Vervolg Bicalutamide
Dat medicijn heeft mij weinig goed gedaan: slechts 1 x is de psa gestegen, maar na de volgende 3 mnd was het al raak. En nu steeg de psa in 3mnd van 4.0 naar 8.0. Ik ben er alleen maar beroerd van geweest. Helaas. Toen ik in 2015 het bericht kreeg dat ik de 70 waarschijnlijk niet zou halen, heb ik een nummer geschreven dat op YouTube te vinden is. Het is zeker van toepassing op de huidige gemoedstoestand.
Tik “het bericht” in en voila.
Nu is er weer een PSMA PET scan aangevraagd en aan de hand daarvan wordt beslist of Zoladex toegediend gaat worden. Aangezien ik me niet kan voorstellen dat er na zo’n stijging geen toename van uitzaaiingen zal zijn, er waren er al 12 in de lymfeklieren, zal het dus wel Zoladex worden. Een gerichte aanval op mijn testosteron.
Ik voel me door die Bicalutamide niet lekker, geen eetlust bv, maar ik heb van de week toch zeker sinds een jaar wel weer 40 km rond de Rottemeren gefietst, was heerlijk.
Na de scan vervolg.
6 reacties
Hi Tom
Als ik het zo zie leef je al drie jaar in bonustijd, had je bij de laatste scan nog geen botuitzaaiingen en is er nog een waslijst van mogelijke behandelingen.
Dus je zal wel eens doodgaan, maar waarschijnlijk aan een hartaanval of zoiets, en je hebt dan ook nog die spreekwoordelijke tram.
Dus hou je taai en voor Nieuwjaar een heel goede scanuitslag gewenst.
Hoi Willy,
Nee, ik denk/hoop dat ik nog wel even mee ga.
Bedankt en voor jou ook prettige feestdagen.
Tom
Ik snap de volgorde van eerst bicalutamide en dan zoladex niet. Bicalutamide zit in dezelfde werkingssfeer als Enzalutamide. Voordeel van eerst bicalutamide voor zoladex is dat je nog steeds voldoende testosteron overhoudt voor waar je testosteron nog meer nodig hebt. Bicalutamide en Enzalutamide zorgen er beide voor dat het omzettingsmechanisme in de kankercel, dat de testosteron omzet in ern voor de kanker bruikbare voedingsbron wordt verstoord. Dus de testosteron, in welke hoeveelheid dan ook, komt niet meer aan. Als bicalutamide niet meer werkt, is de kanker niet meer testosteron gevoelig. In mijn optiek zal Zoladex geen effect meer hebben. Maar ik laat mij graag verrassen en hoop met mijn hele ziel dat ik er geen flikker van snap. Maar mocht Zoladex inderdaad geen effect meer hebben, dan zou ik dat niet blijven gebruiken onder het mom van baat het niet, schaadt het niet, want het schaadt wel. Steeds vaker kom ik berichten tegen dat als een hormoonremmer zoals Zoladex langer dan een jaar wordt gebruikt, je testosteron produktie definitief om zeep is.
Achteraf zou ik willen dat het avl de inzichten van de uroloog in het Dijklander had overgenomen.
Ook van mij de beste wensen voor de jaren 2024 tot 2029.
Je moet sowieso een artsen opleiding hebben gedaan om het nog allemaal te begrijpen.
Volgens mij (Google) laat Bicalutamide de testosteron ongemoeid, het blokkeert de werking daarvan op de kankercel zodat die niet kan groeien.
Zowel enzalutamide als zoladex pakken het testosteron aan, het moet verdwijnen omdat het de kanker aanjaagt. Met als resultaat chemische castratie.
Misschien dat ik eerst Bicalutamide kreeg omdat ik niet happig was om al aan de Zoladex te gaan. Dat zou kunnen.
Overigens heb ik veel vertrouwen in mijn behandelaar.
Het beste met het mooi maken van je huis, goede bewegingstherapie die je vooral lang moet laten duren en fijne feestdagen.
Tom
Hoi Tom,
Zoladex remt uiteindelijk de aanmaak van testosteron, door de testosteron produktie in de testikels op te voeren. De hypofyse vindt die hoge testosteron in het bloed niet leuk en spreekt de hypothalamus aan om de testikels tot de orde te roepen. En die raken van de rel vanwege de tegenstrijdige verzoeken en gooien het bijltje erbij neer. Kun je vast wel een leuk nummer voor componeren 🤭. Daarom kreeg ik voorafgaand aan de zoladex eerst een maand bicalutamide, om de piek in de testosteron op te vangen. Enzalutamide doet hetzelfde als bicalutamide, maar is in dosering een veelvoud sterker en in prijs 10.000 keer duurder.
Hoi Zweef,
Uiteindelijk heeft iedere patiënt en iedere arts te maken met het feit dat de ziekte zich op veel manieren kan manifesteren en ook dat patiënten verschillend reageren op medicatie.
Groet,
Tom