalve dag per week bij ons is, gaat het prima. Het is mooi om te zien hoe hij zich ontwikkelt, hoe zijn motoriek verbetert, hoe die met een noodgang door de kamer kruipt en zich dan aan een salontafel tot staan optrekt waarna er natuurlijk helemaal niets meer veilig is op die tafel. Benieuwd hoe het gaat met de kerstboom.
Dat was 2016. Wat gaat 2017 ons brengen?
1 reactie
Fijn, dat je wat beter opgewassen bent tegen alle binnenkomende berichten over kankersituaties in het algemeen. Je staat er beter in dan voorheen, zo maak ik op uit je verhaal. Genieten doe je in ieder geval ook weer. Ook je kleine manneke laat je leven, mooi om te lezen. Ik hoop voor jou en je geliefden dat 2017 een mooi jaar mag worden. Ik wens jullie een liefdevolle kerst en een gelukkig 2017 toe. Ik blijf je blog met belangstelling volgen.
Een warme groet van Marenov.