De motortocht
Mijn zwager en z'n vrouw nodigden mij uit om een motortocht door Californie te maken toen ze het nieuws over mijn levensverwachting hoorden. Ik was zeer ontroerd door dit gebaar en heb die uitnodiging graag aanvaard.
Eind september zijn mijn zwager en ik eerst 3 dagen in LA geweest: prachtig weer, Beverly Hills gezien, Hollywood sign, langs de Stille Oceaan gereden, stranden bezocht. Dit was de plek waar de Beach Boys vaak over gezongen hebben.
Na 3 dagen de motoren gehaald, spullen ingepakt en op pad. Vanaf LA naar Palm Springs, Las Vegas, Jackson, San Francisco, Monterey en verder naar beneden terug naar LA.
Zoveel mooie dingen gezien maar daar is dit blog niet voor. Een van de indrukwekkendste momenten was nadat we vanuit LA de bergen hadden doorgereden en vanuit de hoogte de woestijn zagen liggen. Geweldig!
Om 8 uur 's ochtends begonnen we en meestal stopten we rond 16:00 of 17:00 uur. Ik was wel erg moe dus om 20:00 uur lagen we vaak al op bed. Geen gevaarlijke momenten meegemaakt alleen een stommiteit van mij.
We hadden koffie gedronken bij McDonalds in Pahrump, midden in de woestijn en waren vertrokken zonder mijn rugtas. Daar kwam ik 120 km later achter. Daar zat alles in: rijbewijs, creditkaart, pasjes en het ergste mijn hormoonkuur waar ik net een maand mee bezig was. Geen bereik natuurlijk in de middle of nowhere. We zijn omgekeerd en met zeker 150 km per uur (je moet dan niet aangehouden worden) teruggereden. Gelukkig had iemand van het personeel de tas gevonden. Wat een opluchting! Wat een geweldige tocht!
Morgenochtend ga ik naar een Lotgenotenbijeenkomst in het Langeland ziekenhuis.
Eind september zijn mijn zwager en ik eerst 3 dagen in LA geweest: prachtig weer, Beverly Hills gezien, Hollywood sign, langs de Stille Oceaan gereden, stranden bezocht. Dit was de plek waar de Beach Boys vaak over gezongen hebben.
Na 3 dagen de motoren gehaald, spullen ingepakt en op pad. Vanaf LA naar Palm Springs, Las Vegas, Jackson, San Francisco, Monterey en verder naar beneden terug naar LA.
Zoveel mooie dingen gezien maar daar is dit blog niet voor. Een van de indrukwekkendste momenten was nadat we vanuit LA de bergen hadden doorgereden en vanuit de hoogte de woestijn zagen liggen. Geweldig!
Om 8 uur 's ochtends begonnen we en meestal stopten we rond 16:00 of 17:00 uur. Ik was wel erg moe dus om 20:00 uur lagen we vaak al op bed. Geen gevaarlijke momenten meegemaakt alleen een stommiteit van mij.
We hadden koffie gedronken bij McDonalds in Pahrump, midden in de woestijn en waren vertrokken zonder mijn rugtas. Daar kwam ik 120 km later achter. Daar zat alles in: rijbewijs, creditkaart, pasjes en het ergste mijn hormoonkuur waar ik net een maand mee bezig was. Geen bereik natuurlijk in de middle of nowhere. We zijn omgekeerd en met zeker 150 km per uur (je moet dan niet aangehouden worden) teruggereden. Gelukkig had iemand van het personeel de tas gevonden. Wat een opluchting! Wat een geweldige tocht!
Morgenochtend ga ik naar een Lotgenotenbijeenkomst in het Langeland ziekenhuis.
