Onrust 2
De onrust was dus niet nodig, de CT scan liet niets zien. Gelukkig maar, al bekruipt me steeds meer het gevoel van jammer, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.
Eerst was er de periode tot aan de prostatectomie dat de PSA maar bleef stijgen. Je hoopt, maar dat blijkt iedere keer ijdele hoop.
Dan is er na de operatie toch nog een PSA van 0,1 te vinden - moet gewoon 0,0 zijn - die daarna weer stijgt, dus bestralen. Je hoopt, maar die hoop blijkt weer ijdel.
Dan in aug/sept 2015 de hormoonkuur en verdomd, een superlage PSA van 0,02. Dan meldt de uroloog bij een controle in mei 2018 waarbij er weer 0,02 was gemeten: "Ja, als je niets voelt, is er ook niets aan de hand". Ging ik toch weer heel voorzichtig een heel klein beetje hopen. Fout, bij de volgende controle was de PSA voor het eerst in 3 jaar gestegen. En daarna weer een klein beetje. Je wordt er zo moedeloos van.
Wat ik hiervoor schrijf is ongetwijfeld al een paar keer naar voren gekomen in mijn blogs maar soms moet je het toch weer even kwijt. Bij deze dus.
Tja, die 2e zin hierboven, daar heb ik moeite mee om op te schrijven maar het is gewoon wat ik af en toe, niet de hele tijd gelukkig, voel. Dus, nu staat hij er.
4 reacties
Lieve Tom, helemaal begrijpelijk. Probeer toch die onrust een plaatsje te geven in die enorme "ladenkast". Zet gauw de andere laden open met niet alleen de kerstversieringen maar met al die genietmomenten. Oja, vergeet ook niet die "ene" met vakantiereisjes! 😘
Ha Sabine,
Gelukkig is die onrust er niet altijd, dat zijn van die momenten dat je gedachten op hol slaan en dat gebeurde ineens toen ik aan dit blog begon. Toen ik eenmaal op weg was, dacht ik, laat ik het dan ook maar afmaken.
Maak je niet “ongerust”, ik heb nog genoeg genietmomenten.
Hoi Tom
Je hebt al heel wat behandelingen achter de rug; als de groei van de uitzaaiingen maar stopt en , wat natuurlijk ook belangrijk is, als je je maar goed voelt. Dat is bij jou het geval dus ga door zo.
groet,
Tom