Nog drie dagen.

Het heeft duidelijk zijn voordelen, zo’n halfjaarlijkse controle maar nu komt de datum toch wel weer heel dichtbij. Met de bijkomende stress en verkeerde gedachten die moeilijk een andere kant op te dwingen zijn. Echter, het is vervelend maar te verdragen op het ogenblik. Dat is wel eens anders geweest; dan kwamen de muren op me af, kreeg ik de slechtste scenario's voor de geest en moest ik een heel eind gaan fietsen met tegenwind om tot rust te komen.
Wat gebeurt er als de PSA is gaan stijgen? Hoeveel is hij gestegen? Bij minimale stijging zal het afwachten worden en kijken wat de verdubbelingstijd is. Als er een forse stijging is zal er met grove middelen gewerkt gaan worden. Over drie dagen weten we meer.
Ik blijf zo veel mogelijk in de weer met van alles. Dit weekend een soundbar aangesloten wat me toch 1 1/2 dag heeft gekost omdat de tv aan de muur hangt zodat ik niet kon zien welke hdmi uitgang ik moest hebben. Dus veel priegelen maar lekker bezig en vooral geen haast maken.

Vanmiddag heerlijk naar A Christmas Carol gekeken van Disney met Jim Carrey als Ebenezer Scrooge voor een mooi kerstgevoel. Zit wel de helft van de tijd met tranen in mijn ogen, de emotie zit weer hoog.

Morgen komen de kinderen met kleinkind Jack. Hij zegt nog steeds keurig netjes “aaphhh” en heeft zijn woordenschat inmiddels uitgebreid met “mama, papa, ama (oma) en poeba (dat ben ik dan). Gisteren kregen we het bericht dat hij nu ook “auto” zegt.

Vanochtend was ik vroeg wakker en dacht ik terug aan een gebeurtenis uit mijn vroege schooltijd. Ik gaf les op een oud schoolgebouw met een klein aantal leerlingen vanwege de start met een nieuwe opleiding. Er moeten natuurlijk wel feestjes gegeven worden en dat alles in een gezellige omgeving. Op de begane grond was een kantine waarvan het achterste gedeelte half afgesloten was zodat leerlingen zich konden terugtrekken. De muren waren pikzwart en er was weinig licht dus uitermate gezellig. Er moest Halloween gevierd worden en daar leende dit stuk van de kantine zich uitstekend voor. Alles werd volgehangen met namaak spinrag en andere artikelen die voor een griezelsfeer moesten zorgen.

Buiten was het zo mistig dat je geen honderd meter kon zien dus dat verhoogde de sfeer alleen maar.Om 24:00 uur (het is alweer een tijdje geleden) was het feestje afgelopen en bracht ik een paar brugklasmeisjes naar hun wachtende ouders. Bij aflevering kwam een van de meisjes naar me toe en zei: “Bedankt mees, dit was de mooiste dag van mijn leven!” Prachtig toch!

Zulke herinneringen verdringen de enge gedachtes en maken dat je je goed voelt.
Voor iedereen Prettige Feestdagen.