Krááá...s
Krááá...s
Met deze kreet hield Mahmoud - ook wel Magmoet, alles mag niets moet - de groep Cultuurzoekers in Egypte bij elkaar. Tijdens een 8-daagse cruise over de Nijl, beginnend bij Luxor, naar Aswan en weer terug naar Luxor, hebben we een aantal uitstapjes gemaakt naar de bezienswaardigheden van het oude Egypte. De tempels en koningsgraven van 3000 voor Chr. werden door onze gids op kleurrijke wijze voorzien van jaartallen, namen van pharao’s en namen van ontelbare goden. Het Egyptische schrift werd, voor zover mogelijk, i.v.m. de beperkte tijd, in sommige gevallen voor ons vertaald. Foto’s maken mocht dan steeds na de uitleg maar natuurlijk waren er weer ondeugden die al eerder aan de slag gingen. Dat mocht niet van Mahmoed. Dus klonk het weer Krááá...s geef een beetje gááá...s.
Hij was Egyptisch en sprak goed Nederlands maar wel een beetje krom:
“Vandaag wij gaan naar die tempel van Hatsepsoet, rijden een half uurtje.
Helaas heb ik zelf niet alle uitstapjes kunnen maken want de te lopen afstanden waren meer dan ik gewend was en dat ging gepaard met meer lekkage zodat ik even bang was dat ik te weinig verbanden bij me had. Voor de zekerheid zijn mijn vrouw en ik op zoek gegaan naar een pharmacie en heb ik een verband van mij laten zien en zo goed en kwaad als dat ging gevraagd of ze iets dergelijks hadden. En ja hoor, de winkeljuffrouw kwam terug met een pak waarin er wel 5 zaten. Leek het, want uitgepakt bleek het een knoert van een luier te zijn van ongeveer 80 x 40 cm. We hebben er de schaar ingezet en op die manier er toch nog wat aan gehad.
Wat opviel tijdens de bustochten naar de verschillende bezienswaardigheden was de armoe. Er stonden de meest armzalige hutjes naast stenen huizen, zeg maar de middeleeuwen naast de huidige tijd.
Kleurrijk maar ongelooflijk rommelig waren de verschillende soeks die we zijn tegengekomen. We hebben er één met een paardenkoets bezocht en het is een wonder dat daar geen gewonden bij zijn gevallen. Stel je een drukbezochte markt voor met aan beide kanten allerlei stalletjes en heel veel mensen die winkelen en probeer je dan te voor te stellen dat er 6 paardenkoetsjes achter elkaar rücksichtlos door heen rijden. Op de foto is de linkerkant van de bestuurdersplaats te zien.
Al met al was het geweldig en zo verschillend van ons nette Nederlandje.
Wat ik iedere keer ervaar als ik op vakantie ben is dat ik veel minder aan kanker denk maar dat er door alle indrukken die je opdoet dan ruimte ontstaat om aan “iets anders” te denken. Vaker op vakantie dus ….
Ja ja!
