Details 2
Ik kon weer fietsen, heerlijk. Eerst de elektrische fiets van mijn vrouw gebruikt, ik was de koning te rijk. Daarna mijn eigen sportfiets weer gepakt, ik heb zo'n zadel met een spleet in het midden, om mijn conditie weer wat op te krikken. Was toch pijnlijk in het begin want er is toch flink huis gehouden in de buurt van het zitvlak.
Dan komt het moment dat er weer bloed geprikt moet worden. Is er nog Psa te vinden? De afspraak met de uroloog was op maandag maar dat duurde mij te lang. Dus op vrijdag naar het gezondheidscentrum en aan de assistente gevraagd wat de uitslag was. 0! Weet je het zeker? Ja hoor, 0!
Ik was in alle staten, telefoontjes gepleegd, appjes gestuurd, blij, blij, blij.
Helaas was het niet 0, vertelde de uroloog, maar 0,01 dus zit er nog wat. Als het blijft stijgen dan wordt het bestralen. Sindsdien heb ik het nooit meer aan de assistente gevraagd.
En het bleef stijgen. Heel langzaam maar gestadig.
Wel kon ik weer naar de sportschool: 25 min crosscountry, 5 km roeien, 10 min buikspieroefeningen en nog 5 min armspieren. Lekker!
Ik ging ook weer fietstochtjes maken, rond de Rottemeren, koffie drinken bij Florencia. Heerlijk die verhalen van ras Hagenaars.
Het werd bestralen. Op bezoek bij de radioloog in het Westeinde. Wat had ik een medelijden met de mensen die ik uit de bestralingsruimte zag komen. Wat was ik bang voor het onbekende.
Bijwerkingen? Ja ja, het komt de incontinentie niet ten goede, je darmen kunnen ook van streek raken. Nou ja, als het maar helpt.
De eerste keer was eng maar na een week was het onbekende er van af. Het was een mooi voorjaar en ik vond het heerlijk om van Zoetermeer naar Den Haag te fietsen. Na afloop nog even langs bij Florencia voor een bakkie koffie. Van te voren moest ik wel 2 glazen water drinken want het bestralen moest met een volle blaas gebeuren. Wat een genot als ik na afloop die blaas kon legen .....
Een mantra is volgens Wikipedia een spreuk met een magisch effect. Ik had er tijdens het fietsen een verzonnen:
Kankercellen weg, Psa omlaag, snikkel lekker droog. En de variant:
Kankercellen weg, Psa omlaag, snikkel weer omhoog. Daar kon ik goed op fietsen maar helaas bleef het magisch effect uit.
De Psa zakte niet noemenswaardig wat weer een hele teleurstelling was. Uiteindelijk heeft ook het bestralen niet geholpen.
Maar we houden de moed er in ondanks de vooruitzichten waarover ik lees in het Prostaatkankerlogboek.
Zware periodes heb ik altijd een week voor het bezoek aan de uroloog. Wat krijg ik nu weer te horen? Na het bezoek dan weer een week bijkomen en dan gaat het wel weer.
Dan komt het moment dat er weer bloed geprikt moet worden. Is er nog Psa te vinden? De afspraak met de uroloog was op maandag maar dat duurde mij te lang. Dus op vrijdag naar het gezondheidscentrum en aan de assistente gevraagd wat de uitslag was. 0! Weet je het zeker? Ja hoor, 0!
Ik was in alle staten, telefoontjes gepleegd, appjes gestuurd, blij, blij, blij.
Helaas was het niet 0, vertelde de uroloog, maar 0,01 dus zit er nog wat. Als het blijft stijgen dan wordt het bestralen. Sindsdien heb ik het nooit meer aan de assistente gevraagd.
En het bleef stijgen. Heel langzaam maar gestadig.
Wel kon ik weer naar de sportschool: 25 min crosscountry, 5 km roeien, 10 min buikspieroefeningen en nog 5 min armspieren. Lekker!
Ik ging ook weer fietstochtjes maken, rond de Rottemeren, koffie drinken bij Florencia. Heerlijk die verhalen van ras Hagenaars.
Het werd bestralen. Op bezoek bij de radioloog in het Westeinde. Wat had ik een medelijden met de mensen die ik uit de bestralingsruimte zag komen. Wat was ik bang voor het onbekende.
Bijwerkingen? Ja ja, het komt de incontinentie niet ten goede, je darmen kunnen ook van streek raken. Nou ja, als het maar helpt.
De eerste keer was eng maar na een week was het onbekende er van af. Het was een mooi voorjaar en ik vond het heerlijk om van Zoetermeer naar Den Haag te fietsen. Na afloop nog even langs bij Florencia voor een bakkie koffie. Van te voren moest ik wel 2 glazen water drinken want het bestralen moest met een volle blaas gebeuren. Wat een genot als ik na afloop die blaas kon legen .....
Een mantra is volgens Wikipedia een spreuk met een magisch effect. Ik had er tijdens het fietsen een verzonnen:
Kankercellen weg, Psa omlaag, snikkel lekker droog. En de variant:
Kankercellen weg, Psa omlaag, snikkel weer omhoog. Daar kon ik goed op fietsen maar helaas bleef het magisch effect uit.
De Psa zakte niet noemenswaardig wat weer een hele teleurstelling was. Uiteindelijk heeft ook het bestralen niet geholpen.
Maar we houden de moed er in ondanks de vooruitzichten waarover ik lees in het Prostaatkankerlogboek.
Zware periodes heb ik altijd een week voor het bezoek aan de uroloog. Wat krijg ik nu weer te horen? Na het bezoek dan weer een week bijkomen en dan gaat het wel weer.