Sphincter prothese

Gisteren heb ik in Erasmus MC 2 onderzoeken gehad, een Vudo onderzoek en een cystocopie; beide onderzoeken gaan na hoe het is gesteld met het littekenweefsel in blaas en plasbuis. Als er teveel littekenweefsel aanwezig is kan er geen sphincter prothese geplaatst worden maar gelukkig was dat bij mij niet het geval. Ik heb bij de cystocopie, dat was onderzoek nr 2, vanuit de gemakkelijke stoel met een cameraatje door de snikkel (was toch wel vervelend) keurig mee kunnen kijken op de monitor. De blaas zag er volgens de arts mooi uit, hij was gespierd (trots!) en de plasbuis vertoonde ook geen gekke dingen. Er was alleen een vernauwing waar de prostaat had gezeten.

“Zal ik u op de wachtlijst zetten?”, was de vraag maar dat kwam toch wel heel onverwacht aangezien er was afgesproken dat ik op 14 juni teruggebeld zou worden met de uitslag van deze onderzoeken. Ik was wat verbouwereerd, wat moet ik nou?

“U kunt de operatie altijd weer afzeggen, hoor, geen probleem”. Daar lag ik dan, terwijl mijn blaas vol liep met vloeistof, terwijl ik dat cameraatje terdege voelde en ik steeds meer aandrang kreeg om te plassen. Moet ik dan nu beslissen?

“Als u moet plassen, moet u het zeggen”, zie de arts terwijl het cameraatje langzaam teruggetrokken werd via mijn plasbuis. Wat kan een mens moeten plassen!

Na de plas, wat een opluchting, de knoop doorgehakt en me op de wachtlijst laten plaatsen. Het ging toen ineens wel erg snel: u kunt even naar de balie lopen, dit papier afgeven en dan naar de afd anesthesie, dan weer terug naar deze etage en bloed prikken. Even slikken maar goed, ik kon het altijd weer afzeggen. Maar waarom zou ik? Ik was even uit het veld geslagen door het tempo en daarom wat onzeker en voorzichtig. Uiteindelijk is het ook geen kleine operatie.

Mijn vraag was nog wanneer het een en ander plaats zou kunnen vinden. Dat gaf weer wat lucht: eind september, begin oktober.

Zo, nu eerst drie dagen lekker fietsen in Limburg met 2 sportvrienden en dan maar weer wachten op de PSA uitslag 26 juni!